راهپیمایی اربعین، گامی در خودسازی

مرتضی نجفی قدسی در یادداشتی تحت عنوان «راهپیمایی اربعین، گامی در خودسازی» به مناسبت اربعین حسینی چنین آورده است:

بسم الله الرحمن الرحیم
وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُکَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَلَنَجْزِیَنَّهُمْ أَحْسَنَ الَّذِی کَانُوا یَعْمَلُونَ (عنکبوت، آیه ۷)
کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام می دهند، ما هم گناهان آنها را محو می کنیم و پاداشی بهتر از اعمال نیک آنان به آنها می بخشیم.

***

در آستانة‌ اربعین حسینی هستیم و خدای متعال را شاکریم که در سالهای اخیر پیاده روی اربعین در بین خیل عظیمی از جوانان کشورمان و قاطبه ی مردم عراق و شیعیان جهان تبدیل به یک فرهنگ عمومی شده است.
یکی از بهترین اعمال صالح که موجب پاکی انسان از گناهان می شود، زیارت اربعین و پیاده روی به قصد زیارت جضرت سید الشهداء (ع) در کربلاست.
در کتاب معتبر «کامل الزیارات» از حضرت امام جعفر صادق (ع) منقول است که فرمودند:
«مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ یُرِیدُ زِیَارَةَ قَبْرِ اَلْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ إِنْ کَانَ مَاشِیاً کُتِبَ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةٌ وَ مُحِیَ عَنْهُ سَیِّئَةٌ فَإِنْ کَانَ رَاکِباً کَتَبَ اَللَّهُ لَهُ بِکُلِّ حَافِرٍ حَسَنَةً وَ حَطَّ بِهَا عَنْهُ سَیِّئَةً حَتَّى إِذَا صَارَ فِی اَلْحَائِرِ کَتَبَهُ اَللَّهُ مِنَ اَلْمُفْلِحِینَ اَلْمُنْجِحِینَ حَتَّى إِذَا قَضَى مَنَاسِکَهُ کَتَبَهُ اَللَّهُ مِنَ اَلْفَائِزِینَ حَتَّى إِذَا أَرَادَ اَلاِنْصِرَافَ أَتَاهُ مَلَکٌ فَقَالَ لَهُ إِنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ یُقْرِئُکَ اَلسَّلاَمَ وَ یَقُولُ لَکَ اِسْتَأْنِفِ اَلْعَمَلَ فَقَدْ غَفَرَ اَللَّهُ لَکَ مَا مَضَى»
یعنی کسی که از منزلش بیرون آید و قصدش زیارت قبر حسین ابن علی (ع) باشد، اگر پیاده روی کند، خداوند به هر قدمی که بر می دارد یک حسنه می نویسد و یک گناه هم از او محو و نابود می شود تا زمانی که وارد سرزمین کربلا شود خداوند او را از جمله مصلحین و رستگاران می نویسد و هنگامی که اعمال زیارتش تمام می شود خداوند او را از جملة قبول شدگان و برگزیدگانش محسوب می فرماید و هنگامی که بخواهد مراجعت کند فرشتگان نزد او آمده و ابلاغ سلام رسول خدا (ص) را می کنند و می گویند که پیامبر به شما پیغام داد که اعمال زندگی خود را از نو شروع کن چرا که تمام گناهان گذشته ات آمرزیده شده است.
از اینگونه روایات در فضیلت زیارت امام حسین (ع) و مخصوصاً در ایام اربعین شهادت آن حضرت در کتب حدیثی فراوان آمده است، به حدی که در بعضی از روایات از وجوب و فرض بودن زیارت آن حضرت سخن به میان آمده است.
نظر برخی از فقهاء بزرگ مانند علامه محمد تقی مجلسی و همچنین علامه ملا محمد باقر مجلسی صاحب کتب شریف بحارالانوار بر این بوده است که برای کسانی که استطاعت این سفر را دارند، زیارت حضرت سید الشهداء (ع) در کربلا در طول عمرشان حداقل یکبار واجب است.
در حدیث مشهوری از حضرت امام حسن عسکری (ع) نیز علامات مؤمن پنج چیز شمرده شده است که یکی از آنها زیارت اربعین امام حسین (ع) است.
زیارت اربعین حسینی از اولین اربعین که اهل بیت آن حضرت در بازگشت از سفر شام در سال ۶۱ هجری قمری به کربلا رسیدند و سرهای مطهر شهدا را در کنار پیکرهای مطهر آنان دفن کردند و از طرفی اولین زائر حسینی یعنی جابر ابن عبدالله انصاری از اصحاب مشهور پیامبر اکرم (ص) از مدینه به همراه عطیه عوفی هم به کربلا آمدند، تاکنون ادامه داشته است و خداوند در این جنبش و شور و شوق حسینی فوایدی را برای انسانها و عالم اسلام قرار داده است که قابل شمارش نیست.
