سرمقاله روزنامه ۱۹ دی شماره ۳۴۸۱ مورخه ۵ مردادماه ۱۴۰۱ با عنوان «حجاب و مراکزی که باید پاسخگو باشند» به قلم محمد مهدی اسلامی بدین شرح است:
شورای عالی انقلاب فرهنگی، چند مصوبه عملیاتی برای حجاب دارد. همچنین شورای فرهنگ عمومی؛ مثلاً در تاریخ 14 بهمن 1376 به امضای رئیس وقت، سید محمد خاتمی «اصول و مبانی و روشهای اجرایی گسترش فرهنگ عفاف» و نیز در 4 مرداد 1384 به امضای هم‌او «راهبردهای گسترش فرهنگ عفاف» تصویب شده است. پس از آن در دولت محمود احمدی نژاد «راهکارهای اجرایی گسترش فرهنگ عفاف و حجاب» در دی‌ماه 1384 توسط «شورای فرهنگ عمومی» عمومی تصویب شده است. در دولت بعدی نیز مصوبه «مجموعه تکمیلی اقدامات اجرایی گسترش فرهنگ عفاف و حجاب» شورای عالی انقلاب فرهنگی در تاریخ 12 شهریور 1398 با امضای حسن روحانی ابلاغ شده است و در نهایت سید ابراهیم رئیسی بر اجرای کامل این مصوبات تأکید کرد.
مفاد این قوانین مهجور، قابل تأمل است. از جمله توجه به اینکه «نباید تنها زنان، مخاطب قرار گیرند و نقش و مسئولیت مردان فراموش شود» و نیز توجه به نقش ایجابی بیش از 20 دستگاه فرهنگی و ... که مأموریت همه آنها مقدم بر مأموریت نیروی انتظامی است.
اما مع‌الاسف از همه تکالیف، فقط حلقه آخر بر وظیفه خود مأمور شده که آن هم به دلیل فقدان مراحل مقدماتی، توسط سربازان و کادری صورت می‌گیرد که گاه خود آموزش لازم را ندیده‌اند و رفتارشان تهی از معنای مستفاد قانون‌گذار است.
برای پرهیز از کلی‌گویی به برخی تکالیف دستگاه‌ها به عنوان نمونه اشاره می‌کنم:
وزارت بازرگانی: حمایت عملی از طراحان و تولیدکنندگان پوشاک‌های ساده و اسلامی در جهت ایجاد تنوع در الگوهای پوشش اسلامی.
سازمان صدا و سیما: به تصویر کشیدن زنان تحصیل کرده، ممتاز، متعهد و باحجاب در فیلم‌ها و مجموعه‌های هنری و پرهیز از نشان دادن آنان در نقش‌ها و شخصیت‌های عامّه و کم‌سواد. [به راستی تصویرسازی فعلی صدا و سیما چقدر با این قانون و واقعیت زنان محجبه ما منطبق است؟]
سازمان صدا و سیما: نظارت مستمر بر تبلیغات تجاری به منظور جلوگیری از ایجاد روحیه مصرف‌گرایی و تجمل‌پرستی به عنوان عوامل ترویج بی‌مبالاتی اخلاقی و سوق آن به سوی تبلیغات و آگهی‌های فرهنگی و اخلاقی. [تبلیغات امروز صدا و سیما گامی پس‌تر مطابق الگوی کالاانگاری زن و بهره‌برداری سوء از جذابیت‌های جنسی بر نداشته است؟]
سازمان تبلیغات اسلامی: تأسیس پژوهشکده توسعه فرهنگ عفاف و حجاب
آموزش و پرورش: تعیین رنگ‌ها و مدل‌های متنوع در پوشش دانش‌آموزان با رعایت موازین و ضوابط شرعی جهت تأمین سلایق مختلف.
وزارت علوم: رعایت آمایش سرزمینی در جذب دانشجویان بومی
سازمان بهزیستی: حمایت از ایجاد تشکل‌های صنفی در خصوص زنان سرپرست خانواده جهت کار آفرینی، خودیاری و بهبود زندگی اقتصادی آنها و جلوگیری از بروز ناهنجاری‌های اخلاقی و فرهنگی در آنان.
سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی: ارزیابی تأثیر اجرایی طرح‌های فرهنگ‌سازی اسلامی سال‌های گذشته و استفاده از این تجربه در جهت گسترش فرهنگ حجاب آینده و توجه به تدوین مناسب برنامه‌ها و بودجه‌ی متناسب با آن در زمینه حجاب.
وزارت راه: ایجاد مراکز بهداشتی ـ رفاهی در ایستگاه‌های راه‌آهن، فرودگاه‌ها، پایانه‌ها و جاده‌ها به همراه نصب تابلوهای راهنما و اطلاع‌رسانی با محوریت عفاف و حجاب.
مرکز مدیریت حوزه علمیه قم: تولید محتوای تبیینی و اقناعی مناسب و جذاب و پاسخ به شبهات و سؤالات، آگاه‌سازی اقشار اجتماعی از پیامدها و تبعات در فضای مجازی وحقیقی به ویژه برای نسل جوان، تبیین تکالیف فردی و اجتماعی آحاد جامعه، دولت و حاکمیت.
