19 دی: سالیان متمادی است که مسوولان محلی و حتی ملی در دولت‌های مختلف از ایجاد فرصت‌های شغلی و ارایه آمار و ارقام نجومی در خصوص اشتغال‌زایی در این استان می‌گویند بدون آنکه در عمل تغییری رخ دهد و برای مردم محسوس باشد یا تغییر ملموسی در بهبود اشتغال‌زایی استان ایجاد شود.
روزنامه اعتماد نوشت: در خبرها آمده رییس‌جمهور اخیرا طی اظهاراتی بیان داشته که «در رباط‌کریم به من گفتند یک نفر بیکار هم وجود ندارد.»، «در پاکدشت هم گفتند یک نفر بیکار نداریم!»
سالیان متمادی است که مسوولان محلی و حتی ملی در دولت‌های مختلف از ایجاد فرصت‌های شغلی و ارایه آمار و ارقام نجومی در خصوص اشتغال‌زایی در این استان می‌گویند بدون آنکه در عمل تغییری رخ دهد و برای مردم محسوس باشد یا تغییر ملموسی در بهبود اشتغال‌زایی استان ایجاد شود.
این نحوه استناد رییس‌جمهور به گفته‌های برخی مقامات محلی در حالی است که حتی نمی‌توان به مکانیسم ثبت غیر اصولی آمار اشتغال در سامانه رصد که برای همین منظور یعنی درج میزان شغل ایجاد شده توسط ارگان‌ها و سازمان‌های مختلف دولتی و خصوصی توسط وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی راه‌اندازی شده چندان دل خوش کرد.
پرداختن به این موضوع و یادآوری اظهارات اخیر رییس‌جمهور نه هدف این یادداشت است و بررسی میزان بیکاری و عملکرد دولت سیزدهم در خصوص اشتغال‌زایی و حوزه اقتصادی، بلکه روی سخنم بیشتر بر نحوه ارایه فکت و شیوه آمار و گزارش‌دهی غیرتخصصی رییس دولت تمرکز دارد که گاهی به همین گفته‌های متناقض گاه و بی‌گاه کارگزاران خویش در محافل و مجالس مختلف به ویژه اظهارات فاقد مبنای تخصصی فلان مقام محلی در بازدیدهای میدانی و جلسات استانی و شهرستانی بدون در نظر گرفتن ملاحظات فنی و اصولی استناد می‌کند!
باید پذیرفت این رویه غیرمعمول و رویکرد غیرتخصصی متاسفانه اکنون در سطوح مختلف مدیریتی دولت مرسوم است و قابل مشاهده به ویژه در مدیریت میانه و پایین‌دست این نقص بیشتر عیان و پررنگ به نظر می‌رسد که نتیجه همان دل خوش کردن به آمار و گفته‌های سطحی فاقد مبنای علمی و تخصصی است و نیز صد البته انتصابات بی‌ضابطه و معیارهای نادرست گزینشی برای عزل و نصب مدیران و تهی بودن دولت از صاحب‌نظران و کارشناسان خبره و محدود شدن دایره معیارهای لازم صلاحیت که حتی مشمول افراد صاحب‌نظر و کاردان و شایسته از همان حزب متبوع دولت نیز نمی‌شود. حال به‌رغم گذشت ماه‌ها از عمر دولت انقلابی و مردمی ابراهیم رییسی چرا آن همه برنامه و طرح در دست اجرا که توفیقات و دستاوردهایی آن فقط به ارایه همین آمار و ارقام اینچنینی محدود است در عمل هیچ تاثیری در گشایش اوضاع نداشته؟
آیا با این راهبرد و تمرکز صرف بر همین رویکرد که توپ ناکارآمدی را بر زمین دولتی دیگر شوت کردن می‌تواند ره به جایی ببرد و مردم را به اقناع برساند؟ یا اینکه اکنون دیگر زمان آن نرسیده به جای کوبیدن چماق ناکارآمدی بر سر دولتی که به فرض نیز این‌گونه باشد و بیش از یک‌سال است دیگر سایه بی‌تدبیری‌اش را از سر ملت کم کرده حال زمان آن نرسیده به یمن حضور حدود یک‌سال و نیمه این دولت انقلابی و مردمی اندکی از شمار آن فشارها در شوون مختلف کشورداری کاسته شود؟!
