سرمقاله روزنامه ۱۹ دی شماره ۳۳۹۶ مورخه ۲۱ فروردین‌ماه ۱۴۰۱ با عنوان «دو اشتباه سرنوشت‌ساز پوتین» بدین شرح است:
یکم/ پوتین و مشاوران نزدیکش مانند بسیاری در واشنگتن به‌ویژه در جناح نومحافظه کار حزب جمهوری‌خواه عقب نشینی ناگهانی آمریکا از افغانستان را نشانه آشکاری از ضعف ایالات متحده و به ویژه آشفتگی در ائتلاف غربی قلمداد کردند. آنان معتقد بودند که قدرت آمریکا در حال عقب افول کامل بوده و قدرت‌های ناتو به طور غیرقابل بازگشتی کاهش یافته است.
«ویاچسلاو ولودین» رئیس مجلس دومای روسیه گفت: «امروز شاهد فروپاشی سیاست خارجی آمریکا هستیم». سایر مقام‌های ارشد روسیه نیز نظر او را تکرار کردند. این امر باعث شد پوتین و حلقه نزدیکش متقاعد شوند که روسیه می‌تواند با مصونیت نسبی در اوکراین عمل کند
در نتیجه، مسکو دقیقاً با وضعیتی برعکس آن چه مشاوران پوتین پیش بینی کرده بودند رو به رو شد: نه یک غرب ضعیف و تقسیم شده بلکه یک ائتلاف تازه پرانرژی و ایالات متحده و ناتو مصمم به کمک به نیروهای اوکراینی با تدارکات تسلیحاتی حیاتی ایجاد شد تا روسیه را در انزوا قرار دهد.
در عرصه جهانی اکنون نیروهای بیشتری در لهستان و سایر کشورهای خط مقدم روبه روی روسیه مستقر شده‌اند که امنیت بلندمدت مسکو را در معرض خطر بیشتری قرار می‌دهد. شاید بیش‌ترین آسیب برای محاسبات ژئوپولیتیکی مسکو این باشد که آلمان موضع صلح طلبانه خود را کنار گذاشته و مواضع ناتو را کاملاً پذیرفته و افزایش عظیم هزینه‌های نظامی را تأیید کرده است.
دوم/ پوتین و مشاورانش ظاهراً معتقد بودند که سربازان اوکراینی یا با آغوش باز از مهاجمان روسی استقبال می‌کنند یا در نهایت تسلیم خواهند شد. این توهم دست کم تا حدی به دلیل اعتقاد سرسختانه رئیس جمهور روسیه به این تصور بود که اوکراینی‌ها در قلبشان واقعاً روس هستند و به طور طبیعی از «آزادی» خود استقبال می‌کنند.
بسیاری از نیروهای روس اعزامی به اوکراین که فقط غذا، سوخت و مهمات کافی برای چند روز نبرد در اختیارشان بود برای مبارزه با یک درگیری طولانی آماده نبودند. جای تعجبی نیست که آنان از روحیه بسیار ضعیفی رنج می‌برند. در مورد نیروهای اوکراینی که از خانه و کشور خود دفاع می‌کنند و توانسته‌اند از نقاط ضعف دشمن مانند صف‌های تجهیزات تدارکاتی طولانی و کند برای وارد کردن خسارات سنگین استفاده کنند عکس این موضوع صادق است.
یکم/ پوتین و مشاوران نزدیکش مانند بسیاری در واشنگتن به‌ویژه در جناح نومحافظه کار حزب جمهوری‌خواه عقب نشینی ناگهانی آمریکا از افغانستان را نشانه آشکاری از ضعف ایالات متحده و به ویژه آشفتگی در ائتلاف غربی قلمداد کردند. آنان معتقد بودند که قدرت آمریکا در حال عقب افول کامل بوده و قدرت‌های ناتو به طور غیرقابل بازگشتی کاهش یافته است.
«ویاچسلاو ولودین» رئیس مجلس دومای روسیه گفت: «امروز شاهد فروپاشی سیاست خارجی آمریکا هستیم». سایر مقام‌های ارشد روسیه نیز نظر او را تکرار کردند. این امر باعث شد پوتین و حلقه نزدیکش متقاعد شوند که روسیه می‌تواند با مصونیت نسبی در اوکراین عمل کند
در نتیجه، مسکو دقیقاً با وضعیتی برعکس آن چه مشاوران پوتین پیش بینی کرده بودند رو به رو شد: نه یک غرب ضعیف و تقسیم شده بلکه یک ائتلاف تازه پرانرژی و ایالات متحده و ناتو مصمم به کمک به نیروهای اوکراینی با تدارکات تسلیحاتی حیاتی ایجاد شد تا روسیه را در انزوا قرار دهد.
در عرصه جهانی اکنون نیروهای بیشتری در لهستان و سایر کشورهای خط مقدم روبه روی روسیه مستقر شده‌اند که امنیت بلندمدت مسکو را در معرض خطر بیشتری قرار می‌دهد. شاید بیش‌ترین آسیب برای محاسبات ژئوپولیتیکی مسکو این باشد که آلمان موضع صلح طلبانه خود را کنار گذاشته و مواضع ناتو را کاملاً پذیرفته و افزایش عظیم هزینه‌های نظامی را تأیید کرده است.
دوم/ پوتین و مشاورانش ظاهراً معتقد بودند که سربازان اوکراینی یا با آغوش باز از مهاجمان روسی استقبال می‌کنند یا در نهایت تسلیم خواهند شد. این توهم دست کم تا حدی به دلیل اعتقاد سرسختانه رئیس جمهور روسیه به این تصور بود که اوکراینی‌ها در قلبشان واقعاً روس هستند و به طور طبیعی از «آزادی» خود استقبال می‌کنند.
بسیاری از نیروهای روس اعزامی به اوکراین که فقط غذا، سوخت و مهمات کافی برای چند روز نبرد در اختیارشان بود برای مبارزه با یک درگیری طولانی آماده نبودند. جای تعجبی نیست که آنان از روحیه بسیار ضعیفی رنج می‌برند. در مورد نیروهای اوکراینی که از خانه و کشور خود دفاع می‌کنند و توانسته‌اند از نقاط ضعف دشمن مانند صف‌های تجهیزات تدارکاتی طولانی و کند برای وارد کردن خسارات سنگین استفاده کنند عکس این موضوع صادق است.
- نویسنده :
- منبع :
https://19dey.com/news/36451
