سرمقاله ۱۹ دی شماره ۳۶۵۱ مورخه ۴ اسفندماه ۱۴۰۱ با عنوان «یک دولت و چند مدعی ریاست جمهوری» به قلم حجت الاسلام والمسلمین عبدالرحیم اباذری بدین شرح است:
همان طوری که می دانید در بدنه دولت سیزدهم چند نفر مدعی ریاست جمهوری حضور دارند! همه آنها از یک جناح به صورت مستقیم و غیر مستقیم در رأس و بدنه دولت حضور، همکاری و ارتباط دارند و جزو حامیان به شمار می‌آیند و با خود آقای رئیسی شاید 5- 6 نفر بشوند.
در این دوره برای مردم ایران، در یک دولت، رئیس جمهور متعدد نصیب شده است و جای شکرگزاری و امیدواری دارد، از سوی دیگر تمام ارگان‌ها و نهاد ها نیز با دولت هماهنگ هستند و لشکری و کشوری دولت را حمایت می‌کنند و یک دستی به اوج اعلی رسیده است.
چنانکه هر یک از این آقایان محترم در دوران انتخابات در مصاحبه‌ها و شرح برنامه‌های خود تاکید و اظهار می‌داشتند اگر مردم به آنها رأی بدهند و به قدرت برسند به تنهایی درعرض چند روز مشکل بورس را حل، قیمت‌ها را کنترل و بدون برجام و با تکیه بر ظرفیت‌های داخلی، مشکلات کشور را دفع و رفع می‌کنند و ملت را به رفاه و آسایش می‌رسانند و به خصوص برای جوانان زمینه اشتغال و ازدواج فراهم می‌آورند، هر سال یک میلیون خانه و شغل تهیه می‌کنند و ...
با این که تا کنون نزدیک دو سال از آغاز کار دولت مستقر می‌گذرد، اما هنوز نتوانستند قیمت گوشت، پیاز و تخم مرغ را مهار کنند، روز به روز هم وضع بدتر شده و گرانی‌ها دمار از روزگار طبقه پایین در می‌آورد.
از این آقایان محترم انتظار می‌رود یک بار دیگر به اظهارات خود در ایام انتخابات مرور بکنند و برنامه‌های خویش را در کنار هم قرار بدهند و به وعده‌هایی که به مردم دادند متمرکز شوند و آنها را عینیت ببخشند. از 7 هزار صفحه برنامه‌ای که نوشته بودند حداقل چند صفحه‌اش را عیان نمایند. این یک توقع معقول، منطقی و حد اقلی است و نباید آن را نادیده و نا شنیده گرفت.
اگر چه نگارنده معتقد است (البته جسارت نباشد) حسن روحانی به اندازه همه این آقایان محترم و بلکه بیشتر از آنها قدرت اجرایی داشت و در سطح بین المللی از اعتبار خوبی بر خوردار بود و می‌توانست به تنهایی برهمه مشکلات کشور فائق آید، چنانکه در آغاز دوره اولِ دولتش این تدبیر و لیاقت را به وضوح نشان داد، اما متاسفانه مخالفانش حسادت و احساس خطر کردند و یا شاید ترسیدند که موفقیت‌ها به نام رقیب ثبت شود و دلایل دیگری که باید در جای خود بیان شود، چوب لای چرخش گذاشتند و او نتواست به وظایف محوله درست عمل کند، علاوه در هشت سال دولت روحانی مخالفان خوش انصاف وی در کنار این همه کار شکنی‌ها مرتب به گوش مردم روضه خواندند و آنها را تحقیر و توبیخ کردند که چرا به حسن روحانی رأی دادید؟ می‌گفتند حقتان است اگر در انتخابات درست گزینش می‌کردید و به جای شیخ حسن به سید ابراهیم رأی می‌دادید وضعتان بهتر از این می‌شد.
حال که مردم این بار (البته با درصد اندک) به سید ابراهیم رأی دادند و سایر مدعیان ریاست جمهوری هرکدام به نوعی مسندهای اجرایی و غیره را در دولت سیزدهم بر دوش گرفتند و الحمد الله با اعتماد به نفسی که همیشه داشتند و دارند و خودشان را حَلاًل و حریف مشکلات می‌دانستند، بعلاوه مشکلات و موانع شیخ حسن را هم ندارند و همه ارگان‌ها و مقامات لشکری و کشوری نیز حامی پربا قرص آنها هستند باید درعمل این ادعا را نشان بدهند و به اثبات برسانند.
