واقعیت این است که با رواج سایت‌های شرط بندی که تبلیغ آن را بارها و بارها در کانال‌های تلگرامی و صفحات اینستاگرامی و به صورت پاپ اپ در سایت‌های مختلف دیده‌ایم، هر روز باید نظاره‌گر خروج میلیاردها تومان پول از کشور باشیم. زیر پوست سایت‌های شرط بندی آنلاین مبالغ هنگفتی با داستان‌های عجیبی در حال جابه جایی است. معمولا سایت‌های شرط بندی برای صاحبان آن‌ها، برخی شرکت کنندگان و البته درگاه‌های بانکی درآمدزایی دارد و درگاه‌های بانکی را ناخواسته در خدمت سایت‌های شرط‌بندی قرار داده است.
حالا این سوال به وجود می‌آید که سایت‌های شرط بندی چطور میلیاردها تومان را جلوی چشم مسئولان و از طریق ساز و کارهای رسمی از کشور خارج می‌کنند و آب از آب تکان نمی‌خورد؟ در ادامه به سازو کار سایت‌های شرط بندی، چگونگی استفاده آن‌ها از درگاه‌های بانکی، نحوه خروج پول و ... اشاره کرده‌ایم.
سود میلیاردی سایت‌های شرط بندی
تابلو ندارند، اما تشکیلات دارند. به جایی مالیات نمی‌دهند و آمار رسمی از آن‌ها وجود ندارد، با این حال افراد زیادی هر روز به طمع افزایش سرمایه‌شان به سراغ آن‌ها می‌روند. دیجیاتو سال ۹۷ در گزارشی شمار سایت‌هایی که امکان شرط بندی آنلاین در حوزه‌های مختلف، مثل انواع مسابقات ورزشی و بازی را فراهم کرده‌اند حدود ۳۶۵ دامنه اعلام کرد که به نظر می‌رسد تعداد این سایت‌ها به مراتب بیشتر شده است. در این گزارش ادعا شده که گردش مالی هرکدام از سایت‌ها در شبانه روز کمتر از یک میلیارد تومان نیست. علی انصاریان بازیکن سابق فوتبال هم پیش از این در یک برنامه تلویزیونی اعلام کرده بود روزانه ۶۰۰ هزار دلار با شرط‌بندی فقط در زمینه فوتبال از کشور خارج می‌شود.
خرید و فروش درگاه‌های بانکی
این سوال مطرح می‌شود که چطور سایت‌های شرط بندی آنلاین یا به اصطلاح عامیانه قمار آنلاین با این که در قانون اساسی کشور جایی ندارند و حرام هستند، از درگاه الکترونیکی بانک‌های رسمی کشور استفاده می‌کنند. سایت‌های شرط بندی برای دریافت درگاه بانکی با پرداخت هزینه‌های بالا درگاه شرکت‌هایی را که به ثبت رسیده‌اند، می‌خرند. برای مثال سایتی با هدف فروش یا اجاره یک کالای مجاز ثبت می‌شود و نشان اعتماد را از وزارت صمت دریافت می‌کند.
پس از آن با استفاده از همین نماد به عنوان یک کسب‌وکار اینترنتی درخواست درگاه بانکی می‌دهد و با استفاده از یکی از ۱۲ شرکت پی اس پی که تحت نظر شاپرک در حال فعالیت هستند، امکان پرداخت‌های الکترونیک را برای خود فراهم می‌کند. به بیان ساده‌تر شخصی سایتی برای فروش صنایع دستی راه اندازی می کند و برای آن ای-نماد می‌گیرد. سپس برای فروش محصولات خود به شکل اینترنتی، درگاه اینترنت بانکی دریافت می‌کند. اما سایت را غیر فعال نگه می‌دارد و در نهایت دامنه سایت را به همراه درگاه الکترونیکی آن به سایت‌های شرط بندی واگذار می‌کند و این سایت های پیش بینی هم بدون هیچ مشکلی از درگاه الکترونیکی برای کار خود استفاده می‌کنند.
البته در برخی موارد این احتمال وجود دارد که درگاه بانکی که سایت شرط بندی پیش‌روی شما باز می‌کند جعلی باشد و اطلاعات کارت شما را سرقت کند. همچنین گردانندگان این سایت‌های شرط بندی از روش‌های دیگری مثل کارت‌ها و حساب‌های اجاره‌ای استفاده می‌کنند اما به نظر می‌رسد عمده تراکنش‌ها در این سایت‌ها از طریق درگاه‌های بانکی صورت می‌گیرد.
راه‌های شناسایی درگاه‌ها برای بانک‌ها
هر چند شناسایی درگاه‌های شرط بندی برای همه میسر نیست اما راه‌هایی وجود دارد که بانک‌ها می‌توانند با به کارگیری آن سایت‌های شرط بندی را که درگاه بانکی به آن‌ها اختصاص داده شده، شناسایی کنند. یک کارشناس امنیت سایبری می‌گوید: «اگر شما از یک ای.پی یونیک متصل به درگاه بانکی استفاده کنید و آن را میان ۱۰۰ وب سایت اشتراک دهید، ۱۰۰ وب سایت می‌توانند به سیستم بانکی دسترسی داشته باشند. درصورتی که بانک‌ها فقط روی آی پی حساسیت نداشته باشند و دامین را هم بررسی کنند چنین اتفاقی نمی‌افتد چون سایت‌های قمار بیشتر از دامین‌هایcv , im و سایر دامین‌ها استفاده می‌کنند یا دامین آن‌ها مدام تغییر می‌کند. محدودیت دامین اگر در سیستم بانکی اعمال شود، در کمتر از ۲۴ ساعت می‌توانند تمام سایت‌های شرط بندی را شناسایی کنند. به زبان ساده‌تر بانک‌ها می‌توانند دامین را در کنار آی پی شناسایی کنند و در این صورت قادر خواهند بود، دامین‌های متخلف را بلاک کنند تا دسترسی اتفاق نیفتد.»
روش دیگری که می‌تواند راهگشا باشد پیگیری تراکنش‌هاست برای مثال قیمت کالای سایتی که مجوز گرفته حداقل یک میلیون تومان است اما وقتی اطلاعات تراکنش‌های متوالی آن ۳۰، ۵۰ و ۱۰۰ هزار تومان باشد می تواند گزینه خوبی برای بررسی باشد.
- نویسنده :
- منبع : روزنامه خراسان
