معمای هواپیمای مفقودشده مالزی؛ محتمل‌ترین گزینه سقوط به دلایل نظامی

به گزارش یورونیوز، این هواپیمای بوئینگ روز هشت مارس سال ۲۰۱۴ فرودگاه کوالالامپور را با ۲۳۹ سرنشین به مقصد پکن ترک کرد اما هرگز به پایتخت چین نرسید. این هواپیما پیش از محو شدن از صفحه رادار ارتباط خود را با برج های مراقبت قطع کرده بود. امری که به همراه عدم کشف محل سقوط احتمالی هواپیما از جنبه های اسرارآمیز این ماجرا محسوب می شود.
نتیجه تحقیقات رسمی درباره سرنوشت پرواز «ام اچ ۳۷۰» از سقوط این هواپیما در اقیانوس هند حکایت داشت. با این حال در جریان این تحقیقات دلیل حادثه نامشخص باقی ماند. از جمله فرضیه هایی که درباره هواپیمای ناپدید شده خطوط هوایی مالزی مطرح شد می توان به هواپیماربایی و نقص فنی اشاره کرد.
اکثر سرنشینان پرواز «ام اچ ۳۷۰» اتباع مالزی و چین بودند. چهار تن از مسافران این هواپیما فرانسوی بودند. گیلن واترلو، شهروند فرانسوی در حادثه هوایی «ام اچ ۳۷۰» همسر و دو فرزند خود را از دست داد. او از هفت سال پیش تاکنون از روند تحقیق و عدم وجود اسناد و مدارک در اثبات فرضیه های مطرح شده انتقاد کرده است.

گیلن واترلو اطمینان دارد که حقیقت از خانواده های قربانیان پنهان شده است. او همچنین در مورد دلیل و محل سقوط هواپیما نظرات خودش را مطرح می کند. یورونیوز در هفتمین سالگرد ناپدید شدن هواپیمای خطوط هوایی مالزی با او گفتگو کرده است.
یورونیوز: تحقیقات در فرانسه به چه مرحله ای رسیده است؟ زیرا تحقیق در سایر کشورها متوقف شده و فقط در فرانسه ادامه دارد.
گیلن واترلو: «تحقیق کنندگان فرانسوی کار فوق العاده و دقیقی را انجام می دهند. مشکل این است که آنها باید به دنبال مدارکی باشند که در فرانسه موجود نیست بلکه در مالزی، بریتانیا یا استرالیا نگهداری می شوند. متاسفانه از نظر همکاری با مشکل زیادی روبرو می شوند. آمریکا از ابتدا همکاری نکرد. این در حالی است که پلیس فدرال آمریکا (اف بی آی) از فردای مفقود شدن هواپیما در کوالالامپور در حال بررسی بوده است. فکر کنم یک نفر باید برای من توضیح دهد که چرا "اف بی آی" به این سرعت تحقیق را در مالزی آغاز کرد! این "اف بی آی" بود که به منزل خلبان مراجعه کرد و شبیه ساز پرواز او را ضبط کرد. بد نیست بدانید که "اف بی آی" هرگز در جریان تحقیق رسمی گزارشی ارائه نکرد. فرانسه اکنون سه سال است که برای دسترسی به "اف بی آی" با سفارت آمریکا در حال مذاکره است. آنها می خواهند بدانند که "اف بی آی" با شبیه ساز پرواز چه کرد و چه چیزی مشاهده کرده بود. اکنون شش سال است که سفارت آمریکا اعضای تیم تحقیق فرانسوی را سر می دواند. این در حالی است که بدون کمک آمریکا تحقیق پیش نخواهد رفت.»
 یورونیوز: آیا شما مدارکی از داده های رادار و ماهواره به دست آورده اید؟
 
