دولت جدید عراق با یک"صدر"معترض‌تر و بی‌قرارتر روبرو خواهد بود

اردشیر پشنگ، در گفت و گو با ایسنا در پاسخ به این سووال  که به نظر وی موانع پیش روی "محمد شیاع  السودانی" نخست وزیر جدید عراق  برای تشکیل کابینه چیست؟ گفت: در حال حاضر و با توجه به ترکیب ائتلاف‌های مختلف در داخل پارلمان عراق و نیز طی یک مرحله مهم از روند تشکیل دولت جدید که با انتخاب آقای عبداللطیف رشید به عنوان رئیس‌جمهور جدید روی داده است، عملا از نظر قانونی و روندی، مانعی برای نخست انتخاب آقای السودانی به عنوان نخست‌وزیر و سپس معرفی و تشکیل کابینه جدید وجود ندارد.
وی ادامه داد: اما در عین حال باید نگاهی به بیرون از پارلمان و مخالفان روند فعلی به خصوص آقای مقتدی صدر و طرفدارانش داشت. هرچند که وقتی آقای صدر عملا مانع تعیین رئیس‌جمهور نشد و طرفدارانش یکبار دیگر وارد صحن پارلمان نشدند، می‌تواند یک نشانه از عدم مخالفت جدی او با تعیین نخست‌وزیر جدید و تشکیل کابینه تلقی شود، البته همچنان باید منتظر ماند چون همانطور که می‌دانیم صدر یک سیاستمدار پیش‌بینی ناپذیر است. اما در کل شانس تشکیل کابینه توسط آقای السودانی بیش از ناتوانی‌اش در شرایط فعلی است.
وی همچنین در پاسخ به این سووال که با توجه به تصمیم جریان صدر در عدم مشارکت در تشکیل دولت عراق، این عدم مشارکت چه تبعاتی می تواند برای دولت السودانی به همراه داشته باشد؟ اظهار کرد : طبیعتا از نظر روانی و عملی این جریان صدر بود که پیروز انتخابات شد، هرچند اینک از نظر قانونی با توجه به خروج خودخواسته همه ۷۳ نماینده پارلمان جریانش، او نبض تشکیل دولت را عملا به رقبایش داده است. در کل این وضعیت یک مشروعیت بیش از پیش برای صدر ایجاد کرده است.
صدر فعلی از صدر گذشته قدرت بیشتری دارد
پشنگ در این ارتباط افزود: صدر که پیش‌تر با ائتلاف احزاب همراهش کمی بیش از ۵۰ کرسی داشت، هرگاه که اراده می‌کرد خیابان‌های بغداد را به صحنه اعتراض و راهپیمایی تبدیل می‌کرد از این نظر صدر فعلی از صدر گذشته قدرت بیشتری دارد، در نتیجه بیشتر از قبل هم می‌تواند دولت جدید را با چالش‌های جدی و شاید حتی فلج کننده روبرو کند. به هر حال باید این را بدانیم او اولا با کارشکنی‌های قانونی و قضایی رقبایش نتوانست دولت «اکثریت ملی» مورد نظرش را تشکیل دهد و ثانیا همچنین نتوانست طرح انتخابات زودهنگام را هم به کرسی بنشاند، در نتیجه باید منتظر یک صدر ناآرام و بی‌قرارتر باشیم!
"نوری مالکی" سعی می‌کند بر هر نحوی، شخصا بخشی از نماد قدرت در عراق باشد
این پژوهشگر مسائل بین الملل در واکنش به این پرسش که برخی از منابع خبری صحبت از انتخاب نوری المالکی به عنوان معاون رییس جمهور عراق کرده اند با توجه به ذهنیت مردم عراق نسبت به آقای نوری المالکی، این انتخاب چه تاثیراتی می تواند به همراه داشته باشد؟ تصریح کرد: قدرت‌طلبی شخصی و باندی آقای نوری مالکی که از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۴ آن را برای همگان عیان کرد و یکی از عوامل و ریشه‌های تشدید بحران در عراق طی سال‌های اخیر بوده است، مالکی نشان داده سعی می‌کند با هر ابزار و نحوه‌ ممکن شخصا بخشی از نماد قدرت باشد و در ساختار حضور داشته باشد؛ چرا که عاملیت سیاسی در عراق را اینگونه برای خود تفسیر می‌کند که اگر در قدرت و جلوی چشم مردم نباشی، عملا دچار بازنشستگی سیاسی شده‌ای.
انتخاب احتمالی نوری مالکی به عنوان معاون رییس جمهور عراق در راستای منافع دولت و ملت این کشور نیست
پشنگ تصریح کرد: چنین ایده و رویه‌های بعضا رادیکال در قبال اعراب اهل سنت، کُردها و یا بخشی از شیعیان در زمان نخست‌وزیری‌اش تبعا باعث افزایش تنش و حساسیت نسبت به او می‌شود؛ در نتیجه کاندیداتوری‌اش برای معاون ریاست‌جمهوری به معنای بهانه دادن برای افزایش تنش خواهد بود، به خصوص سرسخت‌ترین رقیب و دشمنش که مقتدی صدر است، لذا باید طرح نام او را در راستای منافع دولت و ملت عراق در این زمان ارزیابی نکرد!