کشور نیاز به تصمیمات بزرگ دارد

سرمقاله ۱۹ دی شماره ۳۵۹۸ مورخه ۲۸ آذرماه ۱۴۰۱ با عنوان «کشور نیاز به تصمیمات بزرگ دارد» به قلم میرزا علی آیت‌اللهی بدین شرح است:

اقتصاد علمی پیچیده است که با علوم دیگری مثل جامعه شناسی و روانشناسی اجتماعی و مدیریت و علوم سیاسی و ریاضی و آمار درهم تنیدگی خاصی دارد.
دین در حوزه ارزش‌ها حرف اول را می زند ولی در جزئیات اقتصاد به جز موارد محدودی اظهار نظر یا سیره روشنی برای آن وجود ندارد که آن موارد هم دیدگاه‌های مراجع درمواردی با هم سازگاری ندارد. لذا شعار اقتصاد اسلامی اگر از حوزه ارزش عبور کند و وارد تصمیم گیری در همه زمینه‌ها بشود قطعاً موفق نخواهد بود.
برگردیم به مسائل مملکت. وقتی مشکلات اقتصادی معاش مردم را با مشکل مواجه کرده باشد معاد مردم هم درگیر می‌شود. اول انقلاب بحث تخصص و تعهد مطرح بود یکی دوسالی طرفین بحث و جدل کردند بعد ظاهراً جمع هردو را پذیرفتند ولی در عمل وضعیت پریودیکی ایجاد شد. گاهی دولت‌ها به جمع تعهد و تخصص پای بند ماندند و چون دولت‌های سازندگی و اصلاحات و تا حدی دولت روحانی پیش رفتند و گاهی هم به دام تازه فارغ التحصیلانی افتادند که با ایده‌های شعاری و لمپنی به جان آرامش اقتصادی و رفاه مردم افتادند و بعد برای ترمیم وجهه به پول پاشی و توزیع سیب زمینی و... روی آوردند. نفت صد دلاری فروش رفت ولی زیربنای مناسبی برای اقتصاد بنا نهاده نشد.
واقعیت این است که ارکان تصمیم گیری اقتصادی دولت حاضر هم فوق ضعیف هستند. یا علم اقتصاد را بلد نیستند و با تحصیلات دیگری بر مناصب اقتصادی و بودجه ریزی نشسته‌اند یا درسشان را درست نخوانده و مسلط نیستند و یا... به هرحال ازصدر تا ذیل دولت از نظر تأمین و رفاه اقتصاد ناموفق هستند. بحث تحریم که می‌گفتند کاغذ پاره است و تخم مرغ ربطی به تحریم ندارد پدر مردم را در آورده است. کشورهای مختلف کالاها را یا به ما نمی‌فروشند یا مخفیانه با قیمت بالاتر و بیمه و حمل و نقل سرسام آور می‌فروشند و با هزینه‌ای چند برابر بر مردم میهن ما تحمیل می‌کنند. صادراتمان نسبت به قیمت سال پایه می‌لنگد و به دروع چون رقم ریالی آن تابع دلار است و دلار را گران‌تر می‌بینند در صادرات خود را موفق نشان می‌دهند.
صادر کنندگان ما گاهی به خاک سیاه نشسته‌اند. فقط به یک قلم محصول نگاه کنید که نخریدن کیوی و عدم وجود مشتری برای صادرات در امسال کمر بسیاری از باغ داران شمالی را شکسته است.
ما شعار استقلال در تصمیم گیری از آمریکا را می‌دهیم ولی آمریکا به راحتی برای ما تصمیم می‌گیرد. می‌گوید از ایران نفت نخرید کشورها هم با بررسی منافع ملی‌شان به سمت او متمایل می‌شوند و نمی‌خرند حتی کشوری مثل چین منافعش را در ارتباط با آمریکا و نوکرانش می‌بیند و آن‌ها را بر ما ترجیح می‌دهد. آمریکا در مسیر انتقال پول برایمان مشکل ایجاد می‌کند و کسی هم به راحتی به ما جنس نمی‌فروشد.
این مطالب ساده‌تر از این است که به رشته تحریر در آید ولی دولت فعلی طوری عمل می‌کند که هر فردی احساس می‌کند این‌ها الفبای اطلاعات سیاسی و اقتصادی را بلد نیستند.
ما روزی به دنبال عضویت در سازمان تجارت جهانی بودیم در حالی که فعلاً در محدوده تصمیم گیری در مورد FATF هم در مانده‌ایم و هر روز داریم خسارت می‌دهیم.
کوتاه سخن این که به فرض ساکت شدن جنبش اجتماعی فعلی که ریشه اقتصادی آن بیش از ریشه فرهنگی است، طبقات فرودست حرکات جدیدتری را آغاز خواهند کرد.
وطن ما نیاز به تصمیمات بزرگ دارد و این دولت توان چنین تصمیم گیری را ندارد. دو راه حل بیشتر ندارد یا تحول اساسی در کابینه که با مخالفت پدر خوانده‌های جبهه پایداری مواجه می‌شود و یا استعفا.