سرمقاله روزنامه ۱۹ دی شماره ۳۴۸۰ مورخه ۴ مردادماه ۱۴۰۱ با عنوان «هشدار سیل به مردم نمی‌رسد!» به قلم فریبرز ناطق الهی بدین شرح است:
هرساله در فصول خاصی، کشور به دلیل شرایط آب و هوایی، شاهد افت و خیزهایی در رابطه با بارش‌ها، صاعقه و رخداد سیل می‌شود.
الحمدالله در سال‌های اخیر با پیشرفت سیستم‌های هواشناسی و بهبود مدل‌های تخمین حرکت جریانات و فورکاست با حل معادلات کامل‌تر توسط کامپیوترهای پیشرفته‌تر در مدت زمان کوتاه‌تر، شاهد پیش‌بینی‌های بسیار دقیق‌تر و از پیش تعین شده هستیم. سازمان‌های دیگر نیز در همین راستا همانند سازمان نقشه‌برداری کشور نیز تخمین‌هایی از شرایط ناپایداری‌های جوی بر اساس شرایط خاک منطقه طی بولتن‌های خبری و هشداری به استان‌ها و وزارت کشور ابلاغ می‌نمایند. این اطلاعات در اختیار سازمان صدا و سیما نیز قرار می‌گیرد که هر از گاهی طی اخبار و یا فوریت‌های خبری از طریق رادیو و تلویزیون در اختیار جامعه قرار می‌گیرد.
با این اقدامات مؤثر هنوز در کشور ما شاهد مرگ و میرهای زیادی از مردم در بخش‌هایی از مناطق کشورمان می‌باشیم که نیازمند یک تحلیل عمیق‌تر و واکاوی علت آن می‌بایستی باشیم!
در مطالعاتم در خصوص کاهش اثرات بحران سیل‌ها، کاهش مرگ و میر و خسارات حاصله از انها بودم که به کار بسیار جالبی که توسط مسئولان مناطق سیل‌زای کشورهایی از جمله فیلیپین و بنگلادش برخوردم که شاید بشود پاسخ سؤال فوقم را در تلفیق سؤال با اقدامات مفید این دو کشور پیدا کرد؟
در این کشورها به دلیل نبود سیستم‌های هشدار سریع سیل و فقر اقتصادی بخصوص در مناطق روستایی، در ترازهایی در ارتفاع از بستر رودخانه‌ها زنگوله‌هایی وصل نموده‌اند که وقتی انها مثلاً برای تراز خاصی به صدا در آمد هشدار سریع برای ترک مکان از تراز پایین‌تر (low land) به ترازهای بالاتر و ارتفاعات (high land) می‌باشد که با آموزش‌های محلی عملاً کارایی بسیار بالایی از کاهش در مرگ و میر از این طریق ساده حاصل شده است!
حال با توجه به این راه حل در دو کشور فوق شاید پاسخ به سؤال بالا این باشد که شاید خبرهای رادیویی و تلویزیونی به دست مخاطبان اصلی یعنی مردمی که در حاشیه رودخانه‌ها مشغول زیستن و کار هستند به دلایل واضح به آن‌ها نمی‌رسد و انها اصلاً از آمدن سیل بی‌خبرند!
در جریان هستم که با انتشار یک بولتن هشدار توسط سازمان هواشناسی کشور، استان‌های درگیر وارد عمل شده و ستادهای بحران انها، هلال احمر، اورژانس و ... به حالت آماده باش در‌می‌آیند. این کار اقدامی پسندیده است ولی برای بعد از بحران عملکرد دارد آن هم با مشکلات زیاد در حالیکه مخاطب اصلی قبل از بحران احتمالی در حاشیه رودخانه «شاید» از اصل جریان بی خبر باشد؟
بنده هم نه در حد کار جالب و متفکرانه دو کشور فوق ولی در حد بی بضاعتی خود برای کاهش مرگ و میر هم وطنانم در این مناطق توصیه می‌کنم بولتن‌ها به مساجد محلی نیز انتقال یافته و چند روز و حتی چند ساعت قبل از زمان شروع از طریق بلندگوهای مساجد یا مدارس و یا ... خبر هشدار بصورت مداوم پخش شود. همین کار را با یک خودرو و بلندگو نیز چند بار در روستاها و مناطق سیل زا مرتب تا رفع هشدار عمل باید تکرار کرد. مطمئنم مفید خواهد بود.
