یاللعجب! هرچه بود گذشت؟ این جمله یعنی چه؟ یعنی تمام آنچه در مورد بذرپاش مطرح شده است، راست یا دروغ به بایگانی سپرده شده و دیگر قرار نیست به آن پرداخته شود؟
مردم چه می‌گویند؟ چه شد تا پای هم حزبی‌تان به میان آمد، گذشته‌ها فراموش شد و نگاه شما به آینده افتاد. چندی پیش به خاطر گذشته تاج‌گردون، اعتبارنامه او را رد کردید حالا سوالی در اذهان ایجاد شده است که چرا برای او نگفتید هرچه بود گذشت؟
واقعا مردم الان سوال دارند چرا به شائبه‌های ایجاد شده پاسخی داده نمی‌شود. فرض می‌کنیم که تمام مسائل مطرح شده، غلط است و بذرپاش 40 ساله، 20 سال سابقه کار رسمی دارد، چرا به صورت شفاف مدارک رییس جدید دیوان محاسبات را با سوال کنندگان و مردم در میان نمی‌گذارید؟
این رفتار باعث می‌شود با خود بگوییم که معنای جدید انقلابی گری، قبیله‌گرایی شده است. وقتی دیگران تخلفی دارند، آن را بلند داد بزنیم اما وقتی پای دوستان خودمان به میان آمد، سکوت کنیم و بگوییم گذشته‌ها گذشته است.
واقعا مجلس یازدهم می‌خواهد از برچسب قبیله‌گرایی رهایی پیدا کند، باید به صورت جدی به ماجرای رییس جدید دیوان محاسبات ورود پیدا کند. اگر سابقه او بدون اشکال است که دوباره به بذرپاش رای اعتماد دهند و اگر سوابق او ساختگی بود، حکم عزلش را امضا و با کسانی که در مجلس شرایط حضور این نماینده سابق مجلس را فراهم کردند، برخورد کنند.
اصلا این رفتار باید در کشور نهادینه شود. وقتی در مورد فردی و یا سازمانی شبهه‌ای وجود دارد بهتر است به جای موضع گیری‌های سیاسی، شفافیت و رفع کردن ابهامات در دستور کار قرار بگیرد.
سیاسی بازی و نگاه جناحی تنها به بی‌اعتمادی مردم به نهادهای مختلف حکومتی کمک می‌کند. اگر فسادی و ناکارآمدی هست و این فساد توسط دوستان خودمان صورت گرفته است، بهتر است قبل از اینکه صدای دیگران دربیاید، خودمان بلندگوی عدالت را به دست بگیریم و صدای مردم باشیم.
حتما در مورد مردم می‌شود اشتباهات گذشته را بخشید اما در مورد مسؤولان نه. مسؤولی که در گذشته تخلف کرده است و یا جعل مدرک و سابقه انجام داده است، باید در دادگاه و پیشگاه مردم پاسخ‌گوی عملکرد خود باشد.
در مورد مسؤولان گذشته‌ها گذشته است نداریم. اتفاقا باید آنقدر در گذشته جست‌وجو کنیم تا بدانیم چه کسی بر صندلی ریاست و مدیریت کشور تکیه می‌زند.
شاید بد نباشد آقای قالیباف فیلم «گذشته» اصغر فرهادی را ببیند تا بدانند گذشته، دست بردار نیست!
- نویسنده : مصطفی داننده
- منبع : عصر ایران
