روابط بین‌الملل و کاهش اعتبار ملی

سرمقاله ۱۹ دی شماره ۳۶۳۴ مورخه ۱۱ بهمن‌ماه ۱۴۰۱ با عنوان «روابط بین‌الملل و کاهش اعتبار ملی» به قلم مرتضی داستانی بدین شرح است:

کاهش ارