۲۱ رمضان؛ روزی که عدالت به خون نشست

صبح است؛ اما نه صبحی عادی. خورشید امروز، سوگوار طلوع کرده و آسمان، رنگ ماتم گرفته است. این روز، روزی نیست که بتوان آن را عادی آغاز کرد؛ امروز، جهان عزادار پدر یتیمان، امیر عدالت، حضرت علی (ع) است. مردی که فرق شکافته‌اش، تا همیشه، نماد مظلومیت و ایستادگی در برابر ظلم خواهد ماند.
بیست‌ و یکم رمضان، روزی است که محراب مسجد کوفه دیگر قامت علی (ع) را به خود نخواهد دید. آن قامت خسته، دیگر به نماز نخواهد ایستاد و آن صدای ملکوتی، دیگر از محراب، ندای توحید سر نخواهد داد. امروز، عدالت با دستان خود، علی (ع) را به خاک می‌سپارد.
کوفه امروز ساکت است. نه از شلوغی بازار خبری هست و نه از هیاهوی کودکان. دل‌ها سنگین و چشم‌ها گریان است. کودکان یتیم، در بهت فرو رفته‌اند؛ دستان مهربانی که شب‌ها بر سرشان سایه می‌افکند، دیگر نیست. فریاد «یا علی» از هر خانه‌ای بلند است، اما پاسخی نمی‌آید.
علی (ع) رفت، با دلی زخمی از جهل، با قلبی خونین از بی‌وفایی. اما صدای مظلومیتش هنوز زنده است، در هر محرابی که بوی عشق می‌دهد، در هر دستی که برای دادخواهی بالا می‌رود، در هر قدمی که در مسیر حق برداشته می‌شود.
امروز، خاک نجف، میزبان پیکر پاکی است که حتی خاک هم از سنگینی غم او به خود می‌لرزد. گنبد طلایی‌اش، سال‌ها بعد بر فراز آرامگاهش درخشش خواهد گرفت، اما امروز، فقط اشک است و داغ، فقط بغض است و سکوت.
۲۱ رمضان، روزی است که زمان، قامت خمیده علی (ع) را به چشم دید و تاریخ، داغ فقدانش را بر دل گذاشت. او که جز به حق نیندیشید، جز برای عدل قدم برنداشت، امروز در خاک خفته است، اما یاد و نامش، تا ابد در جان عاشقان خدا خواهد ماند.
امروز، نه فقط یک روز از تقویم گذشته است؛ امروز، جهان انسانی، ستون استواری چون علی (ع) را از دست داده است. با شهادت او، خورشید انگار بی‌فروغ‌تر طلوع کرد، و زمین باری سنگین‌تر از همیشه بر دوش کشید. مردی که در اوج خلافت، نان جو می‌خورد و زیر بار تجمل نرفت، امروز آرام گرفته، در خاک نجف، اما روح بلندش، هنوز بر فراز زمان ایستاده است.
امروز، نگاه‌ها به نجف دوخته شده، به خاکی که بدن علی (ع) را در خود جای داده است. زائران با اشک چشم و دل‌هایی مالامال از اندوه به سوی او می‌آیند. همه آمده‌اند تا بگویند: «ای وارث پیامبر، ای مولای عدالت، ما را ببخش که تو را تنها گذاشتیم، ما را ببخش که قدر عدالتت را ندانستیم.»
در این روز سوگ، باید به خود نگریست. علی (ع) برای عدالت، شمشیر زد و سکوت کرد، صبر کرد و خون دل خورد. او آموخت که حق، همیشه تنهاست، اما تنها نمی‌ماند. امروز، روزی برای گریستن نیست، روز بیداری است؛ بیداری دل‌هایی که هنوز بوی ظلم می‌دهند، و بیداری جامعه‌ای که علی (ع) را، به‌جای الگو، به خاطره تبدیل کرده است.
