در تاریخ وفات حضرت زینب کبری(س) سومین فرزند امیرمومنان حضرت علی(ع) اختلاف نظر وجود دارد، اما مشهور این است که آن حضرت در 15 رجب سال 62 هجری روز یکشنبه وفات کرده است.
پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله)، ایشان را زینب نامگذاری کرد که در بعضی روایات اینگونه نقل شده است نام ایشان از سوی خداوند باری تعالی و توسط جبرئیل ابلاغ گردیده است؛ بانویی که در سنین جوانی تفسیر قرآن و زنان شهر کوفه را با معارف والای قرآن آشنا می‌کرد. آری ایشان دختر برترین مرد و والاترین زن است.
بعضی از فضیلت‌های حضرت زینب (سلام الله علیها)
آن بانوی گرانقدر از جایگاه علمی باعظمتی برخوردار است، چنان که اندیشمندان شیعه و سنی در بیان جایگاه ایشان قلم فرسایی نموده‌اند و پس از واقعه عاشورا ضمن ایراد خطبه، حضرت زین العابدین(علیه السلام) ایشان را عاله غیر معلمه خواندند.
ابن‌حجر عسقلانی از دانشمندان اهل‌سنت، زینب کبری(سلام الله علیها) را مجسمه‌ی شجاعت و شهامت خوانده و حیرت دیگر مورخان را نیز از این شجاعت و شهامت در چند مورد نقل کرده است که در این چند سطر مختصر مجال بیان آنها نیست.
ویژگی بارز حضرت زینب(سلام الله علیها) عمق عبادت و تعبّد ایشان است که امروز هر جوینده‌ی کمالی می تواند با الگو قرار دادن ایشان خود را از فیض عظمای آن بهره‌مند نموده و به تعالی دست یابد.
عفّت، حیا و وقار ایشان در بین همگان زبان زد بوده و هست. ویژگی دیگر این شخصیت ارزشمند جهان اسلام، شجاعت، درایت در مدیریت و برخورد با مشکلات و شهامت در رویارویی با دشمنان است که این ویژگی نشان‌دهنده آن است که زن در اسلام از چه ارزش و بهای بالایی برخوردار است و نه تنها قرار نیست که منزوی باشد بلکه در چارچوبی که خداوند برای وی قرارداده است باید در وقایع و حوادث مهم نقش آفرینی نموده و مؤثر باشد.
زینب (سلام الله علیها) بانویی است که در واقعه عاشورا و نهضت حسینی ثابت کرد، با درایت و حلم می‌توان به بهترین گونه بر مشکلات و مصائب فائق آمد و دشمنان را خوار و ذلیل کرد؛ ثابت نمود که می‌توان چراغی شد و دیگران را به راه سعادت هدایت کرد.
پس از حادثه کربلا حضرت زینب (س)، حدود یک سال و شش ماه زندگی کرد. حضرت در کاروان اسیران، همراه دیگر بازماندگان قافله کربلا به کوفه و سپس به شام برده شد. اگر چه رهبری بازماندگان بر عهده امام سجاد بود، زینب کبری (س) نیز سرپرستی را برعهده داشت.
سخنرانی قهرمانانه زینب (س) در کوفه، موجب دگرگونی افکار عمومی شد. وی در برابر نعره مستانه عبیدالله بن زیاد، آن گاه که به پیروزیش می‌‌نازید و می‌‌گفت: "کار خدا را با خاندانت چگونه دیدی؟!" با شهامت و شجاعت وصف ناپذیری گفت: جز زیبایی چیزی ندیده‌‌ام. شهادت برای آنان مقدر شده بود. آنان به سوی قربانگاه خویش رفتند به زودی خداوند آنان و تو را می‌‌آورد تا در پیشگاه خویش داوری کند».
آن گاه که ابن زیاد دستور قتل امام سجاد را صادر کرد، زینب (س) با شهامت تمام، برادر زاده‌‌اش را در آغوش گرفت و گفت: اگر خواستی او را بکشی مرا هم بکش. به دنبال اعتراض زینب (س)، ابن زیاد از کشتن امام پشیمان شد.
کاروان آزادگان به دمشق رفت. در شام نیز زینب (س) توانست افکار عمومی را دگرگون نماید. جلسه‌‌ای یزید به عنوان پیروزی ترتیب داده بود و در حضور بازماندگان واقعه کربلا، سربریده حسین (ع) را در تشت نهاد و با چوب‌د‌ستی به صورتش می‌‌زد، زینب کبری (س) با سخنرانی خویش غرور یزید را در هم کوفت و او را از کرده خویش پشیمان کرد. سرانجام یزید مجبور شد کاروان را با احترام به مدینه برگرداند.
در مدینه نیز زینب (س)، پیام آور شهیدان، ساکت ننشست. او با فریادش مردم مدینه را بر ضد حکومت یزید شوراند. حاکم مدینه در پی تبعید حضرت زینب (س) برآمد. به نوشته برخی حضرت به شام سفر نمود و در همان جا درگذشت. برخی دیگر گفته‌‌اند: حضرت به مصر هجرت نمود و در تاریخ پانزدهم رجب سال 62 هجری درگذشت3،4".
حضرت زینب (س) که زینب کبری نیز نامیده می‌شوند در زندگی خود وفات پدربزرگش حضرت محمد (ص)، بیماری و به شهادت رسیدن مادرش فاطمه زهرا (س)، شهادت پدرش امام علی (ع)، شهادت برادرش امام حسن مجتبی (ع)، واقعه کربلا و شهادت امام حسین (ع) و بسیاری از بستگانش، همچنین به اسارت رفتن در کوفه و شام را تجربه کرد که به دلیل تحمل این سختی‌های بسیار به ام المصائب معروف است. ایشان همچنین به دلیل فداکاری و قهرمانی در واقعه کربلا، در بین شیعیان به لقب قهرمان کربلا نیز شناخته می‌شود.
- نویسنده :
- منبع :
