اگر واقعا آمریکا به فکر حمایت از مردم ایران است، تحریم ها را بردارد

" بن بورگیس" ستون نویس مجله "جاکوبین" و رسانه دیجیتال "آرک" با نگارش مقاله ای درباره اعتراضات اخیر در ایران و ادعای دولت آمریکا به حمایت از مردم ایران، نوشت: آیا "ما" (یعنی دولت ایالات متحده) باید کاری انجام دهیم؟ 

او در پاسخ آورده: این سوال ناگزیر زمانی مطرح می‌شود که بحرانی در نقطه‌ای دور از جهان رخ می‌دهد - یا حداقل اگر در کشوری اتفاق بیفتد که ما عادت داریم به آن کشور به چشم یک دشمن نگاه کنیم و در جریان اصلی گفتمان سیاسی، انجام "یک کاری" در مقابل چنین کشورهایی تقریبا همیشه به معنای "بمباران جایی "، "تحریم کردن" یا "فرستادن نیرو" است.

اینها ابزار صریح سیاست خارجی امپراتوری ما هستند و به عنوان شهروندان کشوری که صدها پایگاه نظامی در سرتاسر جهان دارد، می‌توان به سختی از این تفکر خارج شد. 

اما در این مورد، یک کار آسان و بدیهی وجود دارد که ایالات متحده می تواند برای کمک به ایرانیانی که برای اعتراض به خیابان آمده اند انجام دهد– و این دقیقا برعکس "انجام کاری" به معنای معمول است. 

ما باید تحریم‌هایمان علیه دولت ایران را که ایرانیان عادی را در لبه بدبختی نگه می‌دارد، دسترسی آن‌ها به جهان را محدود می‌کند و خطر کردن برای مخالفت با رژیم را برای آنها سخت‌تر می‌کند، لغو کنیم.

کمک به ایرانیان بدون بازی "پلیس جهانی"

می فهمم، این پیشنهاد ممکن است مضحک به نظر برسد. اگر ایالات متحده را افسر پلیس جهان می‌دانید و کشورهای کم‌قدرت را جنایتکارانی می‌دانید که تنها با گشت‌زنی در خیابان‌ها می توانیم آنها را کنترل کنیم، پیشنهاد می‌کنید که ایران را تنها بگذاریم...اگر شما این گونه فکر می کنید، ما باید راه های جدیدی برای مجازات دسته جمعی آن ملت ارایه دهیم. اما ما به شدت نیاز داریم که اینگونه فکر نکنیم. 

این طرز فکری است که آمریکایی ها را به حمایت از جنگ های فاجعه بار در دهه های اخیر سوق داده است. زمانی که جورج دبلیو بوش، رییس جمهوری وقت، نیروهایی را برای حمله به عراق فرستاد، به ما گفته شد که از این نیروها به عنوان آزادیبخش استقبال خواهند شد. اما آنها با وجود سالها مقاومت، هرج و مرج و خشم مواجه شدند و در نهایت تعداد بیشتری از آمریکایی های طبقه کارگر در تابوت های پرچم به خانه بازگشتند. 

در یکی دیگر از همسایگان ایران، یعنی در افغانستان، ایالات متحده 21 سال پیش یک رژیم دینی را (طالبان) سرنگون کرد و 2 دهه بعد به طرز شگفت انگیزی در ساختن یک کشور جدید با حمایت مردمی کافی شکست خورد و در روزهای آخر ترافیک فرودگاه کابل برای فرار آمریکایی ها از این کشور روی داد. 

آیا کسی در جایی معتقد است که اگر جو بایدن نیروهای نظامی آمریکا را برای بردن دموکراسی به ایران اعزام کند، نتایج بهتر از این خواهد بود؟

نه عراق و نه افغانستان چیزی مانند ظرفیت نظامی ایران نداشتند. جمهوری اسلامی به اندازه کافی سلاح جنگی در برابر آمریکا دارد، حتی به قدری دارد که می تواند به ابرقدرتی مثل روسیه صادر کند. 

جنگ با ایران، عراق و افغانستان را شبیه درگیری‌های کوچک می‌کند و احتمالا به همین دلیل است که تعداد بسیار کمی از مردم آمریکا از چنین چیزی حمایت می کنند. 

بنابراین، اگر فکر می‌کنید "انجام کاری" به معنای اقدام تهاجمی نظامی است بهتر است به یاد آورید واکنش ایران به دستور رییس جمهور وقت دونالد ترامپ برای ترور یکی از فرماندهان ارشد نظامی خود به نام (شهید سپهبد) قاسم سلیمانی، تردیدی باقی نمی گذارد که جمهوری اسلامی در برابر چنین اقدامی دست بسته نخواهد نشست و احتمالا همانند واکنش به اقدام به ترور سلیمانی به مقابله خواهد پرداخت و احتمالا منجر به یک جنگ گسترده تر که برای ایالات متحده فاجعه بار خواهد بود و البته موهبت بزرگی برای محبوبیت داخلی حکومت ایران خواهد بود. 

تحریم های گسترده اعمال شود؟ ما  پیشتر این کار را نیز انجام داده ایم و این راهکار خود بخشی از مشکل است، چون تحریم ها به نخبگان حاکم در ایران کمک می کند و تنها به شهروندان ایرانی آسیب می رساند. 

در سال 2015 و متعاقب برجام دولت ایالات متحده برخی از تحریم ها را کاهش داد. اما زمانی که ترامپ از توصیه‌های نومحافظه‌کاران پیروی کرد و از برجام به طور یکجانبه خارج شد، این آرامش از بین رفت. 

این تحریم ها دسترسی بسیاری از ایرانیان را نه تنها به اقتصاد جهانی، بلکه به اینترنت نیز محدود می کند.  این تحریم ها باعث تجمیع ثروت گروهی اندک شده و زندگی قشر بزرگی از شهروندان ایرانی را بسیار دشوار می کند. 

گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد تاثیرات تحریم ها از "تاثیر انسانی ویرانگر" آنها صحبت کرده است. 

هر کسی که تا به حال تلاش کرده است تا در محل کار خود یک اتحادیه را سازماندهی کند، می داند که افرادی که باید نگران نیازهای اساسی عزیزان خود باشند، به طور قابل درک در انجام ریسک های شخصی برای اهداف خود تردید خواهند کرد و تنها ممکن است به صورت انتزاعی همدل باشند. اتفاقا به همین دلیل است که اگر حکومت ایران از آنچه در حال حاضر در حال رخ دادن است جان سالم به در ببرد، دلیل اصلی آن ناامیدی اقتصادی خواهد بود که مردم را مجبور به بازگشت به زندگی عادی می کند. 

اگر خواهان رضایت عاطفی از تنبیه کسی و تحقق فانتزی پلیس جهان هستید، باید برای یافتن راه حل به جای دیگری مراجعه کنید. اما اگر واقعا می‌خواهید به مردم ایران کمک کنید، تحریم‌ها را بردارید.