19 دی آنلاین: آیین استقبال از ورود کاروان نمادین حضرت فاطمه معصومه(س) روز سه‌شنبه همزمان با ۲۳ ربیع‌الاول و روز قم، از میدان معصومیه آغاز و جمعیت گسترده‌ای از مردم این شهر با حرکت به سوی حرم مطهر، جلوه‌ای باشکوه از ارادت خود به بانوی آب و آیینه را به نمایش گذاشتند.
از نخستین ساعت‌های صبح امروز، خیابان‌ها و میدان‌های مسیر حرکت کاروان غرق در جمعیتی مشتاق و پرشور بود، کودکان با پرچم‌های سبز و گلبرگ‌های سرخ در دست، در حالی که والدین‌شان با شوق و اشتیاق نوای صلوات و دعای زیارت را زمزمه می‌کردند، در ۲ سوی مسیر ایستاده بودند و با هر قدم کاروان، شادی و معنویت در چهره‌ها موج می‌زد.
عطر گلاب و اسپند، همراه با نور شمع‌ها و چراغانی‌های رنگی، فضایی روحانی و دل‌نشین در طول مسیر آفریده‌بود.
شکوه و تنوع حضور مردمی در این آیین، دیدنی بود، بانوان با سبزه و شاخه‌های گل تازه، مسیر را آذین بسته بودند و پرچم‌های رنگارنگ منقش به نام اهل‌بیت(ع) در دستان جوانان و خانواده‌ها هم‌چون موجی هماهنگ در نسیم به اهتزاز درآمده‌بود.
نیروهای نظامی و انتظامی با پرچم‌های مقدس جمهوری اسلامی در صفوفی منظم، جلوه‌ای از اقتدار و ایمان را همزمان به نمایش گذاشتند، ورزش‌کاران نیز با لباس‌های ورزشی یکدست همگام با کودکان و نوجوانان با شور و نشاط خاص خود، صحنه‌هایی پرطراوت از همبستگی و معنویت آفریدند.
در میان جمعیت، صف‌های منظم خادمان حرم کریمه اهل‌بیت با اسپندان روشن و حمایل‌هایی منقش به نام حضرت معصومه(س) چشم‌ها را به خود خیره می‌کرد، بسیاری از آنان در دست چوب‌هایی با پرهای رنگی داشتند که در نور صبحگاهی می‌درخشید و مسیر را به دریایی از رنگ و نور بدل می‌ساخت.
حضور جانبازان سرافراز انقلاب اسلامی با ویلچر در کنار کاروان نیز تصویری عمیق از پیوند ایثار و ارادت به اهل‌بیت را رقم زد و اشک شوق و احترام را بر گونه‌ها نشاند.
پرچم‌های فلسطین بر فراز دستان مردم، تصاویر شهدا، نمادهای مقاومت و تمثال‌های مبارک امام خمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب در کنار پرچم‌های جمهوری اسلامی، صحنه‌ای پرمعنا از همدردی با ملت مظلوم غزه و هم‌صدایی با آرمان‌های اُمت اسلامی را به نمایش گذاشت.
در طول مسیر، جلوه‌هایی ویژه شور جمعیت را دوچندان کرد، پرواز بالگرد بر فراز آسمان و گلریزان هوایی در مسیر کاروان شادی، لحظه‌هایی به‌یادماندنی آفرید، موکب‌های مردمی نیز با شربت، شیرینی و نذورات، زائران و مشتاقان را پذیرایی می‌کردند و فضایی صمیمی و لبریز از همدلی می‌آفریدند.
ارابه‌های نمادین، شمایل شترهای کاروان و پرچم‌های بزرگ، بازآفرینی کوچکی از سفر تاریخی خواهر حضرت ثامن الحجج(ع) به قم بود، دسته‌های آیینی با نواختن طبل و نقاره و اجرای سرودهای مذهبی، فضا را سرشار از شور دینی کرده بودند.
