یادداشت ۱۹ دی شماره ۳۵۷۲ مورخه ۲۸ آبان‌ماه ۱۴۰۱ با عنوان «آقای رئیسی! شما دارید آزمون می‌دهید، ممتحن نیستید» به قلم مهرداد خدیر بدین شرح است:
سید ابراهیم رئیسی در همایش جهاد تبیین، حکم به مردودی «خیلی از خواص» در قضایای اخیر داد و گفت: «به وظیفه اخلاقی و انقلابی خود عمل نکردند و وقتی از آنها پرسیدیم گفتند از فضای مجازی می‌ترسیم».
مشخص نیست آقای رئیسی کدام خواص را مد نظر دارد و آیا او «ممتحن» است یا خود در این دو ماهه نمره قبولی گرفته که دیگران را مردود می‌داند و مگر کیفیتی که به ریاست جمهوری او در سردترین انتخابات تاریخ جمهوری اسلامی انجامید حاوی و حامل این پیام نبود که خودمان کافی هستیم و نه به برجام نیاز داریم نه به حمایت طبقه متوسط.
محمود احمدی نژاد را می‌گوید که روزه سکوت گرفته و مگر او همچنان در زمره خواص است؟ و تازه او تصور می‌کرد وقتی با تحلیل‌هایش فرودستان با خواست های معیشتی بشورند شاید باز کار را به او بسپارند نه وقتی که کانون اعتراض در طبقه متوسط و جوانان باشد.
یا مراد آقای رئیس جمهور از خواص علی لاریجانی است که با همه پیوندها و سابقه دوازده سال ریاست مجلس، حذف شد تا راه برای ایشان، هموار شود؟
یا محمد خاتمی را مد نظر دارد که چند بار موضع گرفته و کیهان و اپوزیسيون نپسندیدند.
شاید هم نگران است بخواهند کاسه کوزه‌ها را بر سر دولت ضعیف او بشکنند چرا که برخی پیشنهاد برگزاری انتخابات زودرس برای بازگشت به برجام را داده‌اند. پیشنهادی که پذیرش آن اگرچه بعید است ولی معنی آن جز عبور از آقای رئیسی نیست و باقر قالیباف هم مثل قبل تمام قد پشت سر دولت رئیسی نمی‌ایستد.
نمی‌شود که به نخبگان توجه نکنند و در رقابت‌ها دیگران را حذف کنند ولی سر بزنگاه انتظار تأیید داشته باشند؛ و تازه مگر ده ها شبکه صدا و سیما با پنج هزار میلیارد تومان بودجه و روزنامه‌های دولت و شهرداری و خبرگزاری‌های متعدد و همه هم با پول مالیات و عوارض مردم یک صدا مضامین مورد انتظار آقای رئیسی را کوک نمی‌کنند؟
مگر ندیدند که نمایندگان مجلس چگونه از امضای اعلامیه درخواست اعدام پا پس کشیدند. از نماینده‌ای که با پانزده هزار رأی وارد این مجلس شده چگونه انتظار دارند خود را در مقابل افکار عمومی حوزه انتخابیه قرار دهد و مسئول اعدام احتمالی افراد شناخته شوند خاصه اگر از شهر و بخش خودشان باشد.
گیرم افرادی که در ادبیات ایشان خواص خوانده می‌شوند اعلامیه می‌دادند؛ مگر گوش معترضان به اخوان لاریجانی و ناطق نوری بدهکار است وقتی خیلی هاشان مصطفی تاج زاده را هم نمی‌شناسند؟ و گیرم سخنی هم بگویند؛ مانع قطعنامه جدید و صعود دلار می‌شود و برای صدا و سیما بیننده و مشتری و برای دولت ارز می‌آورد؟
به جای گله از خواص بهتر نبود در انتخاب همکاران بیشتر دقت می‌کرد تا خواص خود را داشته باشد و در این عرصه هم خودکفا شوند؟
فی المثل یک روحانی موجه و مقبول همگان را برای وزارت کشور انتخاب می‌کرد چون از وزیر با نگاه امنیتی و نظامی نمی‌توان انتظار تحلیل اجتماعی داشت.
مَخلص کلام این که جناب رئیس جمهور، شما خود در حال آزمون دادن اید، آزمون گیرنده و ممتحن نیستید تا دیگران را مردود اعلام کنید.
اگر به احمدی نژاد تاسی می‌کنید که نخبگان را با اشراف اشتباه گرفته بود دست کم در بخش‌های دیگر جامعه جذابیت داشت اما فغان آنان هم از سر در گمی دولت به آسمان بلند است.
درک می‌کنیم که ابراهیم رئیسی فاقد گفتمان سیاسی اختصاصی است و سپهر سیاست را با میدان قضاوت اشتباه گرفته و مدام فرمان می‌دهد و داوری می‌کند اما آن که از غنیمتی برخوردار می‌شود باید آماده پرداخت غرامت هم باشد و با تکرار ادبیات رسمی نمی‌توان توجه‌ها را به سوی دیگر معطوف کرد.
با این همه ابراهیم رئیسی برای اثبات وفاداری می‌تواند بخشی از کاستی‌ها را متوجه دولت خود بداند و این گونه به نظام خدمت کند وگرنه با حمله به کسانی که از قافله کنار گذاشته شده‌اند مشکلی حل نخواهد شد.
