سیام بهمن که برای نخستین بار وجود ویروس کرونا در کشور تائید شد٬ قم تمام نگاهها را به خود جلب کرد. دو نفر در اثر ابتلا به این ویروس فوت کرده بودند و موضوع به حدی جدی بود که هیچ کس نمیتوانست سکوت درباره آن را جایز بداند.
کم کم همه هوشیار شدند. مسئولان بهداشتی کشور به این نتیجه رسیدند که باید موضوع را جدی گرفت و تهیه کیتهای تشخیصی و تست کردن بیماران با علائم مشابه را انجام داد. با این همه شاید حتی تا دو هفته استان قم از نظر تهیه کیتهای تشخیصی در مضیقه بود و سیستم بهداشت و درمان کشور زمان نیاز داشت تا بتواند تشخیص دقیق و سریعی برای بیماران مبتلا به این ویروس داشته باشد.
شاید تا آن زمان یک غفلت همگانی و شاید هم یک خوشخیالی کشور را در برگرفته بود. کسانی که در هفتههای گذشته آمار مبتلایان به کرونا در چین و تلفات آن را میشنیدند٬ شاید وقوع آن را در کشور بسیار دور میپنداشتند اما اولین آژیر خطر از قم به صدا درآمد.
حالا مدتی است این آژیر خطر به یک بهانه برای قمهراسی تبدیل شده. عدهای که از گذشته هم دل خوشی از قم و قمی نداشتند٬ حالا فرصت را مغتنم شمرده و با اظهارات نسنجیده و یا اشعار توهین آمیز٬ مردم قم را رنجیده خاطر میکنند.
فراموش نمیکنیم که در بحرانهای مختلف اجتماعی از سیل گرفته تا زلزله و مشکلات دیگر٬ این قمیها بودند که همواره در صف اول کمک به دیگر استانها حاضر میشدند. حالا چرا که نوبت به قم رسیده باید اینهمه بیمهری نسبت به مصیتی که دامن این شهر را گرفته٬ دیده شود؟
از طرفی قم نه فرودگاه دارد و نه بندر است و نه هیچ مرز زمینی با کشورهای دیگر دارد. اگر هم قم را منشا کرونا بدانیم٬ فرد آلوده که احتمالا از استانهای آلوده چین به کشور سفر کرده از فرودگاههای دیگر وارد کشور شده و در آن مبادی ورودی هیچ کنترل و پیشگیری صورت نگرفته است. همین نشان میدهد این مصیبت بیشتر از اینکه گردن قمیها باشد٬ تقصیر کسانی است که به موقع ترددها به مناطق آلوده را کنترل و غربال گری نکردهاند.
هر چند این موضوع که اولین بار وجود این ویروس در کشور از قم رسانهای شده هم دلیل خوبی برای متهم کردن قم نیست چرا که ممکن است این ویروس همزمان در حال فعالیت در استانهای دیگر باشد اما هوشیاری مسئولان آن استانها کمتر از مسئولان قم بوده و دیرتر امکان ارتباط بیماران تنفسی با کرونا را درک کرده باشند.
هر چه هست چه در توصیههای دینی و چه در توصیههای اخلاقی این موضوع تاکید شده که در هنگامه سختیها٬ افراد یک جامعه باید در کنار هم بوده و تلاش کنند با همکاری و همدلی مشکلات را حل کنند. حملههای غیر مسئولانه به قم و قمیها در روزهایی که بیش از هر زمان به همدلی نیاز داریم٬ نه با معارف دینی سازگار است و نه با توصیههای اخلاقی.
- نویسنده :
- منبع :