سرمقاله ۱۹ دی شماره ۳۶۸۶ مورخه ۷ اردیبهشتماه ۱۴۰۲ با عنوان «اجازه دهیم کسبوکارها بزرگ شوند» به قلم فرشاد فاطمی بدین شرح است:
پیشرانها گروههایی هستند که میتوانند بر اساس یک ایده، نوآوری و یا تکنولوژی جدید فرصتی تازه در اقتصاد به وجود بیاورند. پیشرانها مهم هستند زیرا برای رشد اقتصادی یک زمینهای را ایجاد میکنند که تا قبل چنین زمینهای در کشور وجود نداشته است. اثر یک پیشران اقتصادی زمانی چشمگیر و مؤثر است که بتواند برای خود مقیاسی را مشخص کند. اولین مزایای وجود پیشرانهای اقتصادی در کشور، ایجاد رشد اقتصادی است و زمانی که رشد ایجاد شود، منابع بیشتری برای توزیع در جامعه وجود دارد. هرچه تولید ارزش بیشتری پیدا کند، اقتصاد به رونق لازم میرسد و اگر سیاستگذار پولی توانسته باشد به وظایف خود عمل کند، حتماً کاهش قیمت رخ میدهد. البته این موضوع جدای از تورم است و ما در خصوص زمانی صحبت میکنیم که وفور و تنوع کالا و خدمت در جامعه وجود داشته باشد.
کارآفرینی از آن دسته از فعالیتهایی است که ریسک را در درون خود جای داده است. افراد باید بپذیرند که در مراحل اولیه کارآفرینی ممکن است با شکستهایی روبهرو شوند. دولت باید تلاش کند که مانع جدیدی بر سر راه آنان ایجاد نشود. به همین خاطر قوانین و مقررات برای کسبوکارهای نو و استارتاپها سعی میکند که تسهیلاتی را فراهم کند. شرایط نهادی و پایهگذار بازاری ثابت باشد و مدام دچار تغییر و تحول نشوند. حاکمیت و جامعه ممکن است که در مواجهه اول با کسبوکارهای نو دچار تردید شوند و این کسبوکارهای برای رشد و توسعه خود با بنبستهایی روبهرو شوند. بخش دولت و تنظیمگر بازار میبایست بدبینیهای خود را کنار گذارد و با آن عینک به کارآفرینهای تازهوارد نگاه نکند.
ما اگر میخواهیم که اقتصاد مسیر صعودی را طی کند وظیفهداریم که اجازه دهیم تا کسبوکارها بزرگ شوند. کسبوکارهای بزرگ راحتتر میتوانند مشکلات خود را حل کنند و حتی میتوانند ایدههای بعدی را به همراه بیاورند. مشکلی که در حال حاضر با آن دستوپنجه نرم میکنیم عدم وجود بنگاههای بزرگ است. بخشی از علل بزرگ نشدن بنگاههای تولیدی به دولت بازمیگردد که آنها را برای خود خطر میبیند و بخشی دیگر متاسفانه به نگاه منفی جامعه مربوط میشود. ایران قوی امروزه از دل کسبوکارهای قوی به دست میآید. جامعهای که قوی نباشد هرگز نمیتواند بزرگ شدن کسبوکارها را بپذیرد و آن کشور دیگر توان و قدرتی برای مبارزه در عرصه اقتصاد بینالملل ندارد.
دولت راهی ندارد جز اینکه دست و پای خود را از کسبوکارها جمع کند. یکی از دلایلی که مردم از کسبوکارها رویگردان هستند به علت مشاهده مزاحمت دولت برای بنگاههای تولیدی است.
پیشرانها گروههایی هستند که میتوانند بر اساس یک ایده، نوآوری و یا تکنولوژی جدید فرصتی تازه در اقتصاد به وجود بیاورند. پیشرانها مهم هستند زیرا برای رشد اقتصادی یک زمینهای را ایجاد میکنند که تا قبل چنین زمینهای در کشور وجود نداشته است. اثر یک پیشران اقتصادی زمانی چشمگیر و مؤثر است که بتواند برای خود مقیاسی را مشخص کند. اولین مزایای وجود پیشرانهای اقتصادی در کشور، ایجاد رشد اقتصادی است و زمانی که رشد ایجاد شود، منابع بیشتری برای توزیع در جامعه وجود دارد. هرچه تولید ارزش بیشتری پیدا کند، اقتصاد به رونق لازم میرسد و اگر سیاستگذار پولی توانسته باشد به وظایف خود عمل کند، حتماً کاهش قیمت رخ میدهد. البته این موضوع جدای از تورم است و ما در خصوص زمانی صحبت میکنیم که وفور و تنوع کالا و خدمت در جامعه وجود داشته باشد.
کارآفرینی از آن دسته از فعالیتهایی است که ریسک را در درون خود جای داده است. افراد باید بپذیرند که در مراحل اولیه کارآفرینی ممکن است با شکستهایی روبهرو شوند. دولت باید تلاش کند که مانع جدیدی بر سر راه آنان ایجاد نشود. به همین خاطر قوانین و مقررات برای کسبوکارهای نو و استارتاپها سعی میکند که تسهیلاتی را فراهم کند. شرایط نهادی و پایهگذار بازاری ثابت باشد و مدام دچار تغییر و تحول نشوند. حاکمیت و جامعه ممکن است که در مواجهه اول با کسبوکارهای نو دچار تردید شوند و این کسبوکارهای برای رشد و توسعه خود با بنبستهایی روبهرو شوند. بخش دولت و تنظیمگر بازار میبایست بدبینیهای خود را کنار گذارد و با آن عینک به کارآفرینهای تازهوارد نگاه نکند.
ما اگر میخواهیم که اقتصاد مسیر صعودی را طی کند وظیفهداریم که اجازه دهیم تا کسبوکارها بزرگ شوند. کسبوکارهای بزرگ راحتتر میتوانند مشکلات خود را حل کنند و حتی میتوانند ایدههای بعدی را به همراه بیاورند. مشکلی که در حال حاضر با آن دستوپنجه نرم میکنیم عدم وجود بنگاههای بزرگ است. بخشی از علل بزرگ نشدن بنگاههای تولیدی به دولت بازمیگردد که آنها را برای خود خطر میبیند و بخشی دیگر متاسفانه به نگاه منفی جامعه مربوط میشود. ایران قوی امروزه از دل کسبوکارهای قوی به دست میآید. جامعهای که قوی نباشد هرگز نمیتواند بزرگ شدن کسبوکارها را بپذیرد و آن کشور دیگر توان و قدرتی برای مبارزه در عرصه اقتصاد بینالملل ندارد.
دولت راهی ندارد جز اینکه دست و پای خود را از کسبوکارها جمع کند. یکی از دلایلی که مردم از کسبوکارها رویگردان هستند به علت مشاهده مزاحمت دولت برای بنگاههای تولیدی است.
- نویسنده :
- منبع :
https://19dey.com/news/58632