در گوشه‌گوشه مسیر، صدای نقاره‌ها به طرز دل‌نشینی طنین‌انداز بود؛ هر کوبش، هم‌چون ضربان قلب شهر، شور و معنویت را به جان‌ها جاری می‌کرد و با نوای مولودی‌ها، مسیر کاروان را جادویی می‌ساخت، گویی تمام شهر با حرکت کاروان، هم‌صدا با صداهای آیینی، در یک لحظه واحد با تاریخ و ایمان همراه شده بود.
ایستگاه‌های پذیرایی با شربت و شیرینی، نه تنها پذیرایی مادی، بلکه لحظاتی از مهربانی و همدلی را نیز به میان مردم می‌آوردند، کودکان در پخش شیرینی و نوجوانان در نظم‌دهی به جمعیت، نقشی پررنگ در این همبستگی اجتماعی ایفا می‌کردند.
با نزدیک‌شدن کاروان به میدان آستانه، ازدحام جمعیت شدت گرفت و صلوات‌های پیاپی فضا را پُر کرد، ورود کاروان به صحن امام رضا(ع) با شور، اشک شوق و زمزمه‌های عاشقانه همراه شد، در این لحظه باشکوه، مضجع شریف حضرت معصومه با گل‌آرایی و آذین‌بندی ویژه، مانند نگینی درخشان می‌درخشید و زائران با دیدنش اشک شوق ریختند.
نگاه‌های اشک‌آلود پیران، خنده‌های معصوم کودکان و هم‌سرایی دسته‌جمعی در مدیحه‌ها، تصویری چندوجهی از اجتماعی بود که همدلی، ایمان و معنویت را یک‌جا در خود جای داده است.
بانوی کرامت، بانویی که نام و یادش با مهربانی، محبت و معنویت گره خورده، برای مردم قم و عاشقان اهل‌بیت نمادی از پاکی، صبر و عشق الهی است.
هر گامی به سوی حرم مطهر ایشان، یادآور مهربانی و حُسن خلق بانویی است که در دوران زندگی، پناه‌گاه دل‌های خسته بود و امروز نیز آرامش و امید را به جان میلیون‌ها مومن می‌بخشد، محبت و شفاعت ایشان در دل‌ها جاری است و هر نگاه به ضریح مطهر، پیوندی دوباره با ایمان و آرامشی وصف‌ناپذیر را در دل‌ها زنده می‌کند.
حضرت فاطمه معصومه(س)، دختر امام موسی کاظم(ع) و خواهر امام رضا(ع)، در سال ۱۷۵ هجری قمری در مدینه منوره متولد شد.
مادر ایشان نجمه خاتون بود، به دعوت برادرشان امام رضا، راهی ایران شدند، اما در مسیر بیمار شده و به درخواست اهالی قم به این شهر آمد.
آن حضرت ۱۷ روز در خانه موسی بن خَزْرَج اَشعری اقامت داشتند و در دهم ربیع‌الثانی سال ۲۰۱ هجری قمری رحلت کرد.
پیکر مطهر ایشان در قبرستان بابلان قم به خاک سپرده شد؛ مکانی که بعدها حرم مطهر کنونی بر فراز آن شکل گرفت، بنا به برخی منابع تاریخی، آن حضرت در ساوه مسموم و در قم به شهادت رسیده‌اند.
شیعیان برای این بانو جایگاهی والا قائلند و ایشان را با لقب‌هایی چون معصومه، کریمه اهل‌بیت، طاهره، حمیده، بَرّه (نیکوکار)، رشیده، تقیه، نقیه، رضیه، مرضیه، سیده و اُخت‌الرضا یاد می‌کنند.
در روایت‌ها آمده‌است که زیارت ایشان پاداشی همسنگ بهشت دارد و شفاعت ایشان شامل حال دل‌دادگان اهل‌بیت خواهد شد، همچنین پس از حضرت فاطمه زهرا(س)، حضرت معصومه تنها بانویی هستند که زیارت‌نامه ایشان مستقیما از ائمه معصوم(ع) نقل شده و در منابع معتبر دینی باقی مانده‌است.