شورای عالی انقلاب فرهنگی، چند مصوبه عملیاتی برای حجاب دارد. همچنین شورای فرهنگ عمومی؛ مثلاً در تاریخ 14 بهمن 1376 به امضای رئیس وقت، سید محمد خاتمی «اصول و مبانی و روشهای اجرایی گسترش فرهنگ عفاف» و نیز در 4 مرداد 1384 به امضای هم‌او «راهبردهای گسترش فرهنگ عفاف» تصویب شده است. پس از آن در دولت محمود احمدی نژاد «راهکارهای اجرایی گسترش فرهنگ عفاف و حجاب» در دی‌ماه 1384 توسط «شورای فرهنگ عمومی» عمومی تصویب شده است. در دولت بعدی نیز مصوبه «مجموعه تکمیلی اقدامات اجرایی گسترش فرهنگ عفاف و حجاب» شورای عالی انقلاب فرهنگی در تاریخ 12 شهریور 1398 با امضای حسن روحانی ابلاغ شده است و در نهایت سید ابراهیم رئیسی بر اجرای کامل این مصوبات تأکید کرد.
مفاد این قوانین مهجور، قابل تأمل است. از جمله توجه به اینکه «نباید تنها زنان، مخاطب قرار گیرند و نقش و مسئولیت مردان فراموش شود» و نیز توجه به نقش ایجابی بیش از 20 دستگاه فرهنگی و ... که مأموریت همه آنها مقدم بر مأموریت نیروی انتظامی است.
اما مع‌الاسف از همه تکالیف، فقط حلقه آخر بر وظیفه خود مأمور شده که آن هم به دلیل فقدان مراحل مقدماتی، توسط سربازان و کادری صورت می‌گیرد که گاه خود آموزش لازم را ندیده‌اند و رفتارشان تهی از معنای مستفاد قانون‌گذار است.
برای پرهیز از کلی‌گویی به برخی تکالیف دستگاه‌ها به عنوان نمونه اشاره می‌کنم:
وزارت بازرگانی: حمایت عملی از طراحان و تولیدکنندگان پوشاک‌های ساده و اسلامی در جهت ایجاد تنوع در الگوهای پوشش اسلامی.
سازمان صدا و سیما: به تصویر کشیدن زنان تحصیل کرده، ممتاز، متعهد و باحجاب در فیلم‌ها و مجموعه‌های هنری و پرهیز از نشان دادن آنان در نقش‌ها و شخصیت‌های عامّه و کم‌سواد. [به راستی تصویرسازی فعلی صدا و سیما چقدر با این قانون و واقعیت زنان محجبه ما منطبق است؟]
سازمان صدا و سیما: نظارت مستمر بر تبلیغات تجاری به منظور جلوگیری از ایجاد روحیه مصرف‌گرایی و تجمل‌پرستی به عنوان عوامل ترویج بی‌مبالاتی اخلاقی و سوق آن به سوی تبلیغات و آگهی‌های فرهنگی و اخلاقی. [تبلیغات امروز صدا و سیما گامی پس‌تر مطابق الگوی کالاانگاری زن و بهره‌برداری سوء از جذابیت‌های جنسی بر نداشته است؟]
سازمان تبلیغات اسلامی: تأسیس پژوهشکده توسعه فرهنگ عفاف و حجاب
آموزش و پرورش: تعیین رنگ‌ها و مدل‌های متنوع در پوشش دانش‌آموزان با رعایت موازین و ضوابط شرعی جهت تأمین سلایق مختلف.
وزارت علوم: رعایت آمایش سرزمینی در جذب دانشجویان بومی
سازمان بهزیستی: حمایت از ایجاد تشکل‌های صنفی در خصوص زنان سرپرست خانواده جهت کار آفرینی، خودیاری و بهبود زندگی اقتصادی آنها و جلوگیری از بروز ناهنجاری‌های اخلاقی و فرهنگی در آنان.
سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی: ارزیابی تأثیر اجرایی طرح‌های فرهنگ‌سازی اسلامی سال‌های گذشته و استفاده از این تجربه در جهت گسترش فرهنگ حجاب آینده و توجه به تدوین مناسب برنامه‌ها و بودجه‌ی متناسب با آن در زمینه حجاب.
وزارت راه: ایجاد مراکز بهداشتی ـ رفاهی در ایستگاه‌های راه‌آهن، فرودگاه‌ها، پایانه‌ها و جاده‌ها به همراه نصب تابلوهای راهنما و اطلاع‌رسانی با محوریت عفاف و حجاب.
مرکز مدیریت حوزه علمیه قم: تولید محتوای تبیینی و اقناعی مناسب و جذاب و پاسخ به شبهات و سؤالات، آگاه‌سازی اقشار اجتماعی از پیامدها و تبعات در فضای مجازی وحقیقی به ویژه برای نسل جوان، تبیین تکالیف فردی و اجتماعی آحاد جامعه، دولت و حاکمیت.
- نویسنده :
- منبع :
https://19dey.com/news/43129
