۲۷ مهرماه ۹۹، روز مهمی که این روزها شاید به دغدغه اصلی مارک پامپئو و از آن بیشتر بنیامین نتانیاهو در خصوص ایران تبدیل شده است. براساس توافق هسته‌ای بین ایران و ۱+۵ قرار بر این شد تا پنج سال پس از امضای این توافقنامه تحریم‌های تسلیحاتی ایران لغو شود.
ایرانِ در شرایط تحریم و زمانی که به مدت ۱۳ سال اجازه خرید و فروش هرگونه ادوات نظامی مرسوم در دنیا را نداشت همواره موجب ترس سران صهیونیسم و واشنگتن بود، حال تصور ایرانی که اجازه خرید و فروش سلاح را هم داشته باشد می‌تواند کابوس وحشتناکی قلمداد شود.
اگرچه تحریم تلخ است اما شیرینی مستقل شدن را برای ایران در عرصه‌های نظامی به همراه داشت و موجب رشد همه جانبه ایران در دستیابی به سامانه‌ها و تسلیحات نظامی بومی شد.
با این تفاصیل این سؤال برای دشمنان تهران پیش می‌آید که چرا نباید کاری کرد تا این تحریمات تسلیحاتی لغو نشود؟ چرا باید دست روی دست گذاشت؟ اسرائیل، فرزند نامشروع و چَموش غربی‌ها در منطقه خاورمیانه طی هفته‌های اخیر سعی در عرض اندام کرده و انواع وقایع روی داده یا نداده برای تهران را به اقدامات خود نسبت می‌دهد؛ توهم خود بزرگ انگارانه.
از سوی دیگر آمریکا که طی سال‌های اخیر گویا کاخ سفیدش رنگ خِردورزی به خود ندیده در اقدامی ماجراجویانه به اسم بررسی استانداردها مزاحمت برای هواپیمای مسافرتی ایران در مسیر بیروت ایجاد می‌کند؛ از نظام کودک کشی که روزی ۲۶۰ مسافر ایرانی را برفراز آسمان خلیج فارس هدف موشک‌های نظامی خود قرارداد توقع هراقدام غیر انسانی می‌توان داشت.
همچنین براساس آمارهای رسمی در آمریکا شانس دموکرات‌ها برای پیروزی در انتخابات بعدی در حال افزایش است، بنابراین برای نتانیاهو و شریکش ترامپ این روزها روزهای دست و پا زدن برای بقاست، برای دیده شدن، برای پرت کردن حواس‌ها، برای عصبانی کردن تهران!
هرچند که مقامات عالی کشورمان قطعاً آنچه به نفع مصالح ملی است را در برخورد با این ماجراجویی‌ها لحاظ می‌کنند و عدم بزرگنمایی ماجرای نطنز یکی‌از نمونه‌های آن است اما تل آویو و واشنگتن باید بدانند اگر قرار بر پاسخ باشد ایران هم توانش را دارد و هم تعارفی ندارد، در چند لحظه می‌تواند جهنمی ده‌ها برابر بزرگ‌تر از عین‌الاسد را برای این‌دو رژیم رقم بزند، همانطور که رهبر انقلاب در دیدار با نخست وزیر عراق تأکید کردند ما «شهادت سردار سلیمانی را فراموش نکرده‌ایم و پاسخ آمریکا را خواهیم داد».
- نویسنده : محدثه نجف زاده
- منبع :