هرساله در فصول خاصی، کشور به دلیل شرایط آب و هوایی، شاهد افت و خیزهایی در رابطه با بارش‌ها، صاعقه و رخداد سیل می‌شود.
الحمدالله در سال‌های اخیر با پیشرفت سیستم‌های هواشناسی و بهبود مدل‌های تخمین حرکت جریانات و فورکاست با حل معادلات کامل‌تر توسط کامپیوترهای پیشرفته‌تر در مدت زمان کوتاه‌تر، شاهد پیش‌بینی‌های بسیار دقیق‌تر و از پیش تعین شده هستیم. سازمان‌های دیگر نیز در همین راستا همانند سازمان نقشه‌برداری کشور نیز تخمین‌هایی از شرایط ناپایداری‌های جوی بر اساس شرایط خاک منطقه طی بولتن‌های خبری و هشداری به استان‌ها و وزارت کشور ابلاغ می‌نمایند. این اطلاعات در اختیار سازمان صدا و سیما نیز قرار می‌گیرد که هر از گاهی طی اخبار و یا فوریت‌های خبری از طریق رادیو و تلویزیون در اختیار جامعه قرار می‌گیرد.
با این اقدامات مؤثر هنوز در کشور ما شاهد مرگ و میرهای زیادی از مردم در بخش‌هایی از مناطق کشورمان می‌باشیم که نیازمند یک تحلیل عمیق‌تر و واکاوی علت آن می‌بایستی باشیم!
در مطالعاتم در خصوص کاهش اثرات بحران سیل‌ها، کاهش مرگ و میر و خسارات حاصله از انها بودم که به کار بسیار جالبی که توسط مسئولان مناطق سیل‌زای کشورهایی از جمله فیلیپین و بنگلادش برخوردم که شاید بشود پاسخ سؤال فوقم را در تلفیق سؤال با اقدامات مفید این دو کشور پیدا کرد؟
در این کشورها به دلیل نبود سیستم‌های هشدار سریع سیل و فقر اقتصادی بخصوص در مناطق روستایی، در ترازهایی در ارتفاع از بستر رودخانه‌ها زنگوله‌هایی وصل نموده‌اند که وقتی انها مثلاً برای تراز خاصی به صدا در آمد هشدار سریع برای ترک مکان از تراز پایین‌تر (low land) به ترازهای بالاتر و ارتفاعات (high land) می‌باشد که با آموزش‌های محلی عملاً کارایی بسیار بالایی از کاهش در مرگ و میر از این طریق ساده حاصل شده است!
حال با توجه به این راه حل در دو کشور فوق شاید پاسخ به سؤال بالا این باشد که شاید خبرهای رادیویی و تلویزیونی به دست مخاطبان اصلی یعنی مردمی که در حاشیه رودخانه‌ها مشغول زیستن و کار هستند به دلایل واضح به آن‌ها نمی‌رسد و انها اصلاً از آمدن سیل بی‌خبرند!
در جریان هستم که با انتشار یک بولتن هشدار توسط سازمان هواشناسی کشور، استان‌های درگیر وارد عمل شده و ستادهای بحران انها، هلال احمر، اورژانس و ... به حالت آماده باش در‌می‌آیند. این کار اقدامی پسندیده است ولی برای بعد از بحران عملکرد دارد آن هم با مشکلات زیاد در حالیکه مخاطب اصلی قبل از بحران احتمالی در حاشیه رودخانه «شاید» از اصل جریان بی خبر باشد؟
بنده هم نه در حد کار جالب و متفکرانه دو کشور فوق ولی در حد بی بضاعتی خود برای کاهش مرگ و میر هم وطنانم در این مناطق توصیه می‌کنم بولتن‌ها به مساجد محلی نیز انتقال یافته و چند روز و حتی چند ساعت قبل از زمان شروع از طریق بلندگوهای مساجد یا مدارس و یا ... خبر هشدار بصورت مداوم پخش شود. همین کار را با یک خودرو و بلندگو نیز چند بار در روستاها و مناطق سیل زا مرتب تا رفع هشدار عمل باید تکرار کرد. مطمئنم مفید خواهد بود.
- نویسنده :
- منبع :
https://19dey.com/news/43111
