۱۹ دی: امام محمد باقر(ع) پنجمین امام شیعیان است که به دلیل فعالیت‌های علمی و تلاش‌هایی که در راستای تقویت بنیه علوم اسلامی انجام دادند به «شکافنده علوم» مشهور شدند.
امام محمد باقر(ع) پنجمین امام شیعیان و هفتمین معصوم تشیع است که بنا بر روایات تولد ایشان در سال ۵۷ هجرت بوده است و بر اساس آنچه که گفته شده این امام همام در دوران کودکی که سن چهارسالگی را ذکر می‌کنند در کربلا حضور داشته و مصیبت کربلا را از نزدیک دیده‌اند.
پنجمین امام شیعیان هم مانند آنچه بر گذشتگان ایشان گذشت از آزار و اذیت و مصیبت به دور نبودند و حاکمان جور و ظالمانی که حکمرانی می‌کردند مانند تمامی امامان و معصومین تمام کینه‌ها و عقده‌های خود را بر آن تحمیل داشتند.
«باقر» از مشهورترین القاب آن حضرت است که در بیان فلسفه آن به شکافنده معضلات علم و گشاینده پیچیدگی‌های دانش اشاره شده است و البته با توجه به اینکه در دوران ایشان بحث احادیث و تفسیر به سمت رشد و نمو رفت نمی‌تواند دور از انتظار هم باشد.
امام محمد باقر(ع) در سن ۳۸ سالگی و بعد از شهادت پدر بزرگوارشان امام سجاد(ع) زمامت امامت شیعیان و راهبری آن‌ها را بر عهده گرفت و بعد از گذشت ۱۹ سال در هفتم ماه ذی‌الحجه سال ۱۱۴ قمری در مدینه به شهادت رسیدند و در حال حاضر هم مزار مطهر ایشان در قبرستان بقیع که مأمن دل‌های بی‌قرار و نماد مظلومیت شیعیان است قرار دارد.
بیت امام سجاد(ع) مأمن دوستداران اهل بیت(ع) بود
امام محمد باقر(ع) در کودکی خود حادثه کربلا را تجربه کردند و مصیبت‌هایی که بر جد بزرگوارشان و خاندان اهل بیت(ع) گذشت را به خوبی درک کردند.
بعد از حادثه کربلا هم شیعیان و دوستداران اهل بیت(ع) خاطره آن حادثه را فراموش نکرده بودند و بیت امام سجاد(ع) مأمن دوستداران اهل بیت(ع) بود هر چند که خفقانی که بنی امیه ایجاد کرده بود همچنان ادامه داشت.
دوران کودکی، نوجوانی و جوانی امام باقر(ع) مملو از حصر و گرفتاری و بلا و کنترل‌های شدید بود؛ دوران امام باقر(ع) به گونه‌ای است که ایشان باید هم شیعیان را حفظ کنند و هم مناسبت‌ها با انقلابیون را داشته باشند و از سوی دیگر مردمی را هم که ذیل حکومت بنی امیه بودند را باید مدیریت می‌کردند.
دوران امام باقر(ع) همزمان با دوران افول بنی امیه بود دورانی که با انقلاب‌ها علیه این قوم مواجه شد و بنی عباس هم با ریاکاری و به دروغ سعی داشت تا خود را طرفدار اهل بیت(ع) نشان دهد تا از این طریق حمایت‌هایی را کسب کند.
همین انقلاب‌ها و کشمش‌هایی که بین بنی عباس و بنی امیه شکل می‌گیرد باعث می‌شود تا فضای بازتری برای فعالیت اهل بیت(ع) ایجاد شود و در همین راستا امام باقر(ع) وارد میدان شدند و به کارهای علمی و تربیت شاگردان و جمع‌آوری احادیث اقدام کردند که این مقدمه‌ای برای فعالیت‌های امام بعدی شد.
امام باقر(ع) ۱۹ سال و ۱۰ ماه بعد از پدر بزرگوارشان زندگی کردند اداره امور مسلمانان و شیعیان را بر عهده داشتند و در نهایت هم در سن ۵۷ سالگی به شهادت رسیدند و روانه غربت غریبانه بقیع شدند.
پنجمین امام شیعیان هم مانند آنچه بر گذشتگان ایشان گذشت از آزار و اذیت و مصیبت به دور نبودند و حاکمان جور و ظالمانی که حکمرانی می‌کردند مانند تمامی امامان و معصومین تمام کینه‌ها و عقده‌های خود را بر آن تحمیل داشتند.
«باقر» از مشهورترین القاب آن حضرت است که در بیان فلسفه آن به شکافنده معضلات علم و گشاینده پیچیدگی‌های دانش اشاره شده است و البته با توجه به اینکه در دوران ایشان بحث احادیث و تفسیر به سمت رشد و نمو رفت نمی‌تواند دور از انتظار هم باشد.
امام محمد باقر(ع) در سن ۳۸ سالگی و بعد از شهادت پدر بزرگوارشان امام سجاد(ع) زمامت امامت شیعیان و راهبری آن‌ها را بر عهده گرفت و بعد از گذشت ۱۹ سال در هفتم ماه ذی‌الحجه سال ۱۱۴ قمری در مدینه به شهادت رسیدند و در حال حاضر هم مزار مطهر ایشان در قبرستان بقیع که مأمن دل‌های بی‌قرار و نماد مظلومیت شیعیان است قرار دارد.
امام محمد باقر(ع) در کودکی خود حادثه کربلا را تجربه کردند و مصیبت‌هایی که بر جد بزرگوارشان و خاندان اهل بیت(ع) گذشت را به خوبی درک کردند.
بعد از حادثه کربلا هم شیعیان و دوستداران اهل بیت(ع) خاطره آن حادثه را فراموش نکرده بودند و بیت امام سجاد(ع) مأمن دوستداران اهل بیت(ع) بود هر چند که خفقانی که بنی امیه ایجاد کرده بود همچنان ادامه داشت.
دوران کودکی، نوجوانی و جوانی امام باقر(ع) مملو از حصر و گرفتاری و بلا و کنترل‌های شدید بود؛ دوران امام باقر(ع) به گونه‌ای است که ایشان باید هم شیعیان را حفظ کنند و هم مناسبت‌ها با انقلابیون را داشته باشند و از سوی دیگر مردمی را هم که ذیل حکومت بنی امیه بودند را باید مدیریت می‌کردند.
دوران امام باقر(ع) همزمان با دوران افول بنی امیه بود دورانی که با انقلاب‌ها علیه این قوم مواجه شد و بنی عباس هم با ریاکاری و به دروغ سعی داشت تا خود را طرفدار اهل بیت(ع) نشان دهد تا از این طریق حمایت‌هایی را کسب کند.
همین انقلاب‌ها و کشمش‌هایی که بین بنی عباس و بنی امیه شکل می‌گیرد باعث می‌شود تا فضای بازتری برای فعالیت اهل بیت(ع) ایجاد شود و در همین راستا امام باقر(ع) وارد میدان شدند و به کارهای علمی و تربیت شاگردان و جمع‌آوری احادیث اقدام کردند که این مقدمه‌ای برای فعالیت‌های امام بعدی شد.
امام باقر(ع) ۱۹ سال و ۱۰ ماه بعد از پدر بزرگوارشان زندگی کردند اداره امور مسلمانان و شیعیان را بر عهده داشتند و در نهایت هم در سن ۵۷ سالگی به شهادت رسیدند و روانه غربت غریبانه بقیع شدند.
- نویسنده :
- منبع :
https://19dey.com/news/41869
