سرمقاله ۱۹ دی شماره ۳۶۴۶ مورخه ۲۷ بهمن‌ماه ۱۴۰۱ با عنوان «مردم آمدند، مسئولان هم بیایند!» به قلم عبدالرحیم اباذری بدین شرح است:
چهل و چهار سال است در راهپیماییهای 22 بهمن شرکت می‌کنم، همیشه حضور مردم را پرشور و با شعور و جلوتر از مسئولان یافتم، امسال نیز همانند سال‌های گذشته به‌رغم رخدادهای تلخ پاییز 1401، حضور میلیونی مردم مثل همیشه بسیار با شکوه، حماسی، معنادار جلوه گری کرد. انبوه میلیونی مردم مثل چشمه زلال جوشیدند در کوی، برزن‌ها، کوچه‌ها و خیابان‌ها سرازیر و به جوی‌ها، رودخانه‌ها و دریاها تبدیل شدند و در میدان آزادی اقیانوس تشکیل دادند. از همه اقشار یک دل، یک صدا و آگاهانه آمده بودند و انصافاً باز حماسه آفریدند؛ از با حجاب، بی‌حجاب، کم حجاب، آستین کوتاه، آستین بلند گرفته تا نوجوانان، جوانان، میانسالان، پیرمردان و پیرزنان و در یک کلام شاغلین آزاد، لشکری و کشوری همه آمده بودند.
با چشم خود دیدم بسیاری با خانواده و فرزندان خردسال پرچم وحدت به دست و شعار همدلی بر لب و شناخت و شعور در دل و جان در حال برداشتن گام‌های استوار بودند؛ سالخوردگان زن و مرد ویلچری به همراه نوه‌هایشان به مراسم راهپیمایی جلوه دیگر بخشیده بودند که صحنه همگامی و همراهی دهه نودی‌ها با دهه شصتی‌ها را به نمایش گذاشته بود. دختران و پسران با حرکت‌ها و سلیقه‌های مختلف در پوشش، منظره دیگر به راهپیمایی امسال داده بودند. حتی می‌توان گفت جوانان معترض که احیاناً در ماجرای اخیر از سر خشم و عصبانیت شعارهای تند داده بودند نیز در مراسم حاضر بودند؛ همه این صحنه‌ها فقط یک پیام مشترک داشت، دفاع از یک پارچگی و انسجام سرزمین ایران، حمایت از اصل انقلاب، نظام جمهوری اسلامی، ولایت فقیه و آرمان‌های خمینی کبیر از دل و دیده‌هایشان موج می‌زد و این پنج شاخصه زبان مشترک راهپیمایان 22 بهمن امسال بود.
در راهپیماییهای هرسال قم و تهران در چند سال اخیر معمولاً برخی محافل افراطی و انحصارطلب، سعی در تفرقه افکنی داشتند و از پشت بعضی تریبون‌ها، شعارهای حزبی، جناحی و سیاسی علیه این و آن می‌دادند و اسم این حرکت‌ها را نیز «خودجوش» می‌نامیدند و ذائقه مردم را در مراسم حسابی تلخ می‌کردند، اما امسال که شاهد برچیده شدن این بساط از سوی بعضی تریبون داران بودیم، حتی یک مورد از سوی مردم حرکت خودجوش آنچنانی در راستای اختلاف و تفرقه مشاهده نشد، همه بر محور وحدت، یکرنگی و تفاهم گام برمی‌داشتند.
چند نکته تکمیلی:
1. همان طوری که دیدیم حضور انبوه میلیونی مردم ایران و به خصوص جوانان به‌رغم مشکلات واقعاً طاقت فرسای اقتصادی که به مرز انفجار رسیده، نشان از عشق و علاقمندی آن‌ها به آرمان‌های امام، انقلاب، نظام و ایران اسلامی است و هیچ توجیه دیگری نمی‌تواند داشته باشد. سلطنت طلبان و گروه‌های اپوزسیون خارج نشین خوب است این پیام روشن را آویزه گوششان کنند و بدانند که در میان مردم هیچ جایگاهی ندارند.
