وقتی صدای بخش مهمی از جامعه، به بهانه آنکه جزء مردم نیستند و «در صف دشمن» قرار دارند شنیده نشود، شکاف طبقاتی در جامعه بیش‌تر می‌شود و این شکاف و نابرابری سبب بازتولید خشم می‌شود.
سرمقاله روزنامه ۱۹ دی شماره ۳۵۵۰ مورخه دوم آبان‌ماه ۱۴۰۱ با عنوان «بر مردم سخت نگیرید» به قلم محمود اکبری بدین شرح است:
موارد زیادی وجود دارد که مسئولان از مردم هزینه می‌کنند و در واقع «مصادره به مطلوب کردن مردم» رویکرد مسئولان می‌شود اما عملاً منافع مردم تأمین نمی‌شود.
هرچند در بیان «سیاسیون» عظمت و شایستگی‌های ملت ایران و در بیان «سلبریتی‌ها» وام‌داری همیشگی آنها به مردم، بارها تکرار می‌شود ولی هر دو گروه در عمل و واقعیت کمترین چسبندگی و احساس تعلق را به تأمین منافع مردم دارند و هر دو گروه «مردم» گفتن را صرفاً برای کسب جایگاه، مقبولیت‌بخشی به آن و استتار نیات و اهداف خود به کار می‌گیرند. اگر نظام «مردم» را جامع و کامل بفهمد و صدای همه آحاد جامعه را شنیده و برای خواست‌ها و مطالبات آنها تدبیر کند، می‌تواند وجه آسیب‌دیده «مردمی‌بودن» نظام را احیا کرده و زمینه را برای یک پوست‌اندازی به نفع مردم و مصالح نظام در گام دوم انقلاب فراهم سازد.
در این رویکرد بیم آن می‌رود که نظام حکمرانی نتواند صدای بخش مهمی از جامعه را بشنود و در یک «مغالطه» خطرناک، طیف وسیعی از «مردم» حذف و یا سرکوب شود و فضای دوقطبی «خودی و غیر خودی» در جامعه تقویت گردد. وقتی صدای بخش مهمی از جامعه، به بهانه آنکه جزء مردم نیستند و «در صف دشمن» قرار دارند شنیده نشود، شکاف طبقاتی در جامعه بیش‌تر می‌شود و این شکاف و نابرابری سبب بازتولید خشم می‌شود.
اگر می‌خواهیم خشم در جامعه بازتولید نشود، می‌بایست با همه مردم مهربان باشیم و آنها را به چند دسته تقسیم نکنیم. از اولین توصیه‌های امام علی (ع) به مالک اشتر نیز مدارا با مردم بود، حتی مردمی که گناه کرده باشند:
«مهربانی با مردم را پوشش دل خویش قرار ده و با همه دوست و مهربان باش. مبادا هرگز، چونان حیوان شکاری باشی که خوردن آنان را غنیمت دانی؛ زیرا مردم دو دسته‌اند، دسته‌ای برادر دینی تو، و دسته دیگر همانند تو در آفرینش می‌باشند ... اگر گناهی از آنان سر می‌زند، آنان را ببخشای و بر آنان سخت مگیر، آن گونه که دوست داری خدا تو را ببخشاید ... بر بخشش دیگران پشیمان مشو، و از کیفر کردن شادی مکن، و از خشمی که توانی از آن رها گردی شتاب نداشته باش».
موارد زیادی وجود دارد که مسئولان از مردم هزینه می‌کنند و در واقع «مصادره به مطلوب کردن مردم» رویکرد مسئولان می‌شود اما عملاً منافع مردم تأمین نمی‌شود.
هرچند در بیان «سیاسیون» عظمت و شایستگی‌های ملت ایران و در بیان «سلبریتی‌ها» وام‌داری همیشگی آنها به مردم، بارها تکرار می‌شود ولی هر دو گروه در عمل و واقعیت کمترین چسبندگی و احساس تعلق را به تأمین منافع مردم دارند و هر دو گروه «مردم» گفتن را صرفاً برای کسب جایگاه، مقبولیت‌بخشی به آن و استتار نیات و اهداف خود به کار می‌گیرند. اگر نظام «مردم» را جامع و کامل بفهمد و صدای همه آحاد جامعه را شنیده و برای خواست‌ها و مطالبات آنها تدبیر کند، می‌تواند وجه آسیب‌دیده «مردمی‌بودن» نظام را احیا کرده و زمینه را برای یک پوست‌اندازی به نفع مردم و مصالح نظام در گام دوم انقلاب فراهم سازد.
در این رویکرد بیم آن می‌رود که نظام حکمرانی نتواند صدای بخش مهمی از جامعه را بشنود و در یک «مغالطه» خطرناک، طیف وسیعی از «مردم» حذف و یا سرکوب شود و فضای دوقطبی «خودی و غیر خودی» در جامعه تقویت گردد. وقتی صدای بخش مهمی از جامعه، به بهانه آنکه جزء مردم نیستند و «در صف دشمن» قرار دارند شنیده نشود، شکاف طبقاتی در جامعه بیش‌تر می‌شود و این شکاف و نابرابری سبب بازتولید خشم می‌شود.
اگر می‌خواهیم خشم در جامعه بازتولید نشود، می‌بایست با همه مردم مهربان باشیم و آنها را به چند دسته تقسیم نکنیم. از اولین توصیه‌های امام علی (ع) به مالک اشتر نیز مدارا با مردم بود، حتی مردمی که گناه کرده باشند:
«مهربانی با مردم را پوشش دل خویش قرار ده و با همه دوست و مهربان باش. مبادا هرگز، چونان حیوان شکاری باشی که خوردن آنان را غنیمت دانی؛ زیرا مردم دو دسته‌اند، دسته‌ای برادر دینی تو، و دسته دیگر همانند تو در آفرینش می‌باشند ... اگر گناهی از آنان سر می‌زند، آنان را ببخشای و بر آنان سخت مگیر، آن گونه که دوست داری خدا تو را ببخشاید ... بر بخشش دیگران پشیمان مشو، و از کیفر کردن شادی مکن، و از خشمی که توانی از آن رها گردی شتاب نداشته باش».
- نویسنده :
- منبع :
https://19dey.com/news/48801
