سرمقاله روزنامه ۱۹ دی شماره ۳۳۵۸ مورخه هفدهم بهمن‌ماه ۱۴۰۰ با عنوان «مقایسه‌های بلا وجه در دهه فجر» به قلم آیت پیمان بدین شرح است:
دوباره در دهه فجر لیست‌هایی از آمار و ارقام مقایسه قبل و بعد از انقلاب، مرتب باز نشر می‌شود و تلویزیون هم در برنامه‌های متعدد مکرر در دستور کار دارد.
شکی نیست که برای همه این نعمت‌ها باید شکرگزار خداوند بود و از باب «وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ»، از آنها هم یاد کرد، اما بدون تحلیل درستِ نقاط قوت و ضعف و بدون تبیین عوامل باز دارنده از آنچه می‌توانستیم باشیم و بدون نگاه محققانه به فرصت‌ها و تهدیدها و تحریم‌ها و روابط... در برداشت‌ها و درک واقعیات با مشکل مواجه خواهیم شد.
رویکردهای تبلیغ انبوه ما باعث می‌شود که مخالفین هم این دست آوردها را عادی و کوچک جلوه بدهند و با رسانه‌های بیشتری که دارند، چنین رشدها و توسعه‌هایی را در این ۴۳ ساله در سطحی بالاتر در کشورهای همسایه و همسان و یا با گذشته و زیربناهای ضعیف‌تر، اما سبقت گرفته از ما، به رخ بکشند و جمهوری اسلامی را با این همه کار، باز هم ناموفق و حکومت دینی را ناکارآمد جلوه بدهند!!
آنچه باید درست تحلیل بشود این است که ملت امروز راضی نیستند و بحران شغل و مسکن و تورم و بی ثباتی اقتصادی و کاهش ارزش پول ملی، معضلات اجتماعی، زیر خط فقر بودن اکثریت جامعه و اختلاس و دزدی و فساد اداری و.... را شبانه‌روز بر سر جامعه بمباران می‌کنند و مانور دادنِ ما روی دست آوردها را به شدت مخدوش می‌سازند و مجال تبیین این دست آوردها را نمی‌دهند.
برآیند کلی ۴۳ ساله، الآن در آینه واقعیت، یک جامعه‌ای است با فاصله طبقاتی باورنکردنیِ فقیر و غنی، اشرافیت و زراندوزی و کاخ نشینی عده‌ای در دو دهک بالای جامعه و وجود ۲ دهک متوسط، ولی ۶ دهکِ گرفتار معضل معیشت و دچار فقر! که امید و اعتماد خود را از دست داده‌اند و جامعه اسلامی و مدیران دینی را فاقد عدالت می‌بینند و نسبت به دینداران اظهار بدبینی می‌کنند. خدا کند که همه مسئولان واقع بین باشند و این دست آوردهای معمولی را که در هر کشوری و با هر نوع حکومتی و حتی خدا ناباوران لائیک هم بهتر و بیشترش را برای ملت خود به ارمغان می‌آورند، این‌قدر بزرگ‌نما نکنند تا حدی که امر بر خودمان هم مشتبه شود و غافلانه فکر کنیم که خیلی خوب مدیریت کرده‌ایم و در شرایط خوبی هستیم.!!
برای ایرانِ ما با این میزان منابع و زمان چهل و چند ساله که صرف کرده‌ایم، سرجمعِ کلِ این دست آوردها زیاد نیستند و هرکدام از آنها با شاخص‌ها و ملاک‌های ارزیابی علمی، بسیار زیر حدِ متوسط و در خیلی از شاخص‌ها بسیار کمتر از حد انتظار هستند.
اساساً قیاس قبل از انقلاب و بعد از انقلاب که فقط برای دهه اول معقول بود، از دهه دوم به بعد قیاسی منطقی و عقلایی نیست. اگر بنا داریم قیاس کنیم، بایستی هر دهه را با دهه پیش از آن و با شاخص‌های متعارف و سنجه‌هایی معتبر مقایسه کنیم و حقیقت را صادقانه بیان کنیم تا مردم را بدبین‌تر و عاصی‌تر نکنیم.
