سرمقاله ۱۹ دی شماره ۳۵۹۳ مورخه ۲۲ آذرماه ۱۴۰۱ با عنوان «از اقدام اخیر چین عبرت بگیریم» به قلم رضا صدرایی بدین شرح است:

فیلمی از سخنان آیت الله هاشمی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده که ایشان می‌گوید: در سفری که به چین داشتم، در حضور رئیس جمهور، قراردادی در مورد ساخت یک نیروگاه بستیم. ۶۰ میلیون دلار هم پیش پرداخت کردیم. ولی وقتی آمریکایی‌ها روابطشان با چین بهتر شد چین از همکاری با ایران در امور هسته‌ای منصرف شد.
در مورد روس‌ها هم می‌گوید: روس‌ها در مقاطعی در پروژه‌ها تأخیر می‌انداختند و امتیازاتی می‌گرفتند. یک‌بار بهانه کردند، پسماندهای سوخت، باید به روسیه برگردد که در قرارداد نبود. دوباره گفتند: این مواد باید بازسازی شود و شما هزینه آن را بدهید. یک بار می‌گفتند شرکت آلمانی که طرفشان است تأخیر می‌اندازند و پول بیشتری می‌خواهد و زودتر و بیشتر بدهید. همیشه بهانه‌ای داشتند.
عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی دولت روحانی هم از بی‌وفایی جینی‌ها می‌گوید: پروژه برقی کردن راه آهن نهران-مشهد را با هدف سرعت ۲۰۰ کیلومتر در ساعت و با ظرفیت حدود ۴۰ میلیون مسافر در سال با مبلغی در حدود ۲ میلیارد دلار قطعی کردم. در سفری که آقایشی چین پینگ به تهران داشت، تنها قراردادی که امضا شد، همین یک قرارداد بود که خود او هم قبل از سفرش به تهران بر آن تأکید کرده بود که می‌خواهم این قرارداد در حضور من امضا شود. دقت کنید، قرار داد. نه یادداشت تفاهم. قرارداد یعنی همه مذاکرات درباره مسیر، مشخصات فنی، قیمت و جزئیات به نتیجه رسیده و همه چیز قطعی شده و دو طرف متعهد به اجرای پروژه شده بودند. پس از آن ما می‌بایست ۱۵% مبلغ پروژه را به صندوق پروژه تودیع کنیم. علیرغم تنگنای ارزی دولت، با هماهنگی مجلس شورای اسلامی، بلافاصله این کار انجام شد و امروز که این مطلب را می‌نویسم، این مبلغ در صندوق پروژه موجود است؛ یعنی چیزی در حدود ۳۰۰ میلیون دلار. برای شروع فعالیت، طرف چینی می‌بایست یک ضمانتنامه پیش‌پرداخت به طرف ایرانی می‌داد تا قرارداد فعال گردد. ضمانتنامه پیش‌پرداخت کمترین ریسک را دارد. چون در برابر آن، طرف قرارداد کل مبلغ را برداشت می‌کند. از آن تاریخ تاکنون، هنوز چینی‌ها این ضمانتنامه را در اختیار طرف ایرانی قرار نداده‌اند و قرارداد امضا شده متوقف است.
علی مطهری می‌گوید بهترین واکنش به اقدام اخیر چین این است که ایران روابطش با غرب را بهبود ببخشد. اینکه به‌گونه‌ای عمل کنیم که ارتباط خوبی با غرب نداشته باشیم و به نوعی در دامن شرق بیافتیم سیاست خوبی نیست؛ اطمینانی به کشورهایی مثل چین و روسیه وجود ندارد که اینها همواره پشتیبان ما باشند، بلکه این کشورها هم بر اساس منافع خود حرکت می‌کنند. به‌طور کلی ما باید عبرت بگیریم که این سیاست گرایش به شرق و رها کردن غرب سیاست درستی نیست.



  • نویسنده :
  • منبع :