عید پاکی و فضیلت

 سرمقاله روزنامه ۱۹ دی شماره ۳۴۱۴ مورخه دوازدهم اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۱ با عنوان «عید پاکی و فضیلت» بدین شرح است:

فطر، عید اولیاء الله و روزه دارانی است که گوی سبقت را از دیگران ربوده‌اند. عید عید اهل تسلیم و عید روزه دارانی اسـت کـه با موفقیت وظیفه بندگی خود را در این ماه انجام داده‌اند و در این آزمون معنوی سربلند و موفق بیرون آمده‌اند. روز جشن کسانی است که از خوان آسمانی برخوردار شده‌اند. حال که خوان نعمت خداوند با دستان کریمانه او برچیده می‌شود، مجالی برای تدبّر و تأمل در ژرفای وجودمان باید جان بگیرد. تدبر در اینکه چه حاصلی از این سفره پرسخاوت پروردگار خویش داشته‌ایم؟
مؤمنین که در اثر یک ماه ضیافت الهی به صفای باطن دست یافته و دل را از غبارهای غفلت و جهالت و زشتی پاک نموده‌اند و در پرتو روزه در روزهای گرم و طولانی به یک زندگی تازه دست یافته‌اند، با خوشحالی به سمت صف‌های نماز عید فطر خود را می‌رسانند و از تولد دوباره خود خوشحال هستند، امام علی (علیه‌السلام) می‌فرماید: «ای بندگان خدا! بدانید که کوچک‌ترین چیزی که برای مردان و زنان روزه دار است، این است که فرشته‌ای در روز آخر ما مبارک رمضان به آن‌ها ندا می‌دهد: ای بندگان خدا! بشارتتان باد که خداوند متعال تمام گناهان گذشته شما را آمرزید، پس بنگرید که بعد از این چگونه عمل خواهید کرد»
روز فطر مقرر شده تا مسلمانان در این روز گرد هم آیند و برای خداوند ظهور کنند و او را به خاطر نعمت‌هایش تعظیم کنند، پس این روز، روز عید، روز اجتماع، روز وحدت، روز همبستگی و روز همدلی هم هست در روایتی از امام رضا (ع) نقل است که می‌فرمایند: «إنَّما جُعِلَ یَومُ الفِطرِ العِیدَ لِیَکونَ لِلمُسلِمینَ مُجتَمَعاً یَجتَمِعُونَ فیهِ و یَبرُزونَ لِلّهِ فَیُمَجِّدُونَهُ عَلی ما مَنَّ عَلَیهِم؛ روز فطر از این رو عید قرار داده شد تا روز اجتماع مسلمانان باشد؛ و در این روز آنها گرد هم آیند و اجتماع نمایند و خداوند را بر منّتی که بر آنها نهاده است ستایش کنند.»