در سوگ رحلت پیامبری که ختم نبوت بود

ماه‌های محرم و صفر حوادث تلخی همچون شهادت سید و سالار شهیدان امام حسین(ع) و یاران باوفایش، شهادت امام حسن مجتبی(ع)، شهادت امام رضا(ع) و رحلت رسول اکرم(ص) را در خود میراث‌داری می‌کند که هر کدام از این وقایع آتشی است بر جان مسلمانان و هر کدام از این وقایع تاب هر انسان آزاده و دارای وجدان بیدار را بی‌تاب می‌کند.
و سخت است از نبود و فقدان پیامبری گفت که به مهربانی و رحمت شهره بود، پیامبری که مبشّر و منذر بود، پیامبری که مدّثر و مذکِّر‏ بود، پیامبری که در زمانی که مردم از کمترین آگاهی برخوردار بودند و در جهل خود دختران را زنده به گور می‌کردند و فقط پسر را اولاد می‌دانستند، پیامبراکرم(ص) حامی دختران و زنان بود و به مقام زن ارج می‌نهاد و برای اصلاح نگرش جامعه تلاش می‌کرد و برایش مهم نبود چه اتفاقی بیفتد، از فدا شدن در راه ترویج دین اسلام، عدالت و صداقت هراسی نداشت و اصلا به همین خاطر بود که جامعه آن زمان همه با هم متحد بر ایشان لقب «محمد امین» نهادند.
رحلت رسول اکرم حضرت محمد مصطفی(ص) آنقدر ماتم سوزناک و جانگداز است که زبان یارای وصفش نیست پیامبری که در سخت‌ترین شرایط خشم خود را فرو می‌خورد و پیرو خشم خود رفتاری نداشت؛ پیامبری که حتی آزارش به مورچه‌ای نمی‌رسید، پیامبری که طبق سوره نمل حتی مورچه در طلب خدمتش بود، موری که عهدنامه شرم‌آور قریش را خورد تا سندی باشد بر پاک و منزه بودن خداوند مهربان و بنده بی مثال و مبعوثش.
سخت است از فقدان پیامبری گفتن که به مکتب نرفته بود و خط ننوشته بود، اما در گفتار، کردار و رفتار با دیگران نظیر نداشت؛ هر درس‌آموخته‌ای را آموخته‌تر بود و چه خوب گفت لسان الغیب شمس الدین محمد حافظ شیرازی در وصف پیامبر اکرم(ص):
ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد / دل رمیده ما را انیس و مونس شد
نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت / به‌غمزه مسئله آموز صد مدرس شد
حضرت محمد مصطفی(ص) پیامبری بود که سرنوشت نگذاشت پدرش عبدالله را ببیند؛ چرا که پدر پیش از تولد فرزند بر اثر بیماری درگذشت و در حالی که کمتر از ۶ سال سن داشت، از نعمت مادر که هم بی بهره شد. پس از مرگ مادرش آمنه عبدالمطلب جد پیامبراکرم (ص) سرپرستی او را بر عهده گرفت و حلیمه نیز به مدت پنج سال برای خاتم الانبیا حضرت محمد(ص) مادری کرد.
طبق روایت‌ها عبدالمطلب ۲ سال پس از سرپرستی پیامبر اکرم(ص) رحلت یافت و حضرت محمد(ص) تحت سرپرستی عموی خود، ابوطالب قرار گرفت که برای تربیت برادرزاده خود تلاش می‌کرد و از کوششی دریغ نداشت.
روزها از پس هم با تمام سختی‌ها و مشقت‌ها م9ی‌گذشت و هر روز بر محبوبیت حضرت محمد(ص) به واسطه خوی نیکویش افزوده می‌شد؛ سرانجام حضرت محمد(ص) در سن ۲۵ سالگی پیش از رسالت پیامبری با حضرت خدیجه(س) ازدواج کرد و حضرت فاطمه زهرا(س) بانوی محبوب و محجوب ثمره این وصلت بود.
حضرت محمد(ص) با وجود اینکه دوره کودکی از ۶ سالگی به بعد، دوره نوجوانی و جوانی را با فقدان پدر و مادر بزرگ شد، اما ذات بیدار و نیکوسرشتش نگذاشت به بیراهه برود و عزیز یک امت بود.
در نهایت در سن ۴۰ سالگی به پیامبری مبعوث شد و فرشته وحی فرشته خوبی‌ها جبرییل بر وی حاضر شد و از او خواست این آیات را بخواند:
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ. خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ . اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ . الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ . عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ .(سوره علق، آیات ۱ تا ۵)
«بخوان به نام پروردگارت که آفرید، او انسان را از خون بسته آفرید، بخوان به نام پروردگارت که گرامی تر و بزرگتر است، خدایی که نوشتن با قلم را به بندگان آموخت، به انسان آموخت آنچه را که نمی دانست.
حضرت محمد (ص) که تا آن زمان خواندن و نوشتن را فرا نگرفته بود به همین دلیل گفت:من توانایی خواندن ندارم. جبرئیل از او خواست که «لوح» را بخواند. اما همان جواب را شنید؛ در دفعه سوم، محمد ( ص ) احساس کرد می تواند لوحی را که در دست جبرئیل است بخواند و این آیات سرآغاز مأموریت سخت و طاقت فرسای او بود که یکی از القاب پیامبر اکرم(ص) نیز مزمل به معنای ای کسی است که بار سنگین مسئولیتی که به تو داده شده را پذیرفته ای.
پیامبراکرم(ص) دعوت به دین اسلام را از خانواده خود آغاز کرد و حضرت خدیجه(س) همسر باوفایش اولین بانویی بود که ایمان آورد؛ پس از او ابوطالب عمویش به اسلام روی آورد. در ابتدا عده محدودی مسلمان شدند.
اما پس از مدتی تعداد زیادی از مردم مکه دعوت پیامبر را پذیرفتند و با پیامبر (ص) نماز می گزاردند و هر بر محبوبیت خاتم الانبیا محمد مصطفی(ص) افزوده می‌شد، دشمنی‌ها و کارشکنی‌ها نیز فزونی میافت، اما پیامبر اکرم(ص) مرد روزهای سخت بود و خم به ابرو نمی‌آورد در راه ترویج دین اسلام از هیچ کوششی دریغ نمی‌کرد و سرانجام پس از سال‌ها تلاش و مجاهدت در راه رضای خدا بر اساس روایات در روز دوشنبه بیست و هشتم صفر و به روایت اهل سنت روز دوازدهم ربیع الاول سال ۱۱ هجری در سن ۶۳ سالگی در مدینه براثر بیماری رحلت یافت.
پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد (ص) پس از ۲۳ سال دعوت و مجاهدت و ابلاغ پیام الهی و پس از فراز و نشیب‌های فراوان در راه انجام رسالت بزرگ خویش، سرانجام در روز دوشنبه بیست و هشتم ماه صفر سال یازدهم هجری پس از ۱۴ روز بیماری و کسالت، رحلت فرمودند و در حجرۀ مسکونی خویش در مدینه و در جوار مسجدی که تاسیس کرده بود، به خاک سپرده شد.
هم اکنون مرقد شریف آن حضرت در جوار مسجد النبی قرار دارد و نام مسجد به نام ایشان متبرک شده است.