با تصویب شورای فرهنگ عمومی استان قم، ۲۳ ربیع‌الاول سال‌روز ورود حضرت معصومه (س) به قم به عنوان روز قم نام‌گذاری شده است، همچنین فاصله این روز تا دهم ربیع‌الثانی، سال‌روز وفات کریمه اهل‌بیت، نیز ایام معصومیه نام دارد.
عطر گلاب و اسپند، همراه با نور شمع‌ها و چراغانی‌های رنگی، فضایی روحانی و دل‌نشین در طول مسیر آفریده‌بود.
شکوه و تنوع حضور مردمی در این آیین، دیدنی بود، بانوان با سبزه و شاخه‌های گل تازه، مسیر را آذین بسته بودند و پرچم‌های رنگارنگ منقش به نام اهل‌بیت(ع) در دستان جوانان و خانواده‌ها هم‌چون موجی هماهنگ در نسیم به اهتزاز درآمده‌بود.
نیروهای نظامی و انتظامی با پرچم‌های مقدس جمهوری اسلامی در صفوفی منظم، جلوه‌ای از اقتدار و ایمان را همزمان به نمایش گذاشتند، ورزش‌کاران نیز با لباس‌های ورزشی یکدست همگام با کودکان و نوجوانان با شور و نشاط خاص خود، صحنه‌هایی پرطراوت از همبستگی و معنویت آفریدند.
در میان جمعیت، صف‌های منظم خادمان حرم کریمه اهل‌بیت با اسپندان روشن و حمایل‌هایی منقش به نام حضرت معصومه(س) چشم‌ها را به خود خیره می‌کرد، بسیاری از آنان در دست چوب‌هایی با پرهای رنگی داشتند که در نور صبحگاهی می‌درخشید و مسیر را به دریایی از رنگ و نور بدل می‌ساخت.
حضور جانبازان سرافراز انقلاب اسلامی با ویلچر در کنار کاروان نیز تصویری عمیق از پیوند ایثار و ارادت به اهل‌بیت را رقم زد و اشک شوق و احترام را بر گونه‌ها نشاند.
پرچم‌های فلسطین بر فراز دستان مردم، تصاویر شهدا، نمادهای مقاومت و تمثال‌های مبارک امام خمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب در کنار پرچم‌های جمهوری اسلامی، صحنه‌ای پرمعنا از همدردی با ملت مظلوم غزه و هم‌صدایی با آرمان‌های اُمت اسلامی را به نمایش گذاشت.
در طول مسیر، جلوه‌هایی ویژه شور جمعیت را دوچندان کرد، پرواز بالگرد بر فراز آسمان و گلریزان هوایی در مسیر کاروان شادی، لحظه‌هایی به‌یادماندنی آفرید، موکب‌های مردمی نیز با شربت، شیرینی و نذورات، زائران و مشتاقان را پذیرایی می‌کردند و فضایی صمیمی و لبریز از همدلی می‌آفریدند.
ارابه‌های نمادین، شمایل شترهای کاروان و پرچم‌های بزرگ، بازآفرینی کوچکی از سفر تاریخی خواهر حضرت ثامن الحجج(ع) به قم بود، دسته‌های آیینی با نواختن طبل و نقاره و اجرای سرودهای مذهبی، فضا را سرشار از شور دینی کرده بودند.
در گوشه‌گوشه مسیر، صدای نقاره‌ها به طرز دل‌نشینی طنین‌انداز بود؛ هر کوبش، هم‌چون ضربان قلب شهر، شور و معنویت را به جان‌ها جاری می‌کرد و با نوای مولودی‌ها، مسیر کاروان را جادویی می‌ساخت، گویی تمام شهر با حرکت کاروان، هم‌صدا با صداهای آیینی، در یک لحظه واحد با تاریخ و ایمان همراه شده بود.
