سرمقاله ۱۹ دی شماره ۳۶۲۰ مورخه ۲۵ دی‌ماه ۱۴۰۱ با عنوان «خطر امنیتی شدن دوباره پرونده ایران» به قلم رضا صدرایی بدین شرح است:

دیگر این آمریکایی‌ها نیستند که پای خود را از توافق هسته‌ای کنار کشیده‌اند. البته زنگ پایان را بایدن خودش به صدا در آورد اما اروپایی‌ها هم پشت حرف او مبنی بر مرگ برجام را گرفتند و ماجرا را کش دادند. در آخرین روزهای پاییز نمایندگان انگلیس، آلمان و فرانسه با چشم پوشی از خروج یک‌جانبه ایالات متحده از برجام تداوم نقض قطعنامه ۲۲۳۱ ادعا کردند: ایران به مدت سه سال و نیم تعهدات خود در چارچوب برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) را نقض کرده است و همچنان به گسترش برنامه هسته‌ای خود ادامه می‌دهد. آن‌ها تهران را عامل به نتیجه نرسیدن برجام معرفی کردند. کار به آنجا کشید که اولیانوف نماینده روسیه در سازمان‌های بین‌المللی مستقر در وین به مانع تراشی کشورهای غربی در احیای مذاکرات رفع تحریم‌های ایران واکنش نشان داد.
اولیانوف در این ارتباط در حساب کاربری خود در توئیتر گفت: «ادعاهای مرتبط با ارسال پهپاد، بهانه‌ای ناشیانه برای توقف (اگر نگوییم لغو کامل) مذاکرات وین در مورد برجام است. به نظر می‌رسد ایالات متحده و سه کشور اروپایی وسوسه رفتن به طرح B را دارند. این یک اشتباه بزرگ است و انتظار اینکه چنین طرحی بتواند گزینه معتبری باشد دشوار است. این کار آنها شانسی برای موفقیت نخواهد داشت.»
در هفته‌های اخیر سفرای ایران در برخی از کشورها مانند رومانی، نروژ، بلژیک، آلمان و... به وزارت خارجه این کشورها احضار شده‌اند. روابط ایران با کشورهای اروپایی از دهه ۷۰ شمسی به این سو هرگز چنین پرتنش نبوده است؛ اما مشخص نیست که چه زمانی ترمز این اختلافات کشیده خواهد شد
سیدمحمد صدر دیپلمات و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در گفت‌وگویی گفت: رئیسی گفت دستور دادم که مذاکرات احیای برجام به نتیجه برسد، اما واقعیت این است که برخی نیروهای امنیتی، کسانی که از تحریم‌ها سود می‌برند و افرادی که فهم درستی از سیاست خارجی و روابط بین‌الملل ندارند مخالفان جدی برجامند. در حال حاضر خطر امنیتی شدن دوباره پرونده ایران بسیار جدی است. در صورتی که این اتفاق تکرار شود قطعنامه‌های شورای امنیت که با برجام اجرای آن‌ها متوقف شده بود دوباره قابل اجرا می‌شوند و ایران تحت تحریم‌های بین‌المللی قرار می‌گیرد. در چنین شرایطی ایران دچار انزوای سیاسی، اقتصادی، امنیتی و بین‌المللی می‌شود و این انزوا مقدمه مسائلی خواهد شد که امیدوارم هرگز به آن مرحله نرسیم و دست به اصلاحات بزنیم.


  • نویسنده :
  • منبع :