یادداشت پایگاه خبری ۱۹ دی آنلاین با عنوان «رمضان و سفره‌های خالی» به قلم رضا صدرایی بدین شرح است:
رمضان آمد! رمضان آمد تا یادمان بیندازد که همیشه بهانه‌ای برای بخشیدن هست و برای بخشیده شدن...
رمضان آمد تا مهمانی و مهمان شدن، رسم کهنه دیروز نشود... آمد تا یادمان بیاورد که بنده‌ات را در یکی از همین سحرهای آشنا و در نجوای «الهی لا تودبنی بعقوبتک» در آغوش گرفته‌ای و امیدوارش کرده‌ای به «اقبل منی الیسیر و اعف عن الکثیر»...
آمد تا ٣٠ سحر «اللهمانی اسئک» گویان، علی رغم همه بدی‌هایمان، بازهم دل به اجابت ببندیم... آمد تا «ربنا» خوانان با لقمه لقمه محبتت افطار کنیم و قشنگترین حالات را در قشنگترین لحظات با ذکرت تجربه کنیم؛ و به یادت......
رمضان ماه رحمت وبرکت ومغفرت ماه احسان و نیکوکاری و دستگیری از افتادگان آمد
بی شک یکی از فلسفه‌های روزه گرفتن، همین درک مشقت و محنتِ فقرا و البته احساس مسئولیت برای دستگیری از آنان است که این دستگیری و رسیدگی، نشانی از «رسم مسلمانی» ماست تا کماکان «اسم انسانی» مان پا برجا باشد.
امرئز در شرایطی به استقبال این ماه پرفضیلت می‌رویم که تبعیض طبقاتی درجامعه وجدان‌های بیدار را می‌آزارد. درسوئی سفره‌های رنگین وافرادی غرق درتنعم وعیش ونوش ودر سوئی دیگر مردم زیادی که با سوء معیشت وفقر ومسکنت درستیزند.
این روزها افطار و سحر که می‌شود، در این اوضاع نابه‌سامان اقتصادی، کم نیستند سفره‌هایی که خالی‌تر از گذشته، از اندک مواد غذایی نیز گاه بی بهره‌اند!
دستگیری از نیازمندان و یاری رسانی به محرومان گرچه وظیفه‌ای انسانی برای همه ایام سال است، اما در ماه مبارک رمضان این ضرورت بیشتر خود را نشان می‌دهد و به راستی مگر هدف ما از انجام عباداتی چون روزه و نماز، رسیدن به خدا و رنگ و بوی الهی گرفتن نیست پس چه خوب است که روزه داری ما و اقامه نماز ما توام باشد با حس مسئولیت مسلمانی ما در قبال برادران و خواهران ایمانی‌مان که بر حسب شرایط و اوضاع زندگی، از وضعیت اقتصادی خوبی برخوردار نیستند. خانواده‌هایی که با سیلی صورت خود را سرخ نگه می‌دارند تا مبادا همسایه از نداری و تنگ دستی‌شان با خبر شود. بله در همین شهر کسانی زندگی می‌کنند که به‌علت مشکلات مالی سفره افطارشان هرسال کوچک‌تر می‌شود اما دغدغه‌های‌شان مثل بادکنک بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود. امسال به دلیل فقیرتر شدن مردم وظیفه داریم که بیش از گذشته به فکر سفره‌های خالی آنان باشیم.
رمضان آمد! رمضان آمد تا یادمان بیندازد که همیشه بهانه‌ای برای بخشیدن هست و برای بخشیده شدن...
رمضان آمد تا مهمانی و مهمان شدن، رسم کهنه دیروز نشود... آمد تا یادمان بیاورد که بنده‌ات را در یکی از همین سحرهای آشنا و در نجوای «الهی لا تودبنی بعقوبتک» در آغوش گرفته‌ای و امیدوارش کرده‌ای به «اقبل منی الیسیر و اعف عن الکثیر»...
آمد تا ٣٠ سحر «اللهمانی اسئک» گویان، علی رغم همه بدی‌هایمان، بازهم دل به اجابت ببندیم... آمد تا «ربنا» خوانان با لقمه لقمه محبتت افطار کنیم و قشنگترین حالات را در قشنگترین لحظات با ذکرت تجربه کنیم؛ و به یادت......
رمضان ماه رحمت وبرکت ومغفرت ماه احسان و نیکوکاری و دستگیری از افتادگان آمد
بی شک یکی از فلسفه‌های روزه گرفتن، همین درک مشقت و محنتِ فقرا و البته احساس مسئولیت برای دستگیری از آنان است که این دستگیری و رسیدگی، نشانی از «رسم مسلمانی» ماست تا کماکان «اسم انسانی» مان پا برجا باشد.
امرئز در شرایطی به استقبال این ماه پرفضیلت می‌رویم که تبعیض طبقاتی درجامعه وجدان‌های بیدار را می‌آزارد. درسوئی سفره‌های رنگین وافرادی غرق درتنعم وعیش ونوش ودر سوئی دیگر مردم زیادی که با سوء معیشت وفقر ومسکنت درستیزند.
این روزها افطار و سحر که می‌شود، در این اوضاع نابه‌سامان اقتصادی، کم نیستند سفره‌هایی که خالی‌تر از گذشته، از اندک مواد غذایی نیز گاه بی بهره‌اند!
دستگیری از نیازمندان و یاری رسانی به محرومان گرچه وظیفه‌ای انسانی برای همه ایام سال است، اما در ماه مبارک رمضان این ضرورت بیشتر خود را نشان می‌دهد و به راستی مگر هدف ما از انجام عباداتی چون روزه و نماز، رسیدن به خدا و رنگ و بوی الهی گرفتن نیست پس چه خوب است که روزه داری ما و اقامه نماز ما توام باشد با حس مسئولیت مسلمانی ما در قبال برادران و خواهران ایمانی‌مان که بر حسب شرایط و اوضاع زندگی، از وضعیت اقتصادی خوبی برخوردار نیستند. خانواده‌هایی که با سیلی صورت خود را سرخ نگه می‌دارند تا مبادا همسایه از نداری و تنگ دستی‌شان با خبر شود. بله در همین شهر کسانی زندگی می‌کنند که به‌علت مشکلات مالی سفره افطارشان هرسال کوچک‌تر می‌شود اما دغدغه‌های‌شان مثل بادکنک بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود. امسال به دلیل فقیرتر شدن مردم وظیفه داریم که بیش از گذشته به فکر سفره‌های خالی آنان باشیم.
- نویسنده :
- منبع :
https://19dey.com/news/72829
