به فکر مردم بودن به سیاست اصلی کشور برگردد

سرمقاله ۱۹ دی شماره ۳۵۹۱ مورخه ۲۰ آذرماه ۱۴۰۱ با عنوان «به فکر مردم بودن به سیاست اصلی کشور برگردد» به قلم رضا صدرایی بدین شرح است:

امروز متأسفانه نظام ما در خصوص عدالت اجتماعی و به تبع آن اخلاق پرونده خوبی ندارد. وقتی کارگری گرسنه است، وقتی اقشار ضعیف و فرودست جامعه درگیر شکم و مشکلات معیشتی‌شان هستند، دیگر خیلی چیزها برایشان معنی پیدا نمی‌کند.
شکاف طبقاتی به وجود آمده در جامعه ایرانی ناشی از توزیع ناعادلانه ثروت در کشور است، که به نوعی در آمار و ارقام منعکس شده به طوری که در ابتدای اوائل دهه ۹۰ ضریب جینی حدود ۳۶ بوده، اما الآن شاخص افزایش پیدا کرده و در حال حاضر ۴۱.۵ است و در صورتی که مرز ۴۵ را رد کند، به نوعی به مرز هشدار را رد خواهد کرد، در چنین شرایطی جامعه دو قطبی خواهد شد، که نتیجه آن یک اقلیت ثروتمند و یک اکثریت فقیر خواهد بود.
بر اساس داده‌های مرکز آمار در سال 1400 شاخص فلاکت که حاصل جمع تورم و بیکاری است به حدود 50 و ضریب جینی به 39 درصد رسیده است. میزان هزینه و درآمد دهک بالا 14 برابر دهک پایین، و 50 درصد ثروت کشور در دست 20 درصد از جمعیت است. سرمایه اجتماعی در دهه گذشته کمتر از متوسط بوده و روند کاهشی نیز داشته است. رتبه ایران در شاخص ادراک فساد 130‌ام جهان و در رفاه اجتماعی طبق شاخص لگاتوم از میان 142 کشور 117‌ام است. طبق گفته رئیس نهاد نمایندگی رهبر انقلاب در دانشگاه‌های کشور، 10 درصد از مردم موافق اغتشاشات و 55 درصد موافق اعتراضات بوده و 83 درصد با وجود عدم حضور در خیابان، نسبت به وضع موجود معترض هستند. با این وضعیت، تمرکز بر احساس فقر و فساد و تبعیض به جای واقعیت فقر و فساد و تبعیض، بیراهه‌ای مخدر و مخرب است. در زمانه‌ای که از یک سو مقایسه نتایج آمارهای عینیت‌سنج و پیمایش‌های ذهنیت‌سنج، نشان‌دهنده انطباق و نزدیکی پنداشت عمومی با واقعیت اجتماعی و دقت بالای تصور عرفی مردم از تصویر حقیقی ایران است و از سوی دیگر تورم در بازارهای کشور به چشم غیرمسلح مشاهده می‌شود و قبح اخبار اختلاس شکسته و فساد و رانت آقازاده‌ها رایج و موجه‌نما شده و نشانه‌های آشکار نارضایتی از سر و روی و زبان مردمان خانه تا خیابان مشهود است و کارد به استخوان و کار به عصیان رسیده، اصرار بر سیاه‌نمایی منتقدان و انکار مردمی بودن نارضایتی و اعتراضات، تلاشی در جهت تداوم وضع نامطلوب موجود است.
امام علی(ع) می‌فرماید: الفقر موت الاکبر یعنی فقر مرگ بزرگ است. می‌دانید یعنی چه؟ یعنی این مرگ یک‌بار نیست بلکه هر روز و هر لحظه است. بنابراین نگاه کنیم که شاخص‌های اقتصادی چه می‌گویند؟ شکاف‌های درآمدی، رانت‌ها‌ و حقوق‌های نجومی چه می‌گویند؟
رهبر انقلاب هم چندی قبل نقل به مضمون گفتند که ما از لحاظ عدالت اجتماعی وضع خوبی نداریم و از پیشگاه ملت و خدا عذرخواهی کردند. در این شرایط دیگر کسی دایه مهربان‌تر از مادر نباشد. واقعیت نشان می‌دهد مردم ناراحتند و بسیاری از مسائل را متوجه می‌شوند. باید دوباره به فکر مردم بودن به سیاست اصلی کشور برگردد و الا...