در روزهایی که ایران، آماج حملات مستقیم رژیم صهیونیستی قرار گرفت، مردم ایران بار دیگر نشان دادند که آموزه‌های عاشورا در این دیار، به سنتی زنده و مقاوم تبدیل شده است و ملت ایران با بصیرت، شور و شعور حسینی ایستادگی کردند و جنگ ۱۲ روزه، بازتابی از یک حس دینی و ملی و بازخوانی مکتب حسین در عصر موشک و رسانه بود.
محرم امسال همزمان با آغاز آتش بس در این جنگ تحمیلی فرا رسید و سوگواری امام حسین(ع) با شعوری مضاعف همراه شد گویی عاشورا در برابر چشمان مردم تکرار می‌شود، این عزاداری ها، تبدیل به بیعتی دوباره با آرمان‌های کربلا شد و هر قدم در دسته‌ها، هر اشک بر گونه و هر نذر در کوچه، پژواکی از شعار «هیهات من‌الذله» است.
پرچم‌های یا حسین(ع) دسته‌های عزاداری، همچون بیرق‌های مقاومت به نشانه عزت ملتی بدل شده است که حتی در میان تهاجم دشمن، از اعتقاد و خاک کشور خود عقب‌نشینی نکرد.
درس‌هایی از عاشورا
تفاوت عاشورای امسال با سال‌های گذشته این است که مردم ایران درحالی خیمه‌های عزای حسینی را از اول ماه محرم برپا کردند که از یک طرف بغض اسرائیل و آمریکایی را در سینه دارند که برخی از بهترین و عزیزترین فرماندهان و دانشمندان و در حدود هزار نفر از مردم این مملکت را به خاک و خون کشید و از طرف دیگر مبارزه با یزیدیان را در عاشورای حسینی تمرین می‌کنند.
به گزارش خبرنگار معارف ایرنا فردا یکشنبه، ۱۵ تیر مصادف است با دهم محرم و عاشورای حسینی؛ روزی که آزادگان جهان در عزای سیدالشهدا(ع) و یارانش عزادار هستند و قدیمی‌ترها بیشتر به یاد دارند که سوگواران حسینی در شب عاشورا بر سر و سینه می زدند و این گونه فریاد می زدند که «امشبی را شه دین در حرمش مهمان است؛ مکن ای صبح طلوع...«
عاشورا روز مصیبت و حزن ائمه اطهار(ع) و روزی است که دل‌های شیعیان و عزاداران حسینی حال و هوای دیگری دارد. از امام صادق(ع) پرسیدند «چرا روز عاشورا، روز مصیبت و غم و اندوه و گریه شد؛ در صورتی که روز وفات پیغمبر(ص) و فاطمه (ع) و شهادت امیرمومنان (ع) و شهادت امام حسن (ع) این چنین نیست؟» و آن حضرت فرمود: به جهت این که مصیبت روز حسین (ع) از هر روزی سنگین تر است. زیرا اصحاب کساء که نزد خدا از همه آفریدگانش عزیزتر بود، پنج تن بودند و حسین (ع) آخرین آنان بود و چون آن حضرت به شهادت رسید، دیگر کسی که مایه عزت مسلمانان و تسلی خاطر آنان باشد، نماند و با رفتن او گویی همه آنان رفتند، چنان که آن حضرت در حیات بود، گویی همه آنان زنده بودند.
در روز عاشورا نه فقط شیعیان که مسلمانان و پیروان سایر ادیان الهی و همه آزادگان جهان در ماتم سرور آزادگان می سوزند و اشک ماتم می ریزند. در آموزه های دینی هم سفارش شده که شیعیان در این روز تمام کارهای خود را رها کرده و فقط در جلسات و هیات ها به عزاداری و سینه زنی و همچنین ذکر مصیبت و نوحه خوانی و مقتل خوانی برای سیدالشهدا(ع) و یاران باوفایش بپردازند.
از امام رضا (ع) روایت شده «هر کسی در روز عاشورا کارهایش را تعطیل کند، خدا نیازهای دنیا و آخرت او را برآورده کند و هر که روز عاشورا، روز مصیبت و غم و اندوه و گریه او باشد، خدا روز قیامت را روز شادی او قرار دهد و چشمش به دیدار ما در آن روز روشن شود.» سپس آن حضرت فرمود: هر کسی که روز عاشورا را برای سود دنیوی خود انتخاب کند و چیزی را در آن روز بیاندوزد، خدا به اندوخته اش برکت ندهد.
تلاوت هزار مرتبه سوره توحید، قرائت زیارت عاشورا با صد لعن و سلام، نفرین و لعنت فرستادن بر قاتلان امام حسین(ع)، تسلیت گفتن این روز به شیعیان و خواندن کتاب مقتل از دیگر کارهایی است که در این روز سفارش شده است. شیخ عباس قمی در کتاب مفاتیح می نویسد: انسان باید در روز عاشورا مشغول کاری از کارهای دنیا نشود، بلکه در گریه و نوحه و مصیبت باشد و اهل خانه خود را دستور دهد که عزای آن حضرت را بپا دارند و مشغول ماتم و سوگواری باشند، چنان‌که در سوگ عزیزترین اولاد و اقوام خود مشغول می‌شوند و در آن روز بی‌آنکه قصد روزه کنند، از خوردن و آشامیدن امساک ورزند و در پایان روز پس از عصر غذا بخورند گرچه به جرعه آبی باشد.
امسال مردم ایران درحالی برای عزاداری سید و سالار شهیدان در مساجد و حسینیه ها و هیات ها جمع می شوند که در مقابله با زورگویی مستکبران جهانی سرافراز هستند و همچون امام خود، شعار «هیهات منا الذله» را در برابر یاوه گویی های رژیم صهیونی و ترامپ قمارباز سر دادند. امسال مردم ایران پیام عاشورای حسینی را بیش از سال های دیگر درک کردند و دریافتند که برای عزت و افتخار این مرز و بوم باید با اتحاد و یکرنگی به مقابله با مستکبران رفت و چه زیبا رهبر انقلاب فرمود که «عاشورا پیام ها و درس هایی دارد. عاشورا درس می دهد که برای حفظ دین، باید فداکاری کرد. درس می دهد که در راه قرآن، از همه چیز باید گذشت. درس می دهد که در میدان نبرد حق و باطل، کوچک و بزرگ، زن و مرد، پیر و جوان، شریف و وضیع و امام و رعیت، با هم در یک صف قرار می گیرند».
- نویسنده :
- منبع :