مردم نیز برغم مشکلات کمر شکن و نفس گیر انصافاً همچنان صبور، بردبار و بزرگوار منتظر نشستند و چشم به راهند تا ببینند این آقایان محترم در ادامه کارِ دولت مستقر، چند مَرده حَلاًجند و به قول‌ها و وعده‌های خویش چقدر پایبند خواهند بود؟ هنوز حدود دوسال از دوره اولِ سید، باقی مانده و این فرصت خوبی برای جبران و ترمیم کوتاهی‌ها و ناتوانی‌هاست.
روشن است اگر خدای نا کرده دولتمردان نتوانستند کاری کنند، انتظار مردم این است، امور اجرایی به کسانی واگذار شود که می‌توانند و در ادعای خود صادق و درعمل مقتدر و پاسخگو هستند.
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «مَن وَلّی مِن أمرِ المُسلِمینَ شَیئا فَوَلّی رَجُلاً و هُوَ یَجِدُ مَن هُوَ أصلَحُ لِلمُسلِمینَ مِنهُ فَقَد خانَ اللّه و رَسُولَهُ» (کنز الفوائد، جلد2، صفحه 283)
کسی که عهده دار و متصدی امور مسلمانان شود و فردی را سرپرست کاری کند، در حالی که می‌تواند اصلح و بهتر از او را پیدا کند، (ولی نمی‌کند) به خدا و رسولش خیانت کرده است. به نظر می‌رسد مشکل در همین نکته نهفته باشد. در ادبیات فاخر ایرانی نیز همیشه بدان توجه و اهتمام ویژه بوده، چنانکه سعدی شیرین سخن گوید:
گرت مملکت باید آراسته – مده کار مُعظَم به نو خاسته
به خُردان مَفرمای کار دُرشت – که سِندان نشاید شکستن به مُشت
نخواهی که ضایع شود روزگار- به ناکار دیده مَفرمای کار
همان طوری که می دانید در بدنه دولت سیزدهم چند نفر مدعی ریاست جمهوری حضور دارند! همه آنها از یک جناح به صورت مستقیم و غیر مستقیم در رأس و بدنه دولت حضور، همکاری و ارتباط دارند و جزو حامیان به شمار می‌آیند و با خود آقای رئیسی شاید 5- 6 نفر بشوند.
در این دوره برای مردم ایران، در یک دولت، رئیس جمهور متعدد نصیب شده است و جای شکرگزاری و امیدواری دارد، از سوی دیگر تمام ارگان‌ها و نهاد ها نیز با دولت هماهنگ هستند و لشکری و کشوری دولت را حمایت می‌کنند و یک دستی به اوج اعلی رسیده است.
چنانکه هر یک از این آقایان محترم در دوران انتخابات در مصاحبه‌ها و شرح برنامه‌های خود تاکید و اظهار می‌داشتند اگر مردم به آنها رأی بدهند و به قدرت برسند به تنهایی درعرض چند روز مشکل بورس را حل، قیمت‌ها را کنترل و بدون برجام و با تکیه بر ظرفیت‌های داخلی، مشکلات کشور را دفع و رفع می‌کنند و ملت را به رفاه و آسایش می‌رسانند و به خصوص برای جوانان زمینه اشتغال و ازدواج فراهم می‌آورند، هر سال یک میلیون خانه و شغل تهیه می‌کنند و ...
با این که تا کنون نزدیک دو سال از آغاز کار دولت مستقر می‌گذرد، اما هنوز نتوانستند قیمت گوشت، پیاز و تخم مرغ را مهار کنند، روز به روز هم وضع بدتر شده و گرانی‌ها دمار از روزگار طبقه پایین در می‌آورد.
