سردار فرصت از دست رفت

سرمقاله ۱۹ دی شماره ۳۶۲۸ مورخه ۴ بهمن‌ماه ۱۴۰۱ با عنوان «سردار فرصت از دست رفت» به قلم محمود اکبری بدین شرح است:

سردار محمد اسماعیل کوثری نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی با وجود تحریم سپاه در ادامه روند مذاکرات برجام تصریح کرد: در برجام تا زمانی که آمریکایی‌ها به تعهدات خود عمل نکنند همین بساط است. دولت قبل در برجام به توافق رسید، ما به تعهدات خود عمل کردیم اما این آمریکایی‌ها بودند که به تعهدات خود عمل نکردند، ترامپ آمد و گفت من قبول ندارم و همه چیز را کنار گذاشت! حال چه چیزی باعث شده دوباره به دنبال برجام آمدند؟ برجام اگر دوباره ادامه پیدا کند که ما آن را صد در صد قبول داریم، بیایند و به تعهدات خود عمل کنند تحریم‌ها را بردارند تا مذاکره صورت بگیرد و ادامه پیدا کند.
امروز در حالی که «جان کربی» هماهنگ‌کننده ارتباطات راهبردی شورای امنیت ملی آمریکا بار دیگر گفت که واشنگتن در حال حاضر روی مذاکره با ایران متمرکز نیست و مدعی شد که ایران، این گفتگوها را جدی نگرفته است، شاهدیم که نمایندگان مجلس و برخی دیگر از مقامات دارند، از آمریکا و اروپایی‌ها می‌خواهند به توافق هسته‌ای برگردند. این در حالی است که همین گفتمان انقلابی قبل از تشکیل دولت سیزدهم، برجام را ترکمن‌چای خوانده و ادامه مذاکره با ایالات متحده را سازش می‌دانستند و بازگشت به برجام را منوط به برچیده شدن همه تحریم‌های هسته‌ای و غیرهسته‌ای و همچنین ضمانت آمریکا بر عدم خروج از برجام می‌دانستند.
چندی پیش نیز جواد کریمی قدوسی عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی در گفتگو با عصر ایران گفت: با توجه به صحبتی که در اردن شده است اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها به برجام برمی‌گردند. همین روزها باب گفت وگوهای ایران و ۴+۱ باز می‌شود. قدوسی در حالی از تمایل دولت برای ادامه مذاکرات خبر داد که سابقه بیشترین حملات را به برجام، مذاکرات و شخص وزیر خارجه وقت یعنی محمدجواد ظریف داشت
برخی از دلسوزان پیشتر هشدار داده بودند، گر فرصت احیاء برجام از دست برود، معلوم نیست که بتوان در آینده با تغییر شرایط، با مشابه این توافق و یا چند برجام دیگر از این تحریم‌های ظالمانه عبور کرد
شاید در کل جهان، کمتر کشوری چون ایران پیدا شود که در آن، منافع ملی از کمترین اهمیت برخوردار باشد و منافع جناحی و حتی شخصی جایگزین آن شود. در اکثر رویدادهای ایران، می‌توان قربانی شدن منافع ملی را دید که به بازیچه‌ای در دستان جناح‌های سیاسی تبدیل شده است. چنین وضعیتی موجب شده است که یا استراتژی و برنامه بلند مدتی برای کشور تدوین نشود و اگر هم تدوین شد، به سرانجامی نرسد