یکی از مهمترین فواید همین بحث خودسازی است، انسان همیشه نیاز به خودسازی دارد ولی خودسازی نیاز به قوة‌ محرکه ای دارد که قوی ترین آنها زیارت مرقد پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت آن حضرت بخصوص زیارت حرم شریف و مطهر امیرالمؤمنین علی (ع) در نجف اشرف و زیارت حرم حضرت سیدالشهداء و ابوالفضل العباس علیهماالسلام در کربلای معلی است.
خوشبختانه گرایش خوبی در نسل جوان کشورمان برای شرکت در راهپیمایی اربعین وجود دارد و بسیاری که این سفر را رفته اند و شیرینی آن را چشیده اند در این ایام آنچنان بی قرار می شوند که بی تابانه آهنگ سفر می کنند و عاشقانه به دیار عاشقان رهسپار می‌شوند.
در هنگام بدرقة این جوانان، خانواده هایشان و عموم عاشقان امام حسین (ع) از عمق وجودشان می سوزند و اشک می ریزند و دلهایشان تا کربلا پرواز می کند.
پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «ان لقتل الحسین حرارة فی قلوب المؤمنین لا تبرد ابداً» یعنی حقیقتاً برای کشته شدن امام حسین (ع) چنان حرارتی در قلوب مؤمنین ایجاد شده است که هیچگاه به سردی نمی گراید.
در حدیث مشهور دیگری از پیامبر بزرگوار اسلام آمده است که فرمودند:
ان الحسین مصباح الهدی و سفینة النجاة
همانا حسین چراغ هدایت و کشتی نجات است.
و یا در حدیث دیگری از رسول ختمی مرتبت (ص) نقل شده که فرمودند:
«مثل اهل بیتی کمثل سفینة نوح، من رکبها نجی و من تخلف عنها غرق»
یعنی مثال اهل بیت من مانند کشتی نوح است که هر کس بر آن سوار شد نجات یافت و هر کس هم از آن تخلف ورزید غرق شد.
* سخن و تحلیلی از علامه شیخ جعفر شوشتری (رض) در ظرفیت فرهنگی عاشورا و امام حسین (ع)
بارها از وعاظ و خطباء جمله ی مشهوری را شنیده ایم که از ائمه اطهار (ع) نقل می شود که فرموده اند «کلنا باب الله و باب الحسین اوسع و کلنا سفن النجاه و سفینة الحسین اسرع»
در موسوعه تحقیقی دانشنامه امام حسین (ع) که توسط انتشارات دارالحدیث مرحوم آیت الله محمدی ری شهری منتشر شده است آمده که این سخن از اهل بیت (ع) نیست و در مصادر حدیثی نیامده است و لیکن منشاء و ریشه ی این سخن مشهور درتحلیلی از عالم ربانی  مرحوم شیخ جعفر شوشتری دربارة ظرفیت فرهنگی عاشورا و شخصیت ابا عبدالله الحسین (ع) در جهت هدایت و نجات انسانها است که در کتاب «الخصائص الحسینیه» چنین آمده است:
«فرایت فی الحسین علیه السلام خصوصیة فی الوسیلة الی الله اتصف بسببها بانّه بالخصوص، باب من ابواب الجنه و سفینة للنجاة و مصباح الهدی، فالنبی و الائمه علیهم السلام کلهم ابواب الجنان، لکن باب الحسین اوسع و کلهم سفن النجاة، لکن سفینة الحسین مجراها فی اللجج الغامرة اسرع و مرساها علی السواحل المنجیة اَیسر، و کلهم مصابیح الهدی لکن الاستضائة بنورالحسین اکثر و اوسع و کلهم کهوف حصینه، لکن منهاج کهف الحسین اسمح  و اسهل».
فرمایش دلداده ی امام حسین (ع) مرحوم شیخ جعفر شوشتری (رض) معنایش این است که: در حسین (ع) برای وسیله ی تقرب به خدا بودن، ویژگی ای دیدم که او به سبب آن ویژگی است که اینگونه توصیف شده است، دری از درهای بهشت، کشتی نجات و چراغ هدایت، پیامبر (ص) و ائمه طاهرین (ع) همگی درهای بهشت هستند امّا این در و باب امام حسین (ع)‌ گشوده تر است، همگی کشتی نجات اند امّا کشتی امام حسین (ع) در میان امواج طوفان های شدید، پرشتاب تر و پهلو گرفتنش در ساحل های نجات، آسانتر است، همگی چراغ هدایت اند، امّا پرتو گرفتن از نور حسین علیه السلام، بیشتر و وسیع تر است، همگی پناهگاههای مستحکم اند، امّا راه رسیدن به پناهگاه امام حسین (ع) هموارتر و آسانتر است.
ملاحظه می فرمائيد که این فرمایشات زیبا تحلیل و برداشت علامه شیخ جعفر شوشتری (رض) است، امّا نقل جمله ای که در اول این بحث آمد به عنوان حدیث مأثور از اهل بیت (ع) وارد نیست و نیاز به سندیت دارد و محققان دار الحدیث آن را کشف نکردند.

