قم در روز شهادت امام حسن عسکری (ع) غرق در عزا و ماتم شد

عاشقان خاندان پیامبر و ائمه اطهار (ع) به همین مناسبت با برپایی آیین های عزاداری و دسته روی، در سوگ شهادت آن امام همام مشارکت کرده و با گوش سپردن به نوای مداحان اهل بیت، اشک ماتم ریخته و بر سر و سینه زدند.
حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه(س) که از شب گذشته یک سر سیاه پوش شده امروز نیز کانون تجمع عاشقان ولایت است و در جای جای آن برنامه های مختلف عزاداری برپاست و دسته های عزاداری با آمدن به حرم مطهر، ضمن عرض تسلیت به ساحت فاطمه معصومه (س) هر کدام بر اساس سنت های منطقه ای و محلی خود آیین های عزاداری خاصی اجرا می کنند.
در بیوت مراجع تقلید و آیات نیز جلسات عزاداری برپاست و سخنرانان در خصوص سیره آن امام همام مطالبی را بیان می کنند. 
مسجد مقدس جمکران و مراقد امامزادگان نیز شاهد برپایی آیین های عزاداری و سخنرانی با حضور زائران و مجاوران است. 
مسلمانان خارجی مقیم قم نیز با برگزاری آیین های سوگواری به شیوه سنتی عشق و علاقه خود را به آن امام همام نشان می دهند.
در عصر حکومت و خلافت متوکل سفاک ترین خلفای بنی العباس، ابومحمد حسن بن علی، امام یازدهم از ائمه(ع) و سیزدهمین معصوم از چهارده معصوم(ع)، در شهر تاریخی و پایگاه نشر اسلام مدینه در خانه امام هادی (ع) دهمین پیشوای جهان اسلام و از یک مادر دانشمند و پرفضیلت دیده به جهان گشود، مادرش بانویی صالحه و عارفه به نام سوسن یا حدیثه یا سلیل بود که بانوان مدینه از محضر پر فیض او بهره های علمی می بردند.
دوران زندگی کوتاه امام حسن عسکری(ع) بر سه دوره مشخص تقسیم می شود که شامل پنج سال در حجاز در شهر زادگاه خود در حضور و مراقبت پدر بزرگوارش، ۱۶ سال در عراق قبل از دوران امامت وپیشوایی و هفت سال دوران کوتاه و پربار امامت و زعامت در عراق بود.
امام حسن عسکری بیانی شیرین و جذاب و شخصیتی الهی، باشکوه و وقار و مفسری بی نظیر برای قرآن مجید بود. راه مستقیم عترت و شیوه صحیح تفسیر قرآن را به مردم و به ویژه برای اصحاب بزرگوارش در ایام عمر کوتاه خود روشن کرد و سرانجام در هشتم ماه ربیع الاول سال ۲۶۰ هجری به شهادت رسید و مزار مطهر این امام بزرگوار در سامرا است.