آن چهار بزرگوار نمی خواهند بیانیه بدهند؟

شعر را بر عکس می خوانید آقای اردوغان. اگر قرار باشد دو سوی ارس به هم پیوند خورند، ان نیمه رفته باید بازگردد به آغوش وطن. نقشه های قرن پیش، قواره ها و بایستگی های میهنی را نشان می دهد. نقشه ها و کتاب ها را به این رویاپیشه گزافه گو نشان دهید و تاریخ را برایش بخوانید تا چنین به جاده اشتباه، گام نگذارد. عرصه سیمرغ جایی برای وزوز نیست، به زحمت نمی اندازد که به خنده می اورد خلقی را این رویاخوانی اش. بگویید مردمان وطن ما به هر زبان و نژاد و مذهب، بر جغرافیای عزیز ایران عزت یافته اند. ایرانی عرب، ایرانی بلوچ، ایرانی آذری، ایرانی کرد، ایرانی فارس و.... هستند.

این تعلق به وطن، این ایرانی بودن آنقدر عمیق است که هیچ تیغ اختلافی نمی تواند ان را ببرد. قصه دلاوری ایرانیان عرب در برابر لشکر صدام را برای این رویاپیشه بخوانید تا بداند قبل از نام بردن از ایران و آذربایجان ایران باید دهانش را هزار بار بشوید. این نام دهان های نشسته را جر می دهد. این ها را برایش حرف به حرف به اندازه فهمش باید نوشت. باید بداند این گنگ خواب دیده که تعبیری برای رویاهایش هرگز وجود ندارد.

گذشته از این که حتما باید به او گفت به بزرگواران و حضراتی که در استان های آذری زبان ما، در روز های جنگ میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان آن نامه خاص و جانبدارانه را نوشتند، یادآور شد برای شیرین زبانی های این فرد نمی خواهند بیانیه مشترک بدهند؟ نمی خواهند در تقبیح وقاحت های اردوغان، کاری بکنند؟ دیر می شود. هر ساعتی که بگذرد، دیرتر. بیایند و این بار برای دفاع از ایران، ایران شهیدان، ایران عزیزان بیانیه بدهند.

این اقدام قطعا ملی، زبانی، نژادی و صد البته انقلابی است. بیانیه بدهند و تصریح کنند، رویای سلطان بی تعبیر و حرف هایش البته بی معناست. بی معناتر از آنچه در خیال خام کودکان نورسته سیاسی بگنجد.....