از سرِ دلسوزی میگوییم.
والعاقبه للمتقین.
دوباره در دهه فجر لیست‌هایی از آمار و ارقام مقایسه قبل و بعد از انقلاب، مرتب باز نشر می‌شود و تلویزیون هم در برنامه‌های متعدد مکرر در دستور کار دارد.
شکی نیست که برای همه این نعمت‌ها باید شکرگزار خداوند بود و از باب «وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ»، از آنها هم یاد کرد، اما بدون تحلیل درستِ نقاط قوت و ضعف و بدون تبیین عوامل باز دارنده از آنچه می‌توانستیم باشیم و بدون نگاه محققانه به فرصت‌ها و تهدیدها و تحریم‌ها و روابط... در برداشت‌ها و درک واقعیات با مشکل مواجه خواهیم شد.
رویکردهای تبلیغ انبوه ما باعث می‌شود که مخالفین هم این دست آوردها را عادی و کوچک جلوه بدهند و با رسانه‌های بیشتری که دارند، چنین رشدها و توسعه‌هایی را در این ۴۳ ساله در سطحی بالاتر در کشورهای همسایه و همسان و یا با گذشته و زیربناهای ضعیف‌تر، اما سبقت گرفته از ما، به رخ بکشند و جمهوری اسلامی را با این همه کار، باز هم ناموفق و حکومت دینی را ناکارآمد جلوه بدهند!!
آنچه باید درست تحلیل بشود این است که ملت امروز راضی نیستند و بحران شغل و مسکن و تورم و بی ثباتی اقتصادی و کاهش ارزش پول ملی، معضلات اجتماعی، زیر خط فقر بودن اکثریت جامعه و اختلاس و دزدی و فساد اداری و.... را شبانه‌روز بر سر جامعه بمباران می‌کنند و مانور دادنِ ما روی دست آوردها را به شدت مخدوش می‌سازند و مجال تبیین این دست آوردها را نمی‌دهند.
برآیند کلی ۴۳ ساله، الآن در آینه واقعیت، یک جامعه‌ای است با فاصله طبقاتی باورنکردنیِ فقیر و غنی، اشرافیت و زراندوزی و کاخ نشینی عده‌ای در دو دهک بالای جامعه و وجود ۲ دهک متوسط، ولی ۶ دهکِ گرفتار معضل معیشت و دچار فقر! که امید و اعتماد خود را از دست داده‌اند و جامعه اسلامی و مدیران دینی را فاقد عدالت می‌بینند و نسبت به دینداران اظهار بدبینی می‌کنند. خدا کند که همه مسئولان واقع بین باشند و این دست آوردهای معمولی را که در هر کشوری و با هر نوع حکومتی و حتی خدا ناباوران لائیک هم بهتر و بیشترش را برای ملت خود به ارمغان می‌آورند، این‌قدر بزرگ‌نما نکنند تا حدی که امر بر خودمان هم مشتبه شود و غافلانه فکر کنیم که خیلی خوب مدیریت کرده‌ایم و در شرایط خوبی هستیم.!!
برای ایرانِ ما با این میزان منابع و زمان چهل و چند ساله که صرف کرده‌ایم، سرجمعِ کلِ این دست آوردها زیاد نیستند و هرکدام از آنها با شاخص‌ها و ملاک‌های ارزیابی علمی، بسیار زیر حدِ متوسط و در خیلی از شاخص‌ها بسیار کمتر از حد انتظار هستند.
اساساً قیاس قبل از انقلاب و بعد از انقلاب که فقط برای دهه اول معقول بود، از دهه دوم به بعد قیاسی منطقی و عقلایی نیست. اگر بنا داریم قیاس کنیم، بایستی هر دهه را با دهه پیش از آن و با شاخص‌های متعارف و سنجه‌هایی معتبر مقایسه کنیم و حقیقت را صادقانه بیان کنیم تا مردم را بدبین‌تر و عاصی‌تر نکنیم.
از سرِ دلسوزی میگوییم.
والعاقبه للمتقین.
- نویسنده : آیت پیمان
- منبع :
https://19dey.com/news/33133
