یادداشت پایگاه خبری ۱۹ دی آنلاین با عنوان «لیستهای معیوب انتخاباتی» به قلم سامان مهراد بدین شرح است:
لیستهای انتخاباتی جریان‌ها و گروه‌های سیاسی برای انتخابات مجلس در حال انتشار است و در فاصله اندک باقی‌مانده، نفرات مختلف در فهرست‌های متفاوتی برای راهیابی به خانه ملت گرد هم می‌آیند. مهم‌ترین پرسش‌هایی که انتشار این لیست‌ها ایجاد می‌کند، این است که ملاک و شاخصی که موجب گزینش افراد و قراردادنشان در فهرست‌های انتخاباتی می‌شود چیست؟
مرور فهرست‌های انتخاباتی منتشره و حتی آن‌هایی که در شرف ارائه است، نشان می‌دهد که در سیاست ایران هنوز در بر همان پاشنه می‌چرخد و ایده اصلی گزینش افراد و ارائه لیست، چیزی جز اشتراکات سیاسی نیست و آن گفتمان مورد نیازی که بتواند در وسع خود کشور را از بحران‌های کنونی نجات دهد، غایب است. وضعیت اسف‌بار اقتصاد ایران و سقوط رفاه عمومی، بزرگترین چالشی است که پیش‌روی کشور و نظام سیاسی قرار دارد اما تقریباً هیچ کدام از این جریان‌ها و گروه‌هایی که خود را شایسته حضور در خانه ملت می‌دانند، نتوانسته‌اند دغدغه اصلی امروز کشور و مردم را شناسایی کنند و اگر هم برخی تا حدی از این امکان برخوردار بوده، به خطاهای بسیاری چون ارائه همان نسخه‌های تکراری معیشت‌سوز و شکست‌خورده‌ای چون آزادسازی دچارند.
امروز، غیبت یک گفتمان اقتصادی متفاوت و نجات‌بخش، کاملاً به چشم می‌خورد اما با این وجود و نیاز مبرم تبدیل معضلات اقتصادی کشور به نقطه نزاع جریان‌های سیاسی و ضرورت هدایت آن به فصای عمومی، یا اشتراکات و خط و ربط‌های سیاسی در اولویت قرار می‌گیرد و یا مباحثی بی‌ثمر به گفتمان اصلی برخی تبدیل شده و تنها چند کاندیدای انگشت‌شمار توانسته‌اند ضروریات اصلی کشور را شناسایی کنند که تک‌ستاره‌هایی کم‌فروغ بوده و قدرت سازماندهی گفتمان خود و ارائه آن در سطحی وسیع برای جلب آرای توده مردم را ندارند. همین مسئله موجب می‌شود که موضوعاتی فرعی مانند شفافیت مطرح شود در حالی که تحقق این خواسته و حاکمیت تام و تمام شفافیت در همه سطوح، گره‌ای را از کار مردم و زندگی آنان باز نخواهد کرد.
انتخابات 1402، نیاز به گفتمانی دارد که منتقد این نظم اقتصادی موجود باشد و بتواند راهکارهایی را برای برون‌رفت کشور از بن‌بست‌های اقتصادی موجود که مولد بسیاری از نارضایتی‌هاست، ترسیم کند اما ظاهرا هنوز دوگانه اصول‌گرا و اصلاح‌طلب ارجحیت دارد حال آنکه امروز نیاز است که حتی با وحدت افراد و گروه‌هایی از هر دو جناح سیاسی، جریانی معارض با وضع اقتصادی موجود شکل گرفته و خط بطلان به روی آن نظم اقتصادی کشد که دستاوردش چیزی جز شکاف طبقاتی و نارضایتی و فساد نیست.
لیستهای انتخاباتی جریان‌ها و گروه‌های سیاسی برای انتخابات مجلس در حال انتشار است و در فاصله اندک باقی‌مانده، نفرات مختلف در فهرست‌های متفاوتی برای راهیابی به خانه ملت گرد هم می‌آیند. مهم‌ترین پرسش‌هایی که انتشار این لیست‌ها ایجاد می‌کند، این است که ملاک و شاخصی که موجب گزینش افراد و قراردادنشان در فهرست‌های انتخاباتی می‌شود چیست؟
مرور فهرست‌های انتخاباتی منتشره و حتی آن‌هایی که در شرف ارائه است، نشان می‌دهد که در سیاست ایران هنوز در بر همان پاشنه می‌چرخد و ایده اصلی گزینش افراد و ارائه لیست، چیزی جز اشتراکات سیاسی نیست و آن گفتمان مورد نیازی که بتواند در وسع خود کشور را از بحران‌های کنونی نجات دهد، غایب است. وضعیت اسف‌بار اقتصاد ایران و سقوط رفاه عمومی، بزرگترین چالشی است که پیش‌روی کشور و نظام سیاسی قرار دارد اما تقریباً هیچ کدام از این جریان‌ها و گروه‌هایی که خود را شایسته حضور در خانه ملت می‌دانند، نتوانسته‌اند دغدغه اصلی امروز کشور و مردم را شناسایی کنند و اگر هم برخی تا حدی از این امکان برخوردار بوده، به خطاهای بسیاری چون ارائه همان نسخه‌های تکراری معیشت‌سوز و شکست‌خورده‌ای چون آزادسازی دچارند.
امروز، غیبت یک گفتمان اقتصادی متفاوت و نجات‌بخش، کاملاً به چشم می‌خورد اما با این وجود و نیاز مبرم تبدیل معضلات اقتصادی کشور به نقطه نزاع جریان‌های سیاسی و ضرورت هدایت آن به فصای عمومی، یا اشتراکات و خط و ربط‌های سیاسی در اولویت قرار می‌گیرد و یا مباحثی بی‌ثمر به گفتمان اصلی برخی تبدیل شده و تنها چند کاندیدای انگشت‌شمار توانسته‌اند ضروریات اصلی کشور را شناسایی کنند که تک‌ستاره‌هایی کم‌فروغ بوده و قدرت سازماندهی گفتمان خود و ارائه آن در سطحی وسیع برای جلب آرای توده مردم را ندارند. همین مسئله موجب می‌شود که موضوعاتی فرعی مانند شفافیت مطرح شود در حالی که تحقق این خواسته و حاکمیت تام و تمام شفافیت در همه سطوح، گره‌ای را از کار مردم و زندگی آنان باز نخواهد کرد.
انتخابات 1402، نیاز به گفتمانی دارد که منتقد این نظم اقتصادی موجود باشد و بتواند راهکارهایی را برای برون‌رفت کشور از بن‌بست‌های اقتصادی موجود که مولد بسیاری از نارضایتی‌هاست، ترسیم کند اما ظاهرا هنوز دوگانه اصول‌گرا و اصلاح‌طلب ارجحیت دارد حال آنکه امروز نیاز است که حتی با وحدت افراد و گروه‌هایی از هر دو جناح سیاسی، جریانی معارض با وضع اقتصادی موجود شکل گرفته و خط بطلان به روی آن نظم اقتصادی کشد که دستاوردش چیزی جز شکاف طبقاتی و نارضایتی و فساد نیست.
- نویسنده :
- منبع :
https://19dey.com/news/72239
