سرمقاله ۱۹ دی شماره ۳۶۶۸ مورخه ۲۷ اسفندماه ۱۴۰۱ با عنوان «دیپلماسی فراقوه‌ای» به قلم رضا صدرایی بدین شرح است:
در آخرین روزهای اولین سال قرن جدید سیاست خارجی ایران با تحرکات کم‌سابقه‌ای مواجه شده است. در این میان علاوه بر وزارت امور خارجه، شورای عالی امنیت ملی هم حسابی پای کار آمده است. سازمان انرژی اتمی هم به سهم خود با موافقت برای سفر گروسی و توافق با آژانس، سنگ‌بنای این پوست‌اندازی را گذاشت و به دنبال آن هم سفر شمخانی به پکن و مذاکرات پنج‌روزه نهایتاً به ازسرگیری مناسبات تهران - ریاض منجر شد. به تبع این اتفاق، طیفی از کشورهای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای هم از تمایلشان برای احیای روابط با ایران گفتند؛ بحرین، مالدیو، لیبی، مصر، اردن و... هم‌اکنون سعی دارند به شکل جدی‌تری در مسیر طی شده عربستان گام بردارند. افزون بر نهادها و ارگان‌های مذکور، هیئتی پارلمانی از سوی مجلس شورای اسلامی هم با حضور در منامه سعی در احیای روابط ایران و بحرین دارد.
اگر نقش شورای عالی امنیت ملی در توافق پکن و ازسرگیری روابط تهران با ریاض را در کنار سفر شمخانی به امارات قرار دهیم، مؤید این گزاره است که تغییرات فرادولتی در امر سیاست خارجی به شکل جدی در دستور کار است
به دنبال برخی گمانه‌زنی‌ها حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه در توئیتی نوشت: سفر دریابان شمخانی به امارات و عراق در چارچوب غالب مناسبات امنیتی انجام می‌شود. پدیده جدیدی نیست.
وزیر امور خارجه در ادامه نوشت: نماینده وزارت خارجه در سفرها همراه ایشان است. در سیاست خارجی هماهنگی وجود دارد. همه چیز در چارچوب نظام و زیر نظر رئیس‌جمهور ست.
امیرعبداللهیان افزود: هماهنگی وجود دارد. دشمنان بدانند، اختلافی نیست.
علیرضا سلطانی استاد دانشگاه و کارشناس اقتصاد سیاسی بین‌الملل در این ارتباط معتقداست: به جرئت می‌توان گفت احیای روابط سیاسی ایران و عربستان، بزرگ‌ترین دستاورد سیاست خارجی دولت سیزدهم در ۱۹ ماه گذشته از زمان روی کار آمدن این دولت به شمار می‌آید که البته بسیار سخت و با تأخیر طولانی به دست آمد. سیاست خارجی دولت رئیسی اگرچه در ابتدا بسیار محتاط شروع به فعالیت کرد که قابل درک بود اما خیلی زود بر خلاف برخی شعارها و برنامه‌های اعلامی بی‌هدف و بی‌برنامه عمل کرد که دلیل عمده آن گرفتاری در خطاهای محاسباتی بزرگ ناشی از فعال شدن جریان محافظه‌کار بر سیاست خارجی از یک سو و قرارگرفتن در معادلات جنگ روسیه و اکراین از سوی دیگر بود. نتیجه این خطا و شرایط، از دست رفتن فرصت احیای برجام در تابستان گذشته و ورود کشور به چالش‌های شدید سیاسی و اقتصادی در ماه‌های اخیر بود. این چالش‌ها سبب گردید که دولت از خواب محافظه‌کاری بیدار شده و سیاست خارجی را در مسیر واقع بینی و عملگرایی قرار دهد که نتیجه زودهنگام آن توافق اخیر با آژانس هسته‌ای و احیای مناسبات سیاسی با عربستان می‌باشد.
در آخرین روزهای اولین سال قرن جدید سیاست خارجی ایران با تحرکات کم‌سابقه‌ای مواجه شده است. در این میان علاوه بر وزارت امور خارجه، شورای عالی امنیت ملی هم حسابی پای کار آمده است. سازمان انرژی اتمی هم به سهم خود با موافقت برای سفر گروسی و توافق با آژانس، سنگ‌بنای این پوست‌اندازی را گذاشت و به دنبال آن هم سفر شمخانی به پکن و مذاکرات پنج‌روزه نهایتاً به ازسرگیری مناسبات تهران - ریاض منجر شد. به تبع این اتفاق، طیفی از کشورهای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای هم از تمایلشان برای احیای روابط با ایران گفتند؛ بحرین، مالدیو، لیبی، مصر، اردن و... هم‌اکنون سعی دارند به شکل جدی‌تری در مسیر طی شده عربستان گام بردارند. افزون بر نهادها و ارگان‌های مذکور، هیئتی پارلمانی از سوی مجلس شورای اسلامی هم با حضور در منامه سعی در احیای روابط ایران و بحرین دارد.
اگر نقش شورای عالی امنیت ملی در توافق پکن و ازسرگیری روابط تهران با ریاض را در کنار سفر شمخانی به امارات قرار دهیم، مؤید این گزاره است که تغییرات فرادولتی در امر سیاست خارجی به شکل جدی در دستور کار است
به دنبال برخی گمانه‌زنی‌ها حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه در توئیتی نوشت: سفر دریابان شمخانی به امارات و عراق در چارچوب غالب مناسبات امنیتی انجام می‌شود. پدیده جدیدی نیست.
وزیر امور خارجه در ادامه نوشت: نماینده وزارت خارجه در سفرها همراه ایشان است. در سیاست خارجی هماهنگی وجود دارد. همه چیز در چارچوب نظام و زیر نظر رئیس‌جمهور ست.
امیرعبداللهیان افزود: هماهنگی وجود دارد. دشمنان بدانند، اختلافی نیست.
علیرضا سلطانی استاد دانشگاه و کارشناس اقتصاد سیاسی بین‌الملل در این ارتباط معتقداست: به جرئت می‌توان گفت احیای روابط سیاسی ایران و عربستان، بزرگ‌ترین دستاورد سیاست خارجی دولت سیزدهم در ۱۹ ماه گذشته از زمان روی کار آمدن این دولت به شمار می‌آید که البته بسیار سخت و با تأخیر طولانی به دست آمد. سیاست خارجی دولت رئیسی اگرچه در ابتدا بسیار محتاط شروع به فعالیت کرد که قابل درک بود اما خیلی زود بر خلاف برخی شعارها و برنامه‌های اعلامی بی‌هدف و بی‌برنامه عمل کرد که دلیل عمده آن گرفتاری در خطاهای محاسباتی بزرگ ناشی از فعال شدن جریان محافظه‌کار بر سیاست خارجی از یک سو و قرارگرفتن در معادلات جنگ روسیه و اکراین از سوی دیگر بود. نتیجه این خطا و شرایط، از دست رفتن فرصت احیای برجام در تابستان گذشته و ورود کشور به چالش‌های شدید سیاسی و اقتصادی در ماه‌های اخیر بود. این چالش‌ها سبب گردید که دولت از خواب محافظه‌کاری بیدار شده و سیاست خارجی را در مسیر واقع بینی و عملگرایی قرار دهد که نتیجه زودهنگام آن توافق اخیر با آژانس هسته‌ای و احیای مناسبات سیاسی با عربستان می‌باشد.
- نویسنده :
- منبع :
https://19dey.com/news/57117