امروز، روز علی (ع) است؛ نه فقط برای شیعه، که برای هر انسان آزاده‌ای. صدای او هنوز در تاریخ شنیده می‌شود: «کونوا للظالم خصماً و للمظلوم عوناً»... «دشمن ستمگر باشید و یاور مظلوم.» این صدای علی (ع) است که همچنان از اعماق تاریخ، راه آینده را نشان می‌دهد.
ما مانده‌ایم، با داغی سنگین، با حسرت دیدار دوباره‌اش، و با مسئولیتی بزرگ؛ که اگر راه علی (ع) را نمی‌رویم، حداقل با نامش تجارت نکنیم، و اگر به حق او نمی‌رسیم، حداقل به باطل پشت کنیم.
۲۱ رمضان، روز عزای بزرگ تاریخ است؛ روزی که باید دوباره علی (ع) را شناخت، نه در کتاب، که در عمل. و کاش که این سوگ، آغاز فهمی نو باشد؛ فهمی از مردی که جانش را داد تا حق بماند.
ای علی، عدالت در سوگ تو سیاه‌پوش شد و تاریخ، هرگز همانند تو را ندید. روز شهادتت، نه فقط روزی برای گریستن، که روزی برای بازگشت به راه توست؛ راه حق، راه نور، راه عشق به خدا.
در رابطه با جایگاه حضرت علی (ع) در تاریخ اسلام رئیس حوزه علمیه علوی هیدج با بیان اینکه سخن گفتن از شخصیت مولای متقیان بسیار سخت است، به خبرنگار ایسنا می‌گوید: حضور پرصلابت امیرالمومنین (ع) در جنگ‌های صدر اسلام مثال زدنی است؛ چرا که به‌عنوان ستون محکمی برای حمایت اسلام نوپا بود.
حجت‌الاسلام احمد صالحی با توضیح اینکه در جنگ احد حضور وی سرنوشت جنگ را عوض کرد، متذکر می‌شود:  اگر وجود علی (ع) در آن جنگ نبود طبق شواهد تاریخی، اسلام از بین می‎‌رفت و یا در جنگ خندق که به تعبیر پیامبر تمام اسلام در برابر تمام کفر قرار گرفته بود وقتی عمربن عبدود از خندق گذشت و کسی توان مقابله با وی را نداشت و ضربه‌ای که حضرت علی (ع) بر فرق وی وارد کرد به تعبیر نبی مکرم اسلام پاداش آن بیشتر از عبادت جن و انس بود.
او ادامه می‌دهد: علی (ع) فقط زبانزد در جنگ‌‎ها نبود بلکه در توجه به محرومان و دستگیری از آن‎ها و پرداختن به امور کشاورزی نیز بسیار جدی بود و در طول عمر با برکت خود 25 چاه آب حفر کرده و همه را وقف امور مسلمانان و افراد نیازمند کرد.
در ادامه امام جمعه سلطانیه در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا تاکید می‌کند: حضرت علی (ع)، نماد عدالت، ایثار و مهربانی است که در محراب عشق به شهادت رسید و ما امروز بیش از همیشه نیازمند تاسی به سیره‌ی این امام عزیز هستیم.
حجت‌الاسلام سیدعمران حسینی‌نسب با اشاره به فرازهایی از خطبه غدیر پیامبر اکرم (ص) به فضایل امیرالمؤمنین (ع) در این خطبه پرداخت و ادامه می‌دهد: حضرت امیر المؤمنین امام منصوب از طرف خدا و هدایت‌گر به حق بوده و منکر آن حضرت ملعون و مغضوب خداست. 
وی با بیان اینکه امیرالمؤمنین، برادر، وصی، جانشین پیامبر اکرم (ص) است و لذا دست مولا را بالا برد و فرمود مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِیٌّ مَوْلَاهُ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ؛ تاکید می‌کند: حضرت علی (ع) اولین مومن، اولین موحد، اولین نمازگزار، اولین مجاهد، اولین فداکار، اولین حامی پیامبر است.