یادداشت پایگاه خبری ۱۹ دی آنلاین با عنوان «انتخابات تناسبی، به ضرر مردم می‌شود» به قلم مهدی عرب‌صادق بدین شرح است:
اینکه انتخابات اکثریتی باشد یا تناسبی به نظام حکمرانی کشور و رابطه حاکمیت با احزاب بستگی دارد. احزاب در کشور ما فاقد استانداردهای تحزب هستند و از طرفی نحوه ورود به لیستها شفاف نیست و بجای شاخص محوری و فرآیند محوری، بیشتر باند محور و رابطه محور هستند، پس تناسبی شدن انتخابات با این شرایط به ضرر نامزدهای مستقل و از طرفی مردم می‌شود و این به‌معنای کاهش وابستگی منتخبان به رأی مستقیم مردم و حتی خلاف شایسته گزینی است. برخلاف تصور که انتخابات تناسبی را زمینه‌ساز تقویت احزاب می‌دانند یا می‌خوانند، در چنین شرایطی که احزاب قوی در کشور نداریم و لیست‌های انتخاباتی با پدرخواندگی و دامادسالاری بسته می‌شود، انتخابات تناسبی باندها را تقویت و احزاب را از مدار خارج می‌کند، البته امروز باندهایی در کشور خود را به شکل حزب نشان می‌دهند و یا در فرم شکلی خود بجای شکل‌گیری از پایین به بالا، فرمایشی و دستوری و تشریفاتی هستند که کم هم مصداق نداریم و اینها هیچ رابطه‌ای با مردم ندارند. امروز به یک مدل انتخاباتی فکر محور نیاز داریم که احزاب با برنامه و شناسنامه‌دار به میدان انتخابات بیایند و احزابی که رابطه‌شان با مردم قطع است نامشان حزب نیست بلکه همان باند هستند. رویکرد انتخابات تناسبی خوب و اصلاً لازم است ولی مگر ما الآن حزبی در کشور داریم؟ از کدام حزب سخن می‌گوییم؟
اینکه گروه‌هایی که اغلب فقط عنوان حزب را یدک می‌کشند، حزب بنامیم و سهم در قدرت بدهید چه مشکلی از کشور حل می‌کند؟ در چنین فرمی، واقعاً به کسانی که اصلاً نماینده مردم نیستند حق انتخاب مردم را تفویض کرده‌اید و این حتماً ایراد دارد.
اینکه از چند ماه قبل تعدادی نماینده مجلس به دنبال تأسیس حزب از درون مجلس، به اسم مردم و برای اعتلای فلان مسئله جامعه اقدام می‌کنند و هیچ رابطه اجتماعی با جامعه هدف خود ندارند، چه هدفی می‌تواند داشته باشد؟ چرا به چنین گروه‌هایی باید نماینده مردم در تشخیص و انتخاب باشند؟ چرا در بزنگاه‌هایی که صندلی خود را ناپایدار می‌بینیم باید بر خلاف مصالح نظام و منافع مردم تصمیم بگیریم؟ بنده نگاهم به این طرح تلاش برای مجلس دوازدهمی شدن دوره یازدهمی‌هاست و حسن نیتی در آن نمی‌یابم.
اینکه انتخابات اکثریتی باشد یا تناسبی به نظام حکمرانی کشور و رابطه حاکمیت با احزاب بستگی دارد. احزاب در کشور ما فاقد استانداردهای تحزب هستند و از طرفی نحوه ورود به لیستها شفاف نیست و بجای شاخص محوری و فرآیند محوری، بیشتر باند محور و رابطه محور هستند، پس تناسبی شدن انتخابات با این شرایط به ضرر نامزدهای مستقل و از طرفی مردم می‌شود و این به‌معنای کاهش وابستگی منتخبان به رأی مستقیم مردم و حتی خلاف شایسته گزینی است. برخلاف تصور که انتخابات تناسبی را زمینه‌ساز تقویت احزاب می‌دانند یا می‌خوانند، در چنین شرایطی که احزاب قوی در کشور نداریم و لیست‌های انتخاباتی با پدرخواندگی و دامادسالاری بسته می‌شود، انتخابات تناسبی باندها را تقویت و احزاب را از مدار خارج می‌کند، البته امروز باندهایی در کشور خود را به شکل حزب نشان می‌دهند و یا در فرم شکلی خود بجای شکل‌گیری از پایین به بالا، فرمایشی و دستوری و تشریفاتی هستند که کم هم مصداق نداریم و اینها هیچ رابطه‌ای با مردم ندارند. امروز به یک مدل انتخاباتی فکر محور نیاز داریم که احزاب با برنامه و شناسنامه‌دار به میدان انتخابات بیایند و احزابی که رابطه‌شان با مردم قطع است نامشان حزب نیست بلکه همان باند هستند. رویکرد انتخابات تناسبی خوب و اصلاً لازم است ولی مگر ما الآن حزبی در کشور داریم؟ از کدام حزب سخن می‌گوییم؟
اینکه گروه‌هایی که اغلب فقط عنوان حزب را یدک می‌کشند، حزب بنامیم و سهم در قدرت بدهید چه مشکلی از کشور حل می‌کند؟ در چنین فرمی، واقعاً به کسانی که اصلاً نماینده مردم نیستند حق انتخاب مردم را تفویض کرده‌اید و این حتماً ایراد دارد.
اینکه از چند ماه قبل تعدادی نماینده مجلس به دنبال تأسیس حزب از درون مجلس، به اسم مردم و برای اعتلای فلان مسئله جامعه اقدام می‌کنند و هیچ رابطه اجتماعی با جامعه هدف خود ندارند، چه هدفی می‌تواند داشته باشد؟ چرا به چنین گروه‌هایی باید نماینده مردم در تشخیص و انتخاب باشند؟ چرا در بزنگاه‌هایی که صندلی خود را ناپایدار می‌بینیم باید بر خلاف مصالح نظام و منافع مردم تصمیم بگیریم؟ بنده نگاهم به این طرح تلاش برای مجلس دوازدهمی شدن دوره یازدهمی‌هاست و حسن نیتی در آن نمی‌یابم.
- نویسنده :
- منبع :
https://19dey.com/news/61040
