نمایش عشق و هنر در نیمه ماه مهمانی خدا/ تابلویی که به نفع نیازمندان فروخته شد

در شب‌هایی آکنده از عشق و ارادت، به مناسبت میلاد با سعادت امام حسن مجتبی(ع)، نمایشگاهی بی‌نظیر در مقابل دانشگاه طلوع مهر برگزار شد. این نمایشگاه که به همت ۵۰ نفر از کارکنان، دانشجویان و اساتید دانشگاه برپا شده بود، به مدت چهار شب، فضایی سرشار از شور، همدلی و نشاط معنوی را برای بازدیدکنندگان فراهم کرد.  

بخشی از محل این نمایشگاه، یک ایستگاه اتوبوس بود، اما به شکلی هنرمندانه و دلنشین تزیین شد تا به یک نمایشگاه زیبا و پرمعنا تبدیل شود. چراغ‌های رنگارنگ، پارچه‌نوشته‌هایی با مضامین مذهبی و بنرهایی از احادیث و نام‌های متبرک اهل‌بیت(ع)، جلوه‌ای ویژه به این فضا بخشیده بودند.  

همین تغییر کوچک اما تأثیرگذار باعث شد که رهگذران کنجکاو شوند و در این نمایشگاه معنوی و فرهنگی حضور پیدا کنند. فضایی که روزها محل انتظار مسافران اتوبوس بود، حالا محلی برای یادگیری و ارادت به اهل‌بیت(ع) شده بود.

یکی از نخستین بخش‌هایی که نگاه هر رهگذری را به خود جذب می‌کرد، ایستگاه صلواتی بود. این ایستگاه با فضایی گرم و صمیمی، میزبان دوستداران اهل‌بیت(ع) بود.  

در این مکان، خادمان با لبخندی مهربان از مردم پذیرایی می‌کردند. چای گرم، نسکافه و بیسکوییت تعارف می‌شد و فضایی آرام و دلنشین را ایجاد می‌کرد. افراد مختلف، از دانشجویان و اساتید گرفته تا خانواده‌ها و کودکان مقابل دانشگاه توقف کرده و جرعه‌ای چای می‌نوشیدند و با دل‌هایی آرام، راهی سایر غرفه‌های نمایشگاه می‌شدند.  

یکی از بخش‌های نمایشگاه، غرفه نقاشی بود که با حضور «آقای میرزایی»، هنرمند خوش‌ذوق و اخلاق‌مدار دانشگاه، برپا شده بود. او با مهارتی کم‌نظیر، با وسایلی ساده نقاشی‌هایی زیبا خلق می‌کرد که مورد توجه بسیاری از بازدیدکنندگان قرار می‌گرفت.

  

اما آنچه این غرفه را خاص‌تر می‌کرد، هدف والای آن بود؛ آثار این هنرمند نه‌تنها برای زیبایی و هنر خلق می‌شدند، بلکه به فروش می‌رسیدند تا عواید حاصل از آن، صرف امور خیریه شود. اوج این حرکت نیکوکارانه، در شب میلاد امام حسن مجتبی(ع) رقم خورد؛ زمانی که یکی از تابلوهای او به قیمت ۵۰ میلیون ریال فروخته شد تا برای کمک به نیازمندان هزینه شود. این لحظه، تجلی حقیقی «هنر در خدمت انسانیت» بود.  

در بخش دیگری از این نمایشگاه، غرفه خوشنویسی قرار داشت که عطر و بوی هنر در آن جاری بود. دو تن از اساتید دانشگاه، با عشق و علاقه، مشغول خلق آثار خوشنویسی بودند و نام‌های متبرک اهل‌بیت(ع)، آیات کوتاه قرآنی و جملات الهام‌بخش از ائمه معصومین(ع) را با خطی زیبا روی کاغذ نقش می‌زدند.  

یکی از چهره‌های این غرفه، دکتر حمزه عیسی‌زاده بود که هر شب بعد از افطار تا نزدیکی نیمه‌شب، با شور و اشتیاق، دست به قلم می‌برد و آثارش را به بازدیدکنندگان هدیه می‌داد. عشق به هنر و اهل‌بیت (ع)، خستگی را از چهره او دور می‌کرد و باعث می‌شد این غرفه یکی از پربازدیدترین بخش‌های نمایشگاه باشد.  

کودکان نیز در این نمایشگاه سهم ویژه‌ای داشتند. غرفه‌ای مخصوص آن‌ها، با حضور اساتید روان‌شناسی کودک برپا شده بود که نه‌تنها فضای بازی و سرگرمی را برای آن‌ها فراهم می‌کرد، بلکه جنبه آموزشی نیز داشت.  

در این غرفه، کودکان با وسایل آموزشی که به رشد هوش و استعداد آن‌ها کمک می‌کرد، بازی می‌کردند و پس از موفقیت در برخی بازی‌ها، جوایزی دریافت می‌کردند. این بخش از نمایشگاه، فضایی شاد و پرانرژی را ایجاد کرده بود و لبخندهای شیرین کودکان، نشان از موفقیت آن داشت.  

از شب نخست، نمایشگاه با استقبال گسترده مردم مواجه شد. فضا مملو از تعاملات فرهنگی، مذهبی و اجتماعی بود. برخی برای بازدید از غرفه‌های هنری آمده بودند، برخی دیگر برای نوشیدن یک استکان چای و نشستن در فضای دلنشین ایستگاه صلواتی و عده‌ای هم برای مشارکت در کارهای خیریه و معنوی.  

این رویداد، نشان داد که چطور می‌توان یک فضای ساده شهری را با اندکی هنر، خلاقیت و عشق به محلی برای ترویج فرهنگ، معنویت و همدلی تبدیل کرد.  

این نمایشگاه، فقط یک برنامه فرهنگی نبود؛ بلکه نمونه‌ای از همدلی و تلفیق هنر، معنویت و نیکوکاری بود. تغییر یک ایستگاه اتوبوس به نمایشگاهی زیبا، خود نمادی از تحول بود؛ تحولی که نشان داد چگونه می‌توان از فضاهای شهری برای ایجاد تعاملات فرهنگی و مذهبیبهره برد.  

از نقاشی‌هایی که به نفع نیازمندان فروخته شدند تا خطاطانی که عاشقانه آثارشان را هدیه می‌دادند، از کودکان شادی که بازی می‌کردند تا مردمی که در کنار یکدیگر چای می‌نوشیدند، همه و همه نشان داد که هنر، معنویت و انسانیت، سه عنصر جدایی‌ناپذیرند.  

نیمه شب یکشنبه چهار شب نمایشگاه به پایان می‌رسد، اما تأثیر آن در دل‌های مردم ماندگار خواهد بود.