تردیدی نیست آنچه این روزها در فضای کشور شاهد آن هستیم همه و همه از ضعف گفتگو و مفاهمه ناشی می‌شود، اگر روزی که از آشتی ملی گفته شد برخی به جای تاختن به این ایده و اینکه بگویند از کدام آشتی سخن می‌گویید، نسبت به انجام آن اهتمام می‌ورزیدند، بدون شک شاهد چنین رویدادهای تلخی نمی‌بودیم.
سرمقاله روزنامه ۱۹ دی شماره ۳۵۳۷ مورخه ۱۷ مهرماه ۱۴۰۱ با عنوان «همه ما با هم یک ملت هستیم» به قلم محمد صادقی بدین شرح است:
تردیدی نیست آنچه این روزها در فضای کشور شاهد آن هستیم همه و همه از ضعف گفتگو و مفاهمه ناشی می‌شود، اگر روزی که از آشتی ملی گفته شد برخی به جای تاختن به این ایده و اینکه بگویند از کدام آشتی سخن می‌گویید، نسبت به انجام آن اهتمام می‌ورزیدند، بدون شک شاهد چنین رویدادهای تلخی نمی‌بودیم.
گفتگو همواره کلید برون رفت از هر بحرانی است، انسان‌ها زمانی در برابر یکدیگر روی به خشونت و عناد می‌آورند که باب گفتگو میانشان بسته شده باشد که اصلاً حرف یکدیگر را نفهمند و تلاشی هم برای فهمیدن آن نکنند، این موضوع نه فقط در رابطه مردم و حاکمیت که در روابط شخصی ما بین زن و شوهر، بین پدر و مادر با فرزند حتی بین دو دوست و همکار هم بارها مبنایی برای کج فهمی و حتی دشمنی شده است.
آنچه که مسلم است روزی که باب گفتگو در جامعه‌ای بسته شود، باید منتظر ترویج خشونت و رادیکال شدن آن جامعه بود، متأسفانه ما طی تمام سال‌های گذشته از این موضوع و کلید واژه اساسی غافل شدیم و هر بار هم که باب گفتگو را باز کردیم نه برای رسیدن به تفاهم بلکه برای تحقیر یا منکوب کردن مخاطبمان پا به آن گذاشتیم.
امروز اگرچه این صحبت‌ها شاید در میان برخی از هر دو سوی طیف چندان خریدار نداشته باشد، اما رسالت همه ما حکم می‌کند که بر آن تأکید کنیم، هیچ وقت برای گفتگو و خاموش کردن بحرانی دیر نیست، اگر کسی چنین می‌گوید شک نکنید که عناد ورزیده و از آشتی ملی میان ما می‌ترسید، امروز دیگر زمان آن آشتی ملی است که پیش‌تر باید انجام می‌دادیم و ندادیم.
به قول یادگار امام که به درستی در بیانیه خود به آن تأکید کردند: ما چاره‌ای نداریم جز اینکه همراه و همدوش یکدیگر زندگی کنیم. همه ما با هر سلیقه و نگاهی، یک ملت هستیم؛ با سلایق متفاوت و با هدفی واحد. سربلندی کشورمان، با زندگی مسالمت آمیز با هم و ایستادگی در مقابل آنان که ذلت ما را می‌خواهند محقق می‌شود. باید با هم گفت‌وگو کنیم؛ جناح‌ها با مردم و حاکمیت با آنانی که دیگر گونه می‌اندیشند.
تردیدی نیست آنچه این روزها در فضای کشور شاهد آن هستیم همه و همه از ضعف گفتگو و مفاهمه ناشی می‌شود، اگر روزی که از آشتی ملی گفته شد برخی به جای تاختن به این ایده و اینکه بگویند از کدام آشتی سخن می‌گویید، نسبت به انجام آن اهتمام می‌ورزیدند، بدون شک شاهد چنین رویدادهای تلخی نمی‌بودیم.
گفتگو همواره کلید برون رفت از هر بحرانی است، انسان‌ها زمانی در برابر یکدیگر روی به خشونت و عناد می‌آورند که باب گفتگو میانشان بسته شده باشد که اصلاً حرف یکدیگر را نفهمند و تلاشی هم برای فهمیدن آن نکنند، این موضوع نه فقط در رابطه مردم و حاکمیت که در روابط شخصی ما بین زن و شوهر، بین پدر و مادر با فرزند حتی بین دو دوست و همکار هم بارها مبنایی برای کج فهمی و حتی دشمنی شده است.
آنچه که مسلم است روزی که باب گفتگو در جامعه‌ای بسته شود، باید منتظر ترویج خشونت و رادیکال شدن آن جامعه بود، متأسفانه ما طی تمام سال‌های گذشته از این موضوع و کلید واژه اساسی غافل شدیم و هر بار هم که باب گفتگو را باز کردیم نه برای رسیدن به تفاهم بلکه برای تحقیر یا منکوب کردن مخاطبمان پا به آن گذاشتیم.
امروز اگرچه این صحبت‌ها شاید در میان برخی از هر دو سوی طیف چندان خریدار نداشته باشد، اما رسالت همه ما حکم می‌کند که بر آن تأکید کنیم، هیچ وقت برای گفتگو و خاموش کردن بحرانی دیر نیست، اگر کسی چنین می‌گوید شک نکنید که عناد ورزیده و از آشتی ملی میان ما می‌ترسید، امروز دیگر زمان آن آشتی ملی است که پیش‌تر باید انجام می‌دادیم و ندادیم.
به قول یادگار امام که به درستی در بیانیه خود به آن تأکید کردند: ما چاره‌ای نداریم جز اینکه همراه و همدوش یکدیگر زندگی کنیم. همه ما با هر سلیقه و نگاهی، یک ملت هستیم؛ با سلایق متفاوت و با هدفی واحد. سربلندی کشورمان، با زندگی مسالمت آمیز با هم و ایستادگی در مقابل آنان که ذلت ما را می‌خواهند محقق می‌شود. باید با هم گفت‌وگو کنیم؛ جناح‌ها با مردم و حاکمیت با آنانی که دیگر گونه می‌اندیشند.
- نویسنده :
- منبع :
https://19dey.com/news/47852
