یادداشت پایگاه خبری ۱۹ دی آنلاین با عنوان «عیدی که مرهم هیچ زخمی نمی‌شود!» بدین شرح است:
در روز‌های پایانی سال، نه چشم‌انداز دستمزد سال آینده روشن است و نه قرار است شب عید، مرهمی بر زخم عمیق معیشت مزدبگیران شاغل و بازنشسته بگذارند؛ دولت برای دومین بار، افزایش حقوق لایحه بودجه را کمتر از نرخ تورم رسمی اعلام کرده است؛ تورم در دی ماه بیش از ۴۳ درصد است، اما افزایش حقوق کارکنان شاغل و بازنشسته در لایحه بودجه فقط ۲۰ درصد تصویب شده است. دولت در مصوبه‌ی هیات وزیران، رقم عیدی را بسیار ناچیز در نظر گرفته است؛ در روز‌های گذشته، سید صولت مرتضوی وزیر کار، تعاون و رفاه اجتماعی در حاشیه جلسه هیات دولت گفت: «عیدی بازنشستگان برای هر نفر معادل ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان، همسر ۷۰۰ و هر فرزند ۳۰۰ هزار تومان است و اوایل اسفند پرداخت می‌شود».
فاصله مؤلفه‌های مزدی تا «تحقق عدالت» بسیار است؛ وقتی سبد هزینه‌های زندگی براساس آخرین محاسبات دقیق مبتنی بر داده‌های مرکز آمار ایران به ۲۸ میلیون و ۹۰۰ هزار تومان رسیده، بیش از ۶۰ درصد بازنشستگان تأمین اجتماعی کشور با حقوقی زیر ۹ یا حتی ۸ میلیون تومان زندگی می‌کنند؛ حقوقی که دیگر به راستی حقوق ماهانه نیست و خرج زندگی در یک هفته است.
با این حساب، در بهترین حالت یک بازنشسته با در نظر گرفتن حق همسر و به فرض اینکه یک فرزند در خانه داشته باشد (زیر ۱۸ سال و مجرد)، ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان عیدی خواهد گرفت! غالب بازنشستگان باید با همان عیدی ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومانی یا ۳ میلیون تومانی بسازند! که این رقم، پول چهار کیلو گوشت قرمز نیست، چطور می‌شود تفسیر کرد؟ آیا ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان در این اوضاع زمانه واقعاً «عیدی» است؟
عیدی دیگر عیدی نیست، دستمزد دیگر دستمزد نیست، حقوق ماهانه هم دیگر به معنای حقوقی که یک ماهِ کامل با آن زندگی کنی نیست، نهایت یک هفته دوام می‌آورد.
وزیر کار مدتی پیش در یک برنامه تلویزیونی اعلام کرد «مجموع حقوق و اضافه‌کار و حق مأموریت و... من حدود ۵۰ میلیون تومان در ماه است». به راستی با حقوق ۵۰ میلیون تومانی، اصلاً می‌شود فهمید که زندگی با مستمری ۸ میلیون تومانی، چه حال و هوای مغمومی دارد؟
در روز‌های پایانی سال، نه چشم‌انداز دستمزد سال آینده روشن است و نه قرار است شب عید، مرهمی بر زخم عمیق معیشت مزدبگیران شاغل و بازنشسته بگذارند؛ دولت برای دومین بار، افزایش حقوق لایحه بودجه را کمتر از نرخ تورم رسمی اعلام کرده است؛ تورم در دی ماه بیش از ۴۳ درصد است، اما افزایش حقوق کارکنان شاغل و بازنشسته در لایحه بودجه فقط ۲۰ درصد تصویب شده است. دولت در مصوبه‌ی هیات وزیران، رقم عیدی را بسیار ناچیز در نظر گرفته است؛ در روز‌های گذشته، سید صولت مرتضوی وزیر کار، تعاون و رفاه اجتماعی در حاشیه جلسه هیات دولت گفت: «عیدی بازنشستگان برای هر نفر معادل ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان، همسر ۷۰۰ و هر فرزند ۳۰۰ هزار تومان است و اوایل اسفند پرداخت می‌شود».
فاصله مؤلفه‌های مزدی تا «تحقق عدالت» بسیار است؛ وقتی سبد هزینه‌های زندگی براساس آخرین محاسبات دقیق مبتنی بر داده‌های مرکز آمار ایران به ۲۸ میلیون و ۹۰۰ هزار تومان رسیده، بیش از ۶۰ درصد بازنشستگان تأمین اجتماعی کشور با حقوقی زیر ۹ یا حتی ۸ میلیون تومان زندگی می‌کنند؛ حقوقی که دیگر به راستی حقوق ماهانه نیست و خرج زندگی در یک هفته است.
با این حساب، در بهترین حالت یک بازنشسته با در نظر گرفتن حق همسر و به فرض اینکه یک فرزند در خانه داشته باشد (زیر ۱۸ سال و مجرد)، ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان عیدی خواهد گرفت! غالب بازنشستگان باید با همان عیدی ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومانی یا ۳ میلیون تومانی بسازند! که این رقم، پول چهار کیلو گوشت قرمز نیست، چطور می‌شود تفسیر کرد؟ آیا ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان در این اوضاع زمانه واقعاً «عیدی» است؟
عیدی دیگر عیدی نیست، دستمزد دیگر دستمزد نیست، حقوق ماهانه هم دیگر به معنای حقوقی که یک ماهِ کامل با آن زندگی کنی نیست، نهایت یک هفته دوام می‌آورد.
وزیر کار مدتی پیش در یک برنامه تلویزیونی اعلام کرد «مجموع حقوق و اضافه‌کار و حق مأموریت و... من حدود ۵۰ میلیون تومان در ماه است». به راستی با حقوق ۵۰ میلیون تومانی، اصلاً می‌شود فهمید که زندگی با مستمری ۸ میلیون تومانی، چه حال و هوای مغمومی دارد؟
- نویسنده :
- منبع :
https://19dey.com/news/71760
