سرمقاله روزنامه ۱۹ دی شماره ۳۳۶۹ مورخه ۱ اسفندماه ۱۴۰۰ با عنوان «لزوم برنامه‌ریزی درازمدت برای زندگی با کرونا» بدین شرح است:

«اوگور شاهین»، مدیر و یکی از بنیان‌گذاران شرکت بیو.ان.تک با بیان اینکه جهان برای مقابله با انواع بعدیِ ویروس کرونا آماده‌تر می‌شود، گفت: ما باید به این واقعیت عادت کنیم که تا ۱۰ سال آینده، باید با این ویروس زندگی کنیم.
به رغم اینکه به نظر می‌رسید موارد سویه امیکرون در اروپا رو به کاهش است اما شاهین گفته است که این، آخرین موج همه‌گیری این ویروس نخواهد بود.
به وجود آمدن انواع جدید ویروس «اجتناب‌ناپذیر» است، زیرا ویروس باز هم جهش می‌یابد که به‌طور بالقوه منجر به ترویج سویه‌های جدید می‌شود.
از آنجایی که کرونا همچنان ویروسی ناشناس محسوب می‌شود، آینده‌ای که با آن پیوند خورده نیز همچنان مبهم و نامشخص است؛ بنابراین ضرورت بازنگری در روش زندگی و تغییر آن را دوچندان ساخته است، به نحوی که در شرایط کنونی اگر این تغییرات در سطحی گسترده، ملی و حتی بین‌المللی صورت نگیرد، مسلماً گرفتاری‌های مردم به‌مراتب بیشتر و پیچیده‌تر می‌شود.
همه دیگر می‌دانیم رابطه مشخصی بین کرونا و تغییر سبک زندگی وجود دارد. این رابطه با توجه به محدودیت‌های تجاری، فاصله‌گذاری اجتماعی و به هم ریختن نظم اجتماعی سابق ایجاد شده است. بسیاری از مشاغل به واسطه شیوع کرونا حذف شده و سبک زندگی بسیاری از افراد به این ترتیب تغییر کرده است.
با این حال تمرکز بر برخی راهکارها در دوران کرونا می‌تواند باعث بهبود سبک زندگی و دستکم کاهش اضطراب و ترس‌ها شود.
بنابراین لازم است زندگی کاری، نحوه مسافرت رفتن، چگونگی استفاده از فضاهای عمومی و شیوه مدیریت روابط فردی و اجتماعی برای دراز مدت برنامه‌ریزی شده و تغییر کنند.
جامعه شناسان معتقدند در شرایطی که امکان ارتباط نزدیک و رو در رو فراهم نیست، لزوماً فاصله اجتماعی ایجاد نمی‌شود بلکه در مدل‌های دیگری امتداد پیدا می‌کند و اتفاقاً نیاز به آن امروزه بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود تا جلوی آسیب‌های دیگر گرفته شود.
روان شناسان نیز بر این باورند که تاب‌آوری به‌عنوان ظرفیت مهم می‌تواند باعث شود تا گروه‌های جمعیتی در کالبد یک جامعه بحران زده رویدادهای ناگوار را آگاهانه درک کرده و توان مدیریت آن را بیابند و با دایره مخاطرات کمتری از آن عبور کنند.
تکیه بر تاب‌آوری سبب می‌شود که شهروندان با وجود قرار گرفتن در معرض تنش‌های شدید بتوانند راه برون‌رفت از معضل را بیابند و با انعطاف در رفتار، تفکر و کردار و شایستگی‌های اجتماعی، تحصیلی و شغلی همگرایی مثبت و امید ایجاد کنند.
  • نویسنده :
  • منبع :