اصلاً چه کار به نخبگان و خواص بی معرفت دارند. دولت مردمی که نباید معطل خواص بماند. چرا از پایگاه مردمی خود که مدام به رخ می‌کشیدند بهره نمی‌گیرند؟
سید ابراهیم رئیسی در همایش جهاد تبیین، حکم به مردودی «خیلی از خواص» در قضایای اخیر داد و گفت: «به وظیفه اخلاقی و انقلابی خود عمل نکردند و وقتی از آنها پرسیدیم گفتند از فضای مجازی می‌ترسیم».
مشخص نیست آقای رئیسی کدام خواص را مد نظر دارد و آیا او «ممتحن» است یا خود در این دو ماهه نمره قبولی گرفته که دیگران را مردود می‌داند و مگر کیفیتی که به ریاست جمهوری او در سردترین انتخابات تاریخ جمهوری اسلامی انجامید حاوی و حامل این پیام نبود که خودمان کافی هستیم و نه به برجام نیاز داریم نه به حمایت طبقه متوسط.
محمود احمدی نژاد را می‌گوید که روزه سکوت گرفته و مگر او همچنان در زمره خواص است؟ و تازه او تصور می‌کرد وقتی با تحلیل‌هایش فرودستان با خواست های معیشتی بشورند شاید باز کار را به او بسپارند نه وقتی که کانون اعتراض در طبقه متوسط و جوانان باشد.
یا مراد آقای رئیس جمهور از خواص علی لاریجانی است که با همه پیوندها و سابقه دوازده سال ریاست مجلس، حذف شد تا راه برای ایشان، هموار شود؟
یا محمد خاتمی را مد نظر دارد که چند بار موضع گرفته و کیهان و اپوزیسيون نپسندیدند.
شاید هم نگران است بخواهند کاسه کوزه‌ها را بر سر دولت ضعیف او بشکنند چرا که برخی پیشنهاد برگزاری انتخابات زودرس برای بازگشت به برجام را داده‌اند. پیشنهادی که پذیرش آن اگرچه بعید است ولی معنی آن جز عبور از آقای رئیسی نیست و باقر قالیباف هم مثل قبل تمام قد پشت سر دولت رئیسی نمی‌ایستد.
نمی‌شود که به نخبگان توجه نکنند و در رقابت‌ها دیگران را حذف کنند ولی سر بزنگاه انتظار تأیید داشته باشند؛ و تازه مگر ده ها شبکه صدا و سیما با پنج هزار میلیارد تومان بودجه و روزنامه‌های دولت و شهرداری و خبرگزاری‌های متعدد و همه هم با پول مالیات و عوارض مردم یک صدا مضامین مورد انتظار آقای رئیسی را کوک نمی‌کنند؟
مگر ندیدند که نمایندگان مجلس چگونه از امضای اعلامیه درخواست اعدام پا پس کشیدند. از نماینده‌ای که با پانزده هزار رأی وارد این مجلس شده چگونه انتظار دارند خود را در مقابل افکار عمومی حوزه انتخابیه قرار دهد و مسئول اعدام احتمالی افراد شناخته شوند خاصه اگر از شهر و بخش خودشان باشد.
گیرم افرادی که در ادبیات ایشان خواص خوانده می‌شوند اعلامیه می‌دادند؛ مگر گوش معترضان به اخوان لاریجانی و ناطق نوری بدهکار است وقتی خیلی هاشان مصطفی تاج زاده را هم نمی‌شناسند؟ و گیرم سخنی هم بگویند؛ مانع قطعنامه جدید و صعود دلار می‌شود و برای صدا و سیما بیننده و مشتری و برای دولت ارز می‌آورد؟
به جای گله از خواص بهتر نبود در انتخاب همکاران بیشتر دقت می‌کرد تا خواص خود را داشته باشد و در این عرصه هم خودکفا شوند؟
فی المثل یک روحانی موجه و مقبول همگان را برای وزارت کشور انتخاب می‌کرد چون از وزیر با نگاه امنیتی و نظامی نمی‌توان انتظار تحلیل اجتماعی داشت.
مَخلص کلام این که جناب رئیس جمهور، شما خود در حال آزمون دادن اید، آزمون گیرنده و ممتحن نیستید تا دیگران را مردود اعلام کنید.
اگر به احمدی نژاد تاسی می‌کنید که نخبگان را با اشراف اشتباه گرفته بود دست کم در بخش‌های دیگر جامعه جذابیت داشت اما فغان آنان هم از سر در گمی دولت به آسمان بلند است.
درک می‌کنیم که ابراهیم رئیسی فاقد گفتمان سیاسی اختصاصی است و سپهر سیاست را با میدان قضاوت اشتباه گرفته و مدام فرمان می‌دهد و داوری می‌کند اما آن که از غنیمتی برخوردار می‌شود باید آماده پرداخت غرامت هم باشد و با تکرار ادبیات رسمی نمی‌توان توجه‌ها را به سوی دیگر معطوف کرد.
با این همه ابراهیم رئیسی برای اثبات وفاداری می‌تواند بخشی از کاستی‌ها را متوجه دولت خود بداند و این گونه به نظام خدمت کند وگرنه با حمله به کسانی که از قافله کنار گذاشته شده‌اند مشکلی حل نخواهد شد.
اصلاً چه کار به نخبگان و خواص بی معرفت دارند. دولت مردمی که نباید معطل خواص بماند. چرا از پایگاه مردمی خود که مدام به رخ می‌کشیدند بهره نمی‌گیرند؟
- نویسنده :
- منبع :
https://19dey.com/news/50408