از این آقایان محترم انتظار می‌رود یک بار دیگر به اظهارات خود در ایام انتخابات مرور بکنند و برنامه‌های خویش را در کنار هم قرار بدهند و به وعده‌هایی که به مردم دادند متمرکز شوند و آنها را عینیت ببخشند. از 7 هزار صفحه برنامه‌ای که نوشته بودند حداقل چند صفحه‌اش را عیان نمایند. این یک توقع معقول، منطقی و حد اقلی است و نباید آن را نادیده و نا شنیده گرفت.
اگر چه نگارنده معتقد است (البته جسارت نباشد) حسن روحانی به اندازه همه این آقایان محترم و بلکه بیشتر از آنها قدرت اجرایی داشت و در سطح بین المللی از اعتبار خوبی بر خوردار بود و می‌توانست به تنهایی برهمه مشکلات کشور فائق آید، چنانکه در آغاز دوره اولِ دولتش این تدبیر و لیاقت را به وضوح نشان داد، اما متاسفانه مخالفانش حسادت و احساس خطر کردند و یا شاید ترسیدند که موفقیت‌ها به نام رقیب ثبت شود و دلایل دیگری که باید در جای خود بیان شود، چوب لای چرخش گذاشتند و او نتواست به وظایف محوله درست عمل کند، علاوه در هشت سال دولت روحانی مخالفان خوش انصاف وی در کنار این همه کار شکنی‌ها مرتب به گوش مردم روضه خواندند و آنها را تحقیر و توبیخ کردند که چرا به حسن روحانی رأی دادید؟ می‌گفتند حقتان است اگر در انتخابات درست گزینش می‌کردید و به جای شیخ حسن به سید ابراهیم رأی می‌دادید وضعتان بهتر از این می‌شد.
حال که مردم این بار (البته با درصد اندک) به سید ابراهیم رأی دادند و سایر مدعیان ریاست جمهوری هرکدام به نوعی مسندهای اجرایی و غیره را در دولت سیزدهم بر دوش گرفتند و الحمد الله با اعتماد به نفسی که همیشه داشتند و دارند و خودشان را حَلاًل و حریف مشکلات می‌دانستند، بعلاوه مشکلات و موانع شیخ حسن را هم ندارند و همه ارگان‌ها و مقامات لشکری و کشوری نیز حامی پربا قرص آنها هستند باید درعمل این ادعا را نشان بدهند و به اثبات برسانند.
مردم نیز برغم مشکلات کمر شکن و نفس گیر انصافاً همچنان صبور، بردبار و بزرگوار منتظر نشستند و چشم به راهند تا ببینند این آقایان محترم در ادامه کارِ دولت مستقر، چند مَرده حَلاًجند و به قول‌ها و وعده‌های خویش چقدر پایبند خواهند بود؟ هنوز حدود دوسال از دوره اولِ سید، باقی مانده و این فرصت خوبی برای جبران و ترمیم کوتاهی‌ها و ناتوانی‌هاست.
روشن است اگر خدای نا کرده دولتمردان نتوانستند کاری کنند، انتظار مردم این است، امور اجرایی به کسانی واگذار شود که می‌توانند و در ادعای خود صادق و درعمل مقتدر و پاسخگو هستند.
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «مَن وَلّی مِن أمرِ المُسلِمینَ شَیئا فَوَلّی رَجُلاً و هُوَ یَجِدُ مَن هُوَ أصلَحُ لِلمُسلِمینَ مِنهُ فَقَد خانَ اللّه و رَسُولَهُ» (کنز الفوائد، جلد2، صفحه 283)
کسی که عهده دار و متصدی امور مسلمانان شود و فردی را سرپرست کاری کند، در حالی که می‌تواند اصلح و بهتر از او را پیدا کند، (ولی نمی‌کند) به خدا و رسولش خیانت کرده است. به نظر می‌رسد مشکل در همین نکته نهفته باشد. در ادبیات فاخر ایرانی نیز همیشه بدان توجه و اهتمام ویژه بوده، چنانکه سعدی شیرین سخن گوید:
گرت مملکت باید آراسته – مده کار مُعظَم به نو خاسته
به خُردان مَفرمای کار دُرشت – که سِندان نشاید شکستن به مُشت
نخواهی که ضایع شود روزگار- به ناکار دیده مَفرمای کار
- نویسنده :
- منبع :
https://19dey.com/news/55931
