نفرین برای خودمان نخریم

 سرمقاله روزنامه ۱۹ دی شماره ۳۳۷۵ مورخه هشتم اسفندماه ۱۴۰۰ با عنوان «نفرین برای خودمان نخریم» به قلم محمد مهاجری بدین شرح است:

نسل من با جنایت‌های آمریکا در کشورش آشناست و از دوران کودکی و نوجوانی همیشه این قدرت بزرگ را دشمن خود می‌پندارد.
نسل من از سال‌های قبل از انقلاب، شعار «مرگ بر آمریکا» را با همه وجود سر داده و تا امروز به آن افتخار کرده و هنوز هم ـ دست‌کم در مورد خودم ـ آن را درست می‌داند.
نسل من وقتی صدام عفلقی موشک‌های شش متری شوروی را به دزفول می‌زد و با هواپیماهای میگ و سوخوی روسی به تهران حمله می‌کرد، در اولین لحظات پس از بمباران و موشک‌باران در نقطه اصابت حضور پیدا می‌کرد و شعار «مرگ بر آمریکا» می‌داد.
نسل من در طول جنگ که زیر بمب‌های روسی جان می‌داد، این را می‌فهمید که کرملین‌نشینان و کاخ‌سفیدنشینان دست‌شان برای کشتار مردم ایران توی یک کاسه است.
نسل من همواره مدافع مظلوم بوده است. ده‌ها سال است از مظلومان فلسطین و لبنان حمایت می‌کند؛ دلش برای مسلمانان بوسنی که به دست صرب‌ها قتل‌عام شدند می‌سوزد؛ از شنیدن خبر قتل‌عام مردم یمن به دست نامردهای سعودی غمگین می‌شود؛ از ظهور داعش در شام و عراق برآشفته می‌شود؛ در حمله آمریکا به مردم محروم افغانستان داغدار می‌شود؛ از حمله ناتو به عراق و قتل‌عام کرور کرور انسان بی‌گناه، اشکش درمی‌آید؛ و البته در همان زمان خبرهای تلخ کشتار مردم مسلمان چچن روسیه، آزار هم‌کیشانش در ایغور چین و شکنجه مسلمانان برمه‌ای را هم می‌شنود و به‌ناچار بغضش را فرو می‌برد تا مبادا منافع ملی! لطمه بخورد.
نسل من پنجاه سال است می‌شنود سیاست درست «نه شرقی، نه غربی» است. اما حالا می‌بیند در برابر کشتار مردم اوکراین، چه شامورتی‌بازی‌ها درمی‌آید. نسل من می‌بیند بایدن، ترامپ، اوباما، بوش، کلینتون، ریگان و کارتر همگی جانی و بی‌شرف هستند (که هستند) اما وقتی نوبت به پوتین می‌رسد، روی سرش آب توبه ریخته می‌شود.
نسل من می‌بیند عده‌ای که خودشان را ارزشی و انقلابی جا زده‌اند، در برابر چشم‌آبی‌های روسیه تزاری که بارها و بارها نسبت به آبا و اجدادش خیانت و جنایت و کشتار کرده‌اند، مجلس‌شان را به توپ بسته‌اند، به ناموس‌شان تجاوز کرده‌اند، در جنگ با سلاح‌هایشان ایران و ایرانی را ویران کرده‌اند و هم‌زمان با اسرائیل نرد عشق باخته‌اند و در شورای امنیت علیه برنامه هسته‌ای با هم‌دست آمریکایی‌اش به قطعنامه‌های ضدایرانی رأی مثبت داده، خفه شده‌اند و همه چیز را به طوفان فراموشی سپرده‌اند.
نسل من می‌بیند جلوی چشمش تاریخ تحریف می‌شود و لشکرکشی به اوکراین، گردن آمریکا می‌افتد و رئیس‌جمهور کنونی این کشور به‌خاطر آن‌که کشورش سال‌ها قبل تمامی زرادخانه‌های هسته‌ای‌اش را قفل زده به هم‌دستی با غرب محکوم می‌شود و به همین راحتی، خون صدها آدم بی‌گناه شسته می‌شود. حال آن‌که جرم اوکراین، فقط روی خوش نشان دادن به غرب نیست؛ سپردن کلید هسته‌ای‌اش به دولت روسیه است.
بله آمریکا پشت اوکراین نایستاد و مثل همیشه نامردی کرد؛ اما فرض کنیم آمریکا به نفع اوکراین وارد جنگ می‌شد، آن وقت چه می‌گفتیم؟ می‌گفتیم آمریکا مردانگی کرد؟ در جنگ اوکراین، غربی‌ها جنایتکارند و لعن و نفرین بیکران ما اصولگراها به سمت‌شان سرازیر می‌شود. اما پوتین تقدیس می‌شود و بعضی‌ها برای پاسداشت لطف بزرگ رئیس‌جمهور روسیه می‌خواهند پوتین‌هایش را جلوی پایش جفت کنند.
نسل من ـ لااقل درمورد خودم می‌گویم ـ گول خورده است. مشاطه‌گران نصف استکبار زشت پیر را آرایش کرده‌اند و با همه جنایت‌های دور و نزدیکش هنرمندانه تبدیلش کرده‌اند به یک عروس زیبا که باید عشوه‌اش را به هر قیمتی خرید.
نسل من بغض توی گلویش مانده است. می‌فهمد آمریکا و اروپا به همان اندازه خبیث‌اند که روسیه و چین. اما الآن باید عزتش را قربانی همسایه شمالی کند و غیرتش را پای چشم‌بادامی‌های چینی سر ببرد.
نسل من چه پرتحمل است... چه خاک بر سر است... چه بدبخت است، و...
و چه اسمی ازش می‌ماند و چه ارثی برای آینده‌اش می‌گذارد و چه نفرینی می‌خرد برای ابدالدّهر خودش...