سؤالی که پیش می‌آید این است که اگر موضوع این قرارداد به چنین جنجالی کشیده نمی‌شد آیا قرار نبود افکار عمومی و رسانه‌ها بدانند قرار بود برای یک مربی درجه چندم خارجی قریب به ۲۰۰ میلیارد تومان پرداخت شود؟ با کمال تعجب در بند یک بخش ملاحظات این قرارداد آمده است «هیچکدام از طرفین حق ندارند کُل یا بخشی از قرارداد را در اختیار کسی قرار بدهند، مگر در اختیار مشاورین حسابرس خود و البته در صورت اجبار می‌توانند آن را در اختیار مقامات دولتی بگذارند، اما در کل، این قرارداد باید محرمانه بماند.»
شاید اشاره به تک تک بندهای قرارداد از حوصله مخاطب خارج باشد و فرصتی دیگر بطلبد اما باید خطاب به وزیر ورزش و رییس فدراسیون فوتبال در زمان عقد قرارداد با ویلموتس گفت که آیا درک درستی از بیت المال دارند؟ چرا عدم مسئولیت پذیری درست و عدم پردازش صحیح شرایط باید اینگونه نه فقط جیب ملت را خالی کند که آبروی ورزش کشور را ببرد؟
مگر مربی ایرانی خوب و با انگیزه و وطن پرست کم داریم که اینگونه زیر بار قراردادهای ننگین و تحقیر آمیز با خارجی‌ها می‌روید؟ آقای وزیر چرا الآن نباید از مجازات این و آن حرف زد؟ اتفاقاً الآن بهترین زمان برای مجازات و این و آن‌هایی است که اینگونه با هر دلیل به ظاهر موجه و یا غیر موجهی بیت المال را دو دستی تقدیم دیگران می‌کنند؟ انتظار مردم این است که با مسببین امضای این قرارداد و بسیاری از مسائل این‌چنین که ورزش کشور را دچار آفت کرده‌اند جدی‌ترین برخورد قانونی و قضایی صورت گیرد تا با داغ شدن دست‌هایی که به راحتی بیت المال را به باد می‌دهند مسئولیت پذیری جدیدی در رگ‌های ورزش ایران جاری شود.
- نویسنده : محدثه نجف زاده
- منبع :