ایستگاه‌های پذیرایی با شربت و شیرینی، نه تنها پذیرایی مادی، بلکه لحظاتی از مهربانی و همدلی را نیز به میان مردم می‌آوردند، کودکان در پخش شیرینی و نوجوانان در نظم‌دهی به جمعیت، نقشی پررنگ در این همبستگی اجتماعی ایفا می‌کردند.
با نزدیک‌شدن کاروان به میدان آستانه، ازدحام جمعیت شدت گرفت و صلوات‌های پیاپی فضا را پُر کرد، ورود کاروان به صحن امام رضا(ع) با شور، اشک شوق و زمزمه‌های عاشقانه همراه شد، در این لحظه باشکوه، مضجع شریف حضرت معصومه با گل‌آرایی و آذین‌بندی ویژه، مانند نگینی درخشان می‌درخشید و زائران با دیدنش اشک شوق ریختند.
نگاه‌های اشک‌آلود پیران، خنده‌های معصوم کودکان و هم‌سرایی دسته‌جمعی در مدیحه‌ها، تصویری چندوجهی از اجتماعی بود که همدلی، ایمان و معنویت را یک‌جا در خود جای داده است.
بانوی کرامت، بانویی که نام و یادش با مهربانی، محبت و معنویت گره خورده، برای مردم قم و عاشقان اهل‌بیت نمادی از پاکی، صبر و عشق الهی است.
هر گامی به سوی حرم مطهر ایشان، یادآور مهربانی و حُسن خلق بانویی است که در دوران زندگی، پناه‌گاه دل‌های خسته بود و امروز نیز آرامش و امید را به جان میلیون‌ها مومن می‌بخشد، محبت و شفاعت ایشان در دل‌ها جاری است و هر نگاه به ضریح مطهر، پیوندی دوباره با ایمان و آرامشی وصف‌ناپذیر را در دل‌ها زنده می‌کند.
حضرت فاطمه معصومه(س)، دختر امام موسی کاظم(ع) و خواهر امام رضا(ع)، در سال ۱۷۵ هجری قمری در مدینه منوره متولد شد.
مادر ایشان نجمه خاتون بود، به دعوت برادرشان امام رضا، راهی ایران شدند، اما در مسیر بیمار شده و به درخواست اهالی قم به این شهر آمد.
آن حضرت ۱۷ روز در خانه موسی بن خَزْرَج اَشعری اقامت داشتند و در دهم ربیع‌الثانی سال ۲۰۱ هجری قمری رحلت کرد.
پیکر مطهر ایشان در قبرستان بابلان قم به خاک سپرده شد؛ مکانی که بعدها حرم مطهر کنونی بر فراز آن شکل گرفت، بنا به برخی منابع تاریخی، آن حضرت در ساوه مسموم و در قم به شهادت رسیده‌اند.
شیعیان برای این بانو جایگاهی والا قائلند و ایشان را با لقب‌هایی چون معصومه، کریمه اهل‌بیت، طاهره، حمیده، بَرّه (نیکوکار)، رشیده، تقیه، نقیه، رضیه، مرضیه، سیده و اُخت‌الرضا یاد می‌کنند.
در روایت‌ها آمده‌است که زیارت ایشان پاداشی همسنگ بهشت دارد و شفاعت ایشان شامل حال دل‌دادگان اهل‌بیت خواهد شد، همچنین پس از حضرت فاطمه زهرا(س)، حضرت معصومه تنها بانویی هستند که زیارت‌نامه ایشان مستقیما از ائمه معصوم(ع) نقل شده و در منابع معتبر دینی باقی مانده‌است.
با تصویب شورای فرهنگ عمومی استان قم، ۲۳ ربیع‌الاول سال‌روز ورود حضرت معصومه (س) به قم به عنوان روز قم نام‌گذاری شده است، همچنین فاصله این روز تا دهم ربیع‌الثانی، سال‌روز وفات کریمه اهل‌بیت، نیز ایام معصومیه نام دارد.
- نویسنده :
- منبع :
https://19dey.com/news/92171
