سرمقاله ۱۹ دی شماره ۳۶۵۵ مورخه ۹ اسفندماه ۱۴۰۱ با عنوان «امید اجتماعی و میل به تغییر» به قلم محمود اکبری بدین شرح است:
«امید اجتماعی» خمیرمایه همه چیز هست، کسی‌که امید داشته باشد وارد میدان مشارکت می‌شود، توجه امید هم به سمت آینده است، یعنی فرد بتواند فردای بهتری ببیند، خودش را قانع کند از امروز یک گام جلوتر است، آیا آدمی که امید نداشته باشد می‌تواند به دیگران اعتماد کند، می‌تواند مشارکت کند، معلوم است منزوی می‌شود، مشخص است مانند جامعه ما با افزایش استفاده از قرص‌های ضد افسردگی مواجه می‌شود، معلوم است آن جامعه درگیر اعتیاد می‌شود، اعتیاد جلوه‌ی «از خودبیگانگی اجتماعی» و جدا شدن از جامعه است و الان نبود امید اجتماعی احساس می‌شود. تحقیقی در دانشگاه اصفهان انجام شده بود با رویکرد تفسیری، یعنی می‌خواستند تعریف «امید اجتماعی» را از ذهن مصاحبه شونده‌ها استنتاج کنند، بعد از تحقیق در تعریف امید اجتماعی به هفت مؤلفه اصلی رسیدند.
این هفت مؤلفه عبارت بودند از: هدف‌گذاری، آرزومندی، مسئولیت‌پذیری، میل به پیشرفت، تلاش‌گری، برنامه‌ریزی و میل به تغییر. در محاسبات آماری متوجه شدند مؤلفه هفتم یعنی «میل به تغییر» تمام مولفه‌ها را پوشش می‌دهد و بیشترین ضریب اثرگذاری را دارد. این یعنی این که مهمترین و اصلی‌ترین مؤلفه «امید اجتماعی» میل به تغییر است
مهمترین و اصلی‌ترین مؤلفه «امید اجتماعی» میل به تغییر است، یعنی موافق نبودن با در جا زدن جامعه در فرهنگ، در شاخص‌های اجتماعی، در روند تولید و توزیع در عرصه اقتصاد و در عالم سیاست و ...
اگر «میل به تغییر» در یک انسان، پاسخ داده نشود دل‌سردی، نومیدی و انزوا شدت می‌گیرد. بله، مؤلفه اصلی امید اجتماعی، «میل به تغییر» است که در جامعه ما پاسخ داده نمی‌شود و با آن مقابله می‌شود. در هر جامعه‌ای که «امید اجتماعی» کم رنگ شود در آن جامعه «اعتماد اجتماعی» لاغر می‌شود و نهایتاً «سرمایه اجتماعی» رو به آن چنان نزولی خواهد گذاشت. اعتماد اجتماعی مثل چسب اجتماعی است که اعضای جامعه را به هم متصل و هم‌دل می‌کند، اما در ایران این روزها به شدت ضعیف شده است
«امید اجتماعی» خمیرمایه همه چیز هست، کسی‌که امید داشته باشد وارد میدان مشارکت می‌شود، توجه امید هم به سمت آینده است، یعنی فرد بتواند فردای بهتری ببیند، خودش را قانع کند از امروز یک گام جلوتر است، آیا آدمی که امید نداشته باشد می‌تواند به دیگران اعتماد کند، می‌تواند مشارکت کند، معلوم است منزوی می‌شود، مشخص است مانند جامعه ما با افزایش استفاده از قرص‌های ضد افسردگی مواجه می‌شود، معلوم است آن جامعه درگیر اعتیاد می‌شود، اعتیاد جلوه‌ی «از خودبیگانگی اجتماعی» و جدا شدن از جامعه است و الان نبود امید اجتماعی احساس می‌شود. تحقیقی در دانشگاه اصفهان انجام شده بود با رویکرد تفسیری، یعنی می‌خواستند تعریف «امید اجتماعی» را از ذهن مصاحبه شونده‌ها استنتاج کنند، بعد از تحقیق در تعریف امید اجتماعی به هفت مؤلفه اصلی رسیدند.
این هفت مؤلفه عبارت بودند از: هدف‌گذاری، آرزومندی، مسئولیت‌پذیری، میل به پیشرفت، تلاش‌گری، برنامه‌ریزی و میل به تغییر. در محاسبات آماری متوجه شدند مؤلفه هفتم یعنی «میل به تغییر» تمام مولفه‌ها را پوشش می‌دهد و بیشترین ضریب اثرگذاری را دارد. این یعنی این که مهمترین و اصلی‌ترین مؤلفه «امید اجتماعی» میل به تغییر است
مهمترین و اصلی‌ترین مؤلفه «امید اجتماعی» میل به تغییر است، یعنی موافق نبودن با در جا زدن جامعه در فرهنگ، در شاخص‌های اجتماعی، در روند تولید و توزیع در عرصه اقتصاد و در عالم سیاست و ...
اگر «میل به تغییر» در یک انسان، پاسخ داده نشود دل‌سردی، نومیدی و انزوا شدت می‌گیرد. بله، مؤلفه اصلی امید اجتماعی، «میل به تغییر» است که در جامعه ما پاسخ داده نمی‌شود و با آن مقابله می‌شود. در هر جامعه‌ای که «امید اجتماعی» کم رنگ شود در آن جامعه «اعتماد اجتماعی» لاغر می‌شود و نهایتاً «سرمایه اجتماعی» رو به آن چنان نزولی خواهد گذاشت. اعتماد اجتماعی مثل چسب اجتماعی است که اعضای جامعه را به هم متصل و هم‌دل می‌کند، اما در ایران این روزها به شدت ضعیف شده است
- نویسنده :
- منبع :
https://19dey.com/news/56178