2. معلوم است که حمایت از اصل نظام و انقلاب، ربطی به کارگزاران، اعم از دولت، مسئولان سه قوه و مدیران در سطوح مختلف ندارد، بنابراین، مردم از عملکرد ضعیف آنان چندان راضی نیستند و همچنان معترض می‌باشند. فلذا کارگزاران نظام این حمایت‌ها را به حساب خودشان نباید ثبت و مصادره به مطلوب کنند، توقع این است به جای پُز دادن و به رخ کشیدن در صدا و سیما و جاهای دیگر، به کارهای خود متمرکز شوند و در جهت بهبودی اوضاع و رفع مشکلات معیشتی مردم و جوانان در روش‌های مدیریتی خویش تجدید نظر، تلطیف عمل، ترمیم خلل و تلاش کنند.
3. مردم شریف ایران با الهام از مکتب خمینی کبیر بارها ثابت کردند اگر تفرقه افکنان داخلی و خارجی فرصت دهند و فرصت طلبی نکنند، آن‌ها در کنار هم و برای هم هستند. این را برخی محافل افراطی و تندروهای داخلی خوب است از مردم یاد بگیرند و این‌قدر به طبل تفرقه، تشتت و کینه و کدورت نکوبند و مردم را به حال خود واگذارند، علاوه خودشان نیز به آغوش مردم برگردند و در اقیانوس عشق، محبت و صمیمت غوطه‌ور شوند. امیدواریم این روند معقول و مطلوب همچنان ادامه داشته باشد و در اجتماعات و راهپیماییهای آینده مثل (روز قدس و غیره) شاهد تشتت و تفرقه‌افکنی‌ها نباشیم و تریبون‌های تفرقه برای همیشه از این مراسم‌ها برچیده شوند. روز 22 بهمن، روز جشن انقلاب است و متعلق به همه مردم است و هرگز اختصاصی به هیچ گروه و جناح خاصی ندارد.
سخن پایانی این که مهم‌ترین و منحصرترین پیام امسال مردم در راهپیمایی 22 بهمن همین یک دلی، همراهی، همگامی و همنوایی و در یک کلمه «توحید کلمه و کلمه توحید» وحدت بر محور خدای سبحان بود که آن را از مکتب بنیان‌گذار نظام، خمینی کبیر الهام گرفته است. امید است همه به آن پایبند باشند.
چهل و چهار سال است در راهپیماییهای 22 بهمن شرکت می‌کنم، همیشه حضور مردم را پرشور و با شعور و جلوتر از مسئولان یافتم، امسال نیز همانند سال‌های گذشته به‌رغم رخدادهای تلخ پاییز 1401، حضور میلیونی مردم مثل همیشه بسیار با شکوه، حماسی، معنادار جلوه گری کرد. انبوه میلیونی مردم مثل چشمه زلال جوشیدند در کوی، برزن‌ها، کوچه‌ها و خیابان‌ها سرازیر و به جوی‌ها، رودخانه‌ها و دریاها تبدیل شدند و در میدان آزادی اقیانوس تشکیل دادند. از همه اقشار یک دل، یک صدا و آگاهانه آمده بودند و انصافاً باز حماسه آفریدند؛ از با حجاب، بی‌حجاب، کم حجاب، آستین کوتاه، آستین بلند گرفته تا نوجوانان، جوانان، میانسالان، پیرمردان و پیرزنان و در یک کلام شاغلین آزاد، لشکری و کشوری همه آمده بودند.
با چشم خود دیدم بسیاری با خانواده و فرزندان خردسال پرچم وحدت به دست و شعار همدلی بر لب و شناخت و شعور در دل و جان در حال برداشتن گام‌های استوار بودند؛ سالخوردگان زن و مرد ویلچری به همراه نوه‌هایشان به مراسم راهپیمایی جلوه دیگر بخشیده بودند که صحنه همگامی و همراهی دهه نودی‌ها با دهه شصتی‌ها را به نمایش گذاشته بود. دختران و پسران با حرکت‌ها و سلیقه‌های مختلف در پوشش، منظره دیگر به راهپیمایی امسال داده بودند. حتی می‌توان گفت جوانان معترض که احیاناً در ماجرای اخیر از سر خشم و عصبانیت شعارهای تند داده بودند نیز در مراسم حاضر بودند؛ همه این صحنه‌ها فقط یک پیام مشترک داشت، دفاع از یک پارچگی و انسجام سرزمین ایران، حمایت از اصل انقلاب، نظام جمهوری اسلامی، ولایت فقیه و آرمان‌های خمینی کبیر از دل و دیده‌هایشان موج می‌زد و این پنج شاخصه زبان مشترک راهپیمایان 22 بهمن امسال بود.