گیلن واترلو: «ما هرگز به اصل تمام داده هایی که براساس آن گفته شد این هواپیما مسیر خود را تغییر داده و به سوی جنوب اقیانوس هند رفته است دسترسی پیدا نکردیم. هرگز سند و مدرکی از داده های رادار مالزی و ماهواره بریتانیایی اینمارست مشاهده نکردیم. تنها متن های پیاده شده به ما داده شد که می دانیم تنها بخشی از داده ها است.
هرگز مدرکی در اختیار ما قرار نگرفت، چرا؟ از طرف دیگر می دانیم که اگر هواپیما مسیر توصیف شده در تحقیقات رسمی را طی کرده باشد کشورهای دیگری نیز باید داده هایی در اختیار داشته باشند. منظورم کشورهای ویتنام، تایلند، میانمار، اندونزی، سنگاپور، هند و استرالیا است. [رادار] تمام این کشورها بخشی از مسیر فرضی هواپیما را پوشش می دهند و باید داده هایی در اختیار داشته باشند اما می گویند هیچ داده ای در این مورد ندارند. در عین حال اصلا سخنی از چین و آمریکا به میان نیاوردم که می دانیم این منطقه از جهان را به دقت زیر نظر دارند. آنها هم باید داده هایی در اختیار داشته باشند. در نتیجه بسیار عجیب است که همه این کشورها مدعی هستند که هیچ چیزی مشاهده نکرده اند و داده هایشان را در اختیار ما قرار نمی دهند. من نمی توانم باور کنم که همه این کشورها با هم به توافق رسیده اند تا بگویند داده هایمان را تحویل نمی دهیم. یک جای کار ایراد دارد. نتیجه می گیریم که هواپیما اصلا این مسیر را طی نکرده است.»
یورونیوز: شما معتقدید که چیزی را از شما پنهان می کنند؟
گیلن واترلو: «من از همان هفته اول به این باور رسیدم زیرا جستجوها اول در دریای چین انجام شد اما بعد گفتند که هواپیما مسیرش را عوض کرده بود و در طول شب هزاران کیلومتر دورتر مشاهده شده بود. در نتیجه بله با خودمان گفتیم که چیزی را پنهان می کنند و یک جای کار ایراد دارد. تا وقتی مقامات مالزی پیگیر ماجرا بودند می گفتیم کارآمدی لازم را ندارند، بدون برنامه هستند و تجربه مدیریت چنین رویدادی را ندارند اما بعد از یک ماه مدیریت تحقیق به دست استرالیا افتاد. در نهایت آنها هم به اندازه مقامات مالزی و به طور پیوسته حرف های متناقض و اشتباه زدند. تعداد چرندیاتی را که نخست وزیر استرالیا درباره این پرونده گفت باید شمرد!»
یورونیوز: از نظر شما هواپیما کجا ممکن است باشد؟
گیلن واترلو: «محتمل ترین حالت برای من سقوط هواپیما در دریای چین است زیرا فکر نمی کنم این تعداد از کشورها با هم توافق کرده باشند تا بگویند اثری از هواپیما مشاهده نکرده اند. اینها کشورهایی هستند که لزوما همگی با هم تفاهم ندارند. محتمل ترین گزینه این است که هواپیما احتمالا به دلایل نظامی در منطقه ای که از رادار محو شد سقوط کرده باشد. به نظر من دو دلیل برای سقوط هواپیما می تواند وجود داشته باشد: فردی یا چیزی در هواپیما بود که نباید به پکن می رسید و به همین دلیل هواپیما را سرنگون کردند. دلیل دوم می تواند این باشد که در منطقه رزمایش های نظامی زیادی در آن زمان با شرکت کشورهای متعدد آسیایی و آمریکا در جریان بود.
هواپیماهای نظامی زیادی در آن زمان در منطقه پرواز می کردند. همان موقع اگر به داده های پایگاه "فلایت رادار" نگاه می کردید به خوبی متوجه می شدید که تعدادی هواپیما در اطراف "ام اچ ۳۷۰" با سرعت زیاد در حال پرواز بودند. این داده ها بعدا به دلیلی که نمی دانم از "فلایت رادار" حذف شد. شاید یک رزمایش نظامی طبق برنامه پیش نرفت و به عنوان مثال یک فروند هواپیمای نظامی با "ام اچ ۳۷۰" برخورد کرد. احتمال چنین چیزی کم است اما به هر حال احتمالش وجود دارد. در هر صورت این واضح است که پای آمریکایی ها در میان است و آنها می دانند چه رخ داد زیرا در منطقه سیستم های آواکس دارند. این سامانه ها به خوبی بر منطقه نظارت می کنند و هواپیماهای این سامانه ها همه چیز را مشاهده می کنند. شاید به همین دلیل باشد که "اف بی آی" یک روز پس از حادثه در محل [مالزی] حضور یافت.»
  یورونیوز: آیا از نظر روانی پس از هفت سال توانسته اید خود را بازبیابید؟
گیلن واترلو: «روندی زمانبر است زیرا حداقل تا دو سال امید دارید که آنها [قربانیان] باز می گردند. تا دو سال ما هیچ مدرک یا قطعه ای از هواپیما به دست نیاورده بودیم! هیچی نبود! در اینترنت احمق هایی پیدا می شدند که می گفتند سرنشینان در پاکستان یا میانمار زندانی هستند. تا وقتی مطمئن نشوید که آنها واقعا ناپدید شده اند نمی توانید از نظر روانی خودتان را باز بیابید. اما بعد از مدتی به خودتان می گویید: از اول به من می گویند که آنها کشته شده اند و هواپیما در دریا سقوط کرده است و این باید واقعیت داشته باشد. به این معنا که وقتی به من می گویند آنها جان باخته اند واقعا آنها جان باخته اند. به تدریج با خودتان می گویید: به عقب باز نمی گردم. ماجرا تمام شده است و من دیگر آنها را نخواهم دید. بازیابی روانی از اینجا آغاز می شود. زندگی هم روند خود را از سر می گیرد چون من هنوز یک فرزند دارم و اجازه ندارم زندگی او را خراب کنم و باید به هر قیمتی به او نشان دهم که زندگی می تواند زیبا باشد و زندگی ادامه دارد. من باید الگویی می بودم تا فرزندم بتواند از آن پیروی کند. در نتیجه به تدریج زندگی خودم را از نو ساختم. هم زندگی شخصی و هم زندگی حرفه ای چون پیش از آن همه چیز را رها کرده بودم! فکر کنم امروز زندگی من کم و بیش مثل بقیه است. کار می کنم و رابطه شخصی دارم.»
یورونیوز: هیچگاه جستجو برای حقیقت را رها نخواهید کرد؟
گیلن واترلو: «این نبرد پایان نیافته است و همیشه جریان دارد، جستجوی حقیقت ادامه دارد. من اطمینان دارم که به ما دروغ می گویند. اطمینان دارم که عده ای از جمله دولت فرانسه از حقیقت امر اطلاع دارند. همیشه باید به دنبال حقیقت رفت؛ حقیقتی که امیدوارم یک روز به آن برسیم. فکر کنم با انتشار کتاب فلورانس دوشانگی [کتاب «ناپدید شدن»] بیشتر و بیشتر به این حقیقت نزدیک شده ایم. شاید افرادی بتوانند حقیقت را بگویند. مبارزه تمام نشده است اما این مساله مانع از اینکه من زندگی عادی ام را داشته باشم نمی شود.»