ادامه وضعیت کنونی آب در هاون کوبیدن است

در این مطلب تاکید شده است: نیروهای مخالف برجام با هدف یکدست کردن قدرت، چهار نعل علیه برجام تاختند و تاختند و امور بدیهی را تکذیب کردند. وعده‌های رنگارنگ دادند؛ ‌از تک‌رقمی کردن تورم، از بی‌نیازی به FATF، از ایجاد سالانه یک میلیون شغل و ساخت یک میلیون خانه و از گره نزدن زندگی مردم به برجام و...؛نتیجه چه شد؟ نیازی به تکرار مکررات و بیان آماری ادعاهای رنگارنگ در این دو سال نیست، کافی است که گفته شود حتی نتوانستند گروهی یکدست را سامان دهند که کار به استعفاها و برکناری‌ها نرسد تا حداقل وعده‌ها را محقق کنند. در نتیجه امروز پس از دو سال متوجه شده‌اند که ماجرا خیلی متفاوت است.
به‌جای تحقق  وعده‌ها کار به جایی رسیده که آقای رئیس‌جمهور تهاتر محصولات پتروشیمی که در جهان امروز پول نقد است را با کالاهای آفریقا به‌عنوان دستاورد مهم می‌شمارند. این دستاورد برای آنان است که جنس‌های خود را بدهند و محصولات پتروشیمی به‌جایش بگیرند. البته گفته‌اند با کالاهای اساسی، ولی نمی‌دانیم آفریقایی‌ها کدام کالای اساسی را اضافه بر مصرف خود تولید می‌کنند که بتوانند به ایران نیز صادر کنند؟ به علاوه همه می‌دانند که تهاتر چه هزینه گزافی را بر تجارت و سودآوری بار می‌کند.
اگر بدون برجام نقل و انتقالات پول و تجارت کالا عادی است،‌ پس چرا تن به تهاتر با اقتصادهای آفریقایی داده می‌شود؟ چرا با عراق که کشور نزدیک به ایران است وارد تهاتر می‌شوید؟ مگر با اقتصاد تهاتری می‌توان رشد و توسعه ایجاد کرد؟
برجام و سرنوشت آن یک چیز را ثابت کرد؛ اینکه تا حدی از وحدت و تفاهم و قانون‌گرایی و شفافیت و درک مشترک از منافع ملی نباشد، هیچ سیاستی منجر به نتیجه نخواهد شد. ادامه وضعیت کنونی نیز آب در هاون کوبیدن است.