در راهپیماییهای هرسال قم و تهران در چند سال اخیر معمولاً برخی محافل افراطی و انحصارطلب، سعی در تفرقه افکنی داشتند و از پشت بعضی تریبون‌ها، شعارهای حزبی، جناحی و سیاسی علیه این و آن می‌دادند و اسم این حرکت‌ها را نیز «خودجوش» می‌نامیدند و ذائقه مردم را در مراسم حسابی تلخ می‌کردند، اما امسال که شاهد برچیده شدن این بساط از سوی بعضی تریبون داران بودیم، حتی یک مورد از سوی مردم حرکت خودجوش آنچنانی در راستای اختلاف و تفرقه مشاهده نشد، همه بر محور وحدت، یکرنگی و تفاهم گام برمی‌داشتند.
چند نکته تکمیلی:
1. همان طوری که دیدیم حضور انبوه میلیونی مردم ایران و به خصوص جوانان به‌رغم مشکلات واقعاً طاقت فرسای اقتصادی که به مرز انفجار رسیده، نشان از عشق و علاقمندی آن‌ها به آرمان‌های امام، انقلاب، نظام و ایران اسلامی است و هیچ توجیه دیگری نمی‌تواند داشته باشد. سلطنت طلبان و گروه‌های اپوزسیون خارج نشین خوب است این پیام روشن را آویزه گوششان کنند و بدانند که در میان مردم هیچ جایگاهی ندارند.
2. معلوم است که حمایت از اصل نظام و انقلاب، ربطی به کارگزاران، اعم از دولت، مسئولان سه قوه و مدیران در سطوح مختلف ندارد، بنابراین، مردم از عملکرد ضعیف آنان چندان راضی نیستند و همچنان معترض می‌باشند. فلذا کارگزاران نظام این حمایت‌ها را به حساب خودشان نباید ثبت و مصادره به مطلوب کنند، توقع این است به جای پُز دادن و به رخ کشیدن در صدا و سیما و جاهای دیگر، به کارهای خود متمرکز شوند و در جهت بهبودی اوضاع و رفع مشکلات معیشتی مردم و جوانان در روش‌های مدیریتی خویش تجدید نظر، تلطیف عمل، ترمیم خلل و تلاش کنند.
3. مردم شریف ایران با الهام از مکتب خمینی کبیر بارها ثابت کردند اگر تفرقه افکنان داخلی و خارجی فرصت دهند و فرصت طلبی نکنند، آن‌ها در کنار هم و برای هم هستند. این را برخی محافل افراطی و تندروهای داخلی خوب است از مردم یاد بگیرند و این‌قدر به طبل تفرقه، تشتت و کینه و کدورت نکوبند و مردم را به حال خود واگذارند، علاوه خودشان نیز به آغوش مردم برگردند و در اقیانوس عشق، محبت و صمیمت غوطه‌ور شوند. امیدواریم این روند معقول و مطلوب همچنان ادامه داشته باشد و در اجتماعات و راهپیماییهای آینده مثل (روز قدس و غیره) شاهد تشتت و تفرقه‌افکنی‌ها نباشیم و تریبون‌های تفرقه برای همیشه از این مراسم‌ها برچیده شوند. روز 22 بهمن، روز جشن انقلاب است و متعلق به همه مردم است و هرگز اختصاصی به هیچ گروه و جناح خاصی ندارد.
سخن پایانی این که مهم‌ترین و منحصرترین پیام امسال مردم در راهپیمایی 22 بهمن همین یک دلی، همراهی، همگامی و همنوایی و در یک کلمه «توحید کلمه و کلمه توحید» وحدت بر محور خدای سبحان بود که آن را از مکتب بنیان‌گذار نظام، خمینی کبیر الهام گرفته است. امید است همه به آن پایبند باشند.
- نویسنده :
- منبع :
https://19dey.com/news/55600