آیا بهتر نیست به جای در پیش گرفتن این نوع رویکرد آمارمحور، فکری اساسی به حال پروژه‌های نیمه تمامی کرد که از زمان آغاز به کار دولت فعلی به باد فراموشی سپرده شده‌اند و راکد مانده و متوقف یا اینکه روندی لاک‌پشتی دارند؟
آیا اگر به همان اندازه حساسیت و تمرکزی که روی ارایه گزارش عملکرد نماز جماعات از ارگان‌ها و سازمان‌ها و تاکید بر نظارت بیشتر حسن انجام آن توسط نمایندگان عالی دولت در استان‌ها و شهرستان‌ها و بخش‌ها می‌شود بر تحقق برنامه‌های وعده داده شده انتخاباتی دولت حساسیت‌های لازم به عمل می‌آمد اکنون وضع‌مان این‌گونه بود؟
اگر با همین پیگیری که بر موضوع حجاب شده و تذکر به مدیرانی که نسبت به این مقوله کم توجهی کرده‌اند، اندکی توجهات به جای آخرت مردم بر دنیای ملت که وظیفه ذاتی دولت است، معطوف می‌شد و وزرای برنامه‌گریز و بی‌عمل توبیخ و عزل شده بودند اکنون اوضاع به همین منوال بود؟
اگر به جای بستن مجاری انتقاد و انسداد شبکه‌های اجتماعی و فشار و برخورد با منتقدان و دلسوزان اقدام به فضای باز در جامعه و پذیرش ضعف‌ها و شنیدن مطالبات مردم می‌کردید اکنون وضع اینچنین نبود.
وضعیت فعلی نتیجه همین رویکرد غیرتخصصی، شعارمحور و برنامه‌گریزی است که اکنون در پیش گرفته شده و مادامی‌که اصلاح و تعدیل نشود نباید هیچ امیدی به بهبودی اوضاع سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی جامعه داشت.
سالیان متمادی است که مسوولان محلی و حتی ملی در دولت‌های مختلف از ایجاد فرصت‌های شغلی و ارایه آمار و ارقام نجومی در خصوص اشتغال‌زایی در این استان می‌گویند بدون آنکه در عمل تغییری رخ دهد و برای مردم محسوس باشد یا تغییر ملموسی در بهبود اشتغال‌زایی استان ایجاد شود.
این نحوه استناد رییس‌جمهور به گفته‌های برخی مقامات محلی در حالی است که حتی نمی‌توان به مکانیسم ثبت غیر اصولی آمار اشتغال در سامانه رصد که برای همین منظور یعنی درج میزان شغل ایجاد شده توسط ارگان‌ها و سازمان‌های مختلف دولتی و خصوصی توسط وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی راه‌اندازی شده چندان دل خوش کرد.
پرداختن به این موضوع و یادآوری اظهارات اخیر رییس‌جمهور نه هدف این یادداشت است و بررسی میزان بیکاری و عملکرد دولت سیزدهم در خصوص اشتغال‌زایی و حوزه اقتصادی، بلکه روی سخنم بیشتر بر نحوه ارایه فکت و شیوه آمار و گزارش‌دهی غیرتخصصی رییس دولت تمرکز دارد که گاهی به همین گفته‌های متناقض گاه و بی‌گاه کارگزاران خویش در محافل و مجالس مختلف به ویژه اظهارات فاقد مبنای تخصصی فلان مقام محلی در بازدیدهای میدانی و جلسات استانی و شهرستانی بدون در نظر گرفتن ملاحظات فنی و اصولی استناد می‌کند!