سخنی از امام خمینی (رض) در پاسداشت نهضت امام حسین(ع)
پر واضح است که بقای اسلام به برکت خون مقدس حضرت سید الشهداء (ع) بوده است و امام خمینی مکرراً بر این موضوع تأکید داشتند و فرمودند:
«اگر عاشورا و فداکاری خاندان پیامبر نبود بعثت و زحمات جانفرسای نبی اکرم (ص) را طاغوتیان آن زمان به نابودی کشانده بودند. ابوسفیانیان می خواستند قلم سرخ بر کتاب وحی بکشند و یزید، یادگار عصر تاریک بت پرستی، به گمان خود با کشتن و به شهادت کشیدن فرزندان وحی امید داست اساس اسلام را برچیند و با شعار صریح «لا خبرجاء و لا وحی نزل» بنیاد حکومت الهی را بر کند. اگر عاشورا نبود نمی دانستیم به سر قرآن کریم و اسلام عزیز چه می آمد، لکن اراده خداوند متعال بر آن بوده و هست که اسلام رهایی بخش و قرآن هدایت را جاوید نگه دارد و حسین ابن علی علیه السلام، این عصارة نبوت و یادگار ولایت را برانگیزد تا جان خود و عزیزانش را فدای عقیدت خویش و امت عظیم پیامبر اکرم نماید تا در امتداد تاریخ خون پاک او بجوشد و دین خدا را آبیاری فرماید و از وحی و ره آوردهای آن پاسداری نماید.
کربلا را زنده نگهدارید و نام مبارک حضرت سید الشهداء را زنده نگه دارید که با زنده بودن او اسلام زنده نگه داشته می شود».
سخن در این مقال بسیار است، امّا به همین مقدار بسنده می کنیم و برای همة زائران اربعین آرزوی قبولی اعمال و زیارات را داریم و بازگشت آنها به اوطانشان را با صحت و عافیت از درگاه الهی مسئلت می نمائيم.
ربنا اغفر لنا و لاخواننا الذین سبقونا بالایمان
مرتضی نجفی قدسی