سرمقاله ۱۹ دی شماره ۳۶۷۸ مورخه ۲۷ فروردین‌ماه ۱۴۰۲ با عنوان «هر سال سیل، هر سال تخریب» به قلم فریبرز ناطقی الهی بدین شرح است:

چرا کسی به مسئولان مدیریت سوانح در کشور کاری ندارد؟ مگر می‌شود سالیان متمادی در یک فصل، در مناطق مشخص هر ساله در کشور سیل بیاید و تمامی جاده‌ها، شهرها و روستاها، پل‌ها و بندهای تازه باز سازی شده سیل سال قبل را خراب کند و مجدادا وام‌های بلاعوض و با عوض و ... به همان مناطق تخصیص یابد؟
مدیریت سیل امری است که از ابتدا تا انتهای آن کاملاً روشن است. فصول بارندگی مشخص است، پهنه‌های سیل کاملاً مشخص است، مسیر غالب سیل و سازه‌های موجود کاملاً مشخص است، دبی و حجم سیل با توجه به نقشه‌های هواشناسی کاملاً قابل محاسبه است، امکانات لازم برای آمادگی و رویارویی با پدیده کاملاً قابل ارزیابی است و ... خلاصه فرایند مدیریت سیلاب‌ها از ابتدا تا انتها قابل ارزیابی و محاسبه از ماه‌ها قبل می‌باشد.
حال ما هر ساله در این فصل در استانهای شناخته شده ناگهان غافلگیر می‌شویم؟! و شب قبل از سیل تصمیم می‌گیریم روستایی یا شهری را تخلیه کنیم؟ بعد از تحمل مقدار قابل توجه ای خسارت مالی، مرگ و میر از دولت کمک مالی برای مناطق خسارت دیده در قالب وام‌های گوناگون می‌کنیم، پل‌های خسارت را دوباره‌ترمیم و بازسازی می‌کنیم برای چندمین بار و منتظر سال بعد می‌مانیم!
اگر جاده‌ای، یا بندی یا پلی یا سازه‌ای یا ... برای چندمین بار در طول سالیان در اثر سیل خراب و منهدم می‌شود آیا با زبان بی زبانی به عزیزان مسئول استانی و شهری و روستایی نمی‌گوید که وجود من در اینجا نادرست است؟! یا اینکه نمی‌گوید بالا دست من اوضاع باید مدیریت شود؟ یا می‌گوید و درک هم می‌شود لاکن بودجه‌های بازسازی جذابتر جلوه می‌کنند! حیرانم تا کی باید بودجه‌های اساسی و عمومی کشور هر ساله صرف بی مسئولیتی عده‌ای در مناطق خاص شود.


  • نویسنده :
  • منبع :