امامت جوادالائمه(ع) در کودکی/ ترویج دین با مقابله با فرقه‌های انحرافی

امام نهم شیعیان، حضرت جواد(ع) در سال ۱۹۵ هجری در مدینه متولد شدند و هنگام شهادت پدر تنها ۸ سال داشتند و پس از شهادت جانگداز حضرت رضا(ع) در اواخر ماه صفر سال ۲۰۳ مقام امامت به فرزندشان جواد الائمه(ع) انتقال یافت.

مأمون خلیفه عباسی که همچون سایر خلفای بنی عباس از پیشرفت معنوی و نفوذ باطنی امامان معصوم و گسترش فضایل آن‌ها در بین مردم هراس داشت، سعی کرد ابن الرضا(ع) را تحت مراقبت خاص خویش قرار دهد؛ از روش‌هایی که مأمون در مورد حضرت رضا(ع) به کار می‌بست، تشکیل مجالس بحث و مناظره بود؛ مأمون و بعد معتصم عباسی می‌خواستند از این راه به گمان باطل خود امام(ع) را در تنگنا قرار دهند.

در مورد حضرت جواد(ع) نیز چنین روشی را به کار بستند، به خصوص که در آغاز امامت هنوز سنی از عمر امام جواد(ع) نگذشته بود، در حالی که مأمون نمی‌دانست که مقام ولایت و امامت که موهبت الهی است و بستگی به کمی و زیادی سال‌های عمر ندارد.

حضرت جواد(ع) در دوره‌ای که فرقه‌های مختلف اسلامی و غیر اسلامی در میدان رشد و نمو یافته بودند و دانشمندان بزرگی در این دوران، زندگی می‌کردند و علوم و فنون سایر ملت‌ها پیشرفت نموده و کتاب‌های زیادی به زبان عربی ترجمه و در دسترس قرار گرفته بود، با کمی سن وارد بحث‌های علمی شدند و با سرمایه خدایی امامت که از سرچشمه ولایت مطلقه و الهام ربانی مایه گرفته بود، احکام اسلامی را مانند پدران و اجداد بزرگوارش گسترش دادند و به تعلیم و ارشاد پرداخت و به مسائل بسیاری پاسخ گفتند.

علاقه امام رضا(ع) به امام جواد(ع)

آیت الله العظمی جوادی آملی در مورد امام جواد(ع) می‌گوید: وقتی وجود مبارک امام محمد تقی(ع) به دنیا آمده است وجود مبارک امام رضا(ع) خیلی به این نوزاد علاقمند بود آن طوری که مسعودی در مروج الذهب خود نقل می‌کند «کان ینادیه فی المهد طول لیله» در بسیاری از شب وجود مبارک امام رضا(ع) تا سحر کنار این گهواره ذکر خواب می‌گفت مناجات می‌کند و با او گفتگو می‌کرد.

وی می‌افزاید: به امام رضا(ع) عرض کردند شایسته نیست پدری همچون شما کنار گهواره کودک ذکر خواب بگویید که کودک بخوابد، فرمود: نه من ذکر خواب می‌گویم نه او به خواب می‌رود من دارم معارف الهی را به او منتقل می‌کنم و با علم او را عزیز می‌کنم «انما اعزّه بالعلم عزّا»؛ این کار آن پدر و آن پسر بود.

این مرجع تقلید شیعیان عنوان می‌کند: وقتی وجود مبارک امام جواد(ع) در دوران کودکی به مقام شامخ امامت رسید به او عرض کردند که مگر کودک به مقام شامخی می‌رسد مثل نبوت یا امامت؟ فرمود: «وَ آتَیناهُ الْحُکْمَ صَبِیاً» که در قرآن می‌خوانید این سند آن است که اگر کسی از علم لدنی برخوردار باشد ذات اقدس الهی چنین سمتی را به او عطا می‌کند.