باید پذیرفت این رویه غیرمعمول و رویکرد غیرتخصصی متاسفانه اکنون در سطوح مختلف مدیریتی دولت مرسوم است و قابل مشاهده به ویژه در مدیریت میانه و پایین‌دست این نقص بیشتر عیان و پررنگ به نظر می‌رسد که نتیجه همان دل خوش کردن به آمار و گفته‌های سطحی فاقد مبنای علمی و تخصصی است و نیز صد البته انتصابات بی‌ضابطه و معیارهای نادرست گزینشی برای عزل و نصب مدیران و تهی بودن دولت از صاحب‌نظران و کارشناسان خبره و محدود شدن دایره معیارهای لازم صلاحیت که حتی مشمول افراد صاحب‌نظر و کاردان و شایسته از همان حزب متبوع دولت نیز نمی‌شود. حال به‌رغم گذشت ماه‌ها از عمر دولت انقلابی و مردمی ابراهیم رییسی چرا آن همه برنامه و طرح در دست اجرا که توفیقات و دستاوردهایی آن فقط به ارایه همین آمار و ارقام اینچنینی محدود است در عمل هیچ تاثیری در گشایش اوضاع نداشته؟
آیا با این راهبرد و تمرکز صرف بر همین رویکرد که توپ ناکارآمدی را بر زمین دولتی دیگر شوت کردن می‌تواند ره به جایی ببرد و مردم را به اقناع برساند؟ یا اینکه اکنون دیگر زمان آن نرسیده به جای کوبیدن چماق ناکارآمدی بر سر دولتی که به فرض نیز این‌گونه باشد و بیش از یک‌سال است دیگر سایه بی‌تدبیری‌اش را از سر ملت کم کرده حال زمان آن نرسیده به یمن حضور حدود یک‌سال و نیمه این دولت انقلابی و مردمی اندکی از شمار آن فشارها در شوون مختلف کشورداری کاسته شود؟!
آیا بهتر نیست به جای در پیش گرفتن این نوع رویکرد آمارمحور، فکری اساسی به حال پروژه‌های نیمه تمامی کرد که از زمان آغاز به کار دولت فعلی به باد فراموشی سپرده شده‌اند و راکد مانده و متوقف یا اینکه روندی لاک‌پشتی دارند؟
آیا اگر به همان اندازه حساسیت و تمرکزی که روی ارایه گزارش عملکرد نماز جماعات از ارگان‌ها و سازمان‌ها و تاکید بر نظارت بیشتر حسن انجام آن توسط نمایندگان عالی دولت در استان‌ها و شهرستان‌ها و بخش‌ها می‌شود بر تحقق برنامه‌های وعده داده شده انتخاباتی دولت حساسیت‌های لازم به عمل می‌آمد اکنون وضع‌مان این‌گونه بود؟
اگر با همین پیگیری که بر موضوع حجاب شده و تذکر به مدیرانی که نسبت به این مقوله کم توجهی کرده‌اند، اندکی توجهات به جای آخرت مردم بر دنیای ملت که وظیفه ذاتی دولت است، معطوف می‌شد و وزرای برنامه‌گریز و بی‌عمل توبیخ و عزل شده بودند اکنون اوضاع به همین منوال بود؟
اگر به جای بستن مجاری انتقاد و انسداد شبکه‌های اجتماعی و فشار و برخورد با منتقدان و دلسوزان اقدام به فضای باز در جامعه و پذیرش ضعف‌ها و شنیدن مطالبات مردم می‌کردید اکنون وضع اینچنین نبود.
وضعیت فعلی نتیجه همین رویکرد غیرتخصصی، شعارمحور و برنامه‌گریزی است که اکنون در پیش گرفته شده و مادامی‌که اصلاح و تعدیل نشود نباید هیچ امیدی به بهبودی اوضاع سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی جامعه داشت.
- نویسنده :
- منبع :
https://19dey.com/news/51982
