طی هفته‌های اخیر اخباری درخصوص یک برنامه 25 ساله همکاری‌های مشترک بین ایران و چین در رسانه‌ها منتشر شد که موجی از واکنش‌ها را به دنبال داشت. برخی با این برنامه موافق بودند و آن را یک فرصت برای افزایش همکاری میان تهران و پکن در شرایطی که غرب تمام درهایش را به روی ایران بسته است می‌دانند و برخی دیگر آن را عامل وابسته شدن ایران به چین قلمداد کردند تا آنجا که حرف از تخفیفات ویژه نفتی یا واگذاری برخی جزایر جنوب به میان آمد؛ اما وزارت خارجه و شخص محمد جواد ظریف به شدت این مسائل را تکذیب کردند.
ظریف در جلسه علنی مجلس و در پاسخ به اتهامات به این قرارداد تاکید کرد: «در این خصوص هیچ موضوع مخفی وجود ندارد و همه چیز کاملاً شفاف است که در زمان‌های مختلف اعلام شده است؛ از زمانی که آقایشی با رهبر انقلاب دیدار کرده‌اند و نسبت به این موضوع مسائلی مطرح شد تاکنون همه امور به طور شفاف برای جامعه بیان شده است.»
«سید عباس موسوی» سخنگوی وزارت امور خارجه نیز در توییتی نوشت: «نه از واگذاری جزایر ایرانی خبری است و نه حضور نیروی نظامی و نه سایر موهومات! شگرد کهنه دروغ پردازی و انتشار اطلاعات غلط برای دریافت جزئیات و اطلاعات صحیح که توسط دشمنان منافع دو ملت به جد پیگیری می‌شود، راه به جایی نخواهد برد.»
ابراهیم عزیزی عضو کمیسیون امنیت ملی نیز درگفتگویی تاکید کرد اینکه نمایندگان خواستار افزایش حجم مبادلات مان با چین هستند به معنای این نیست که توافقنامه‌های که قرار است با این کشور امضا و اجرایی کنیم به تصویب مجلس نرسد.
نکته حائز اهمیت اما این است که بیشترین جنجال درخصوص این توافقنامه نه صرفاً از سوی کارشناسان و تحلیلگران مسائل داخلی که از سوی وزارت خارجه آمریکا، شخص مارک پمپئو و اشخاص و رسانه‌های حامی وی صورت گرفته است.
کسانی دم از یک قرارداد به اصطلاح استثماری میان ایران و چین می‌زنند که اولاً هیچ قراردادی هنوز امضا نشده و تنها یک برنامه درخصوص افزایش همکاری‌های آتی میان تهران و پکن به امضا رسیده و چندسالی درخصوص آن گفتگو شده است و ثانیاً مخالفانی مانند دولت آمریکا و ایادی آن سخت‌ترین تحریم‌ها را از سوی غرب به ملت ایران تحمیل کرده‌اند، بنابراین لازم است در این مقطع به مسئولان داخلی خود اعتماد بیشتری داشته باشیم تا افرادی همچون وزیرخارجه گستاخ آمریکا.
اگر حقیقتاً نگران این توافق نامه هستیم متن آن در اینترنت وجود دارد و با یک جستجوی ساده می‌توانیم آن را مطالعه کنیم و اجازه ندهیم کسانی مانند مارک پامپئو ما را ساده انگار فرض کنند.
- نویسنده : میثم رضوانی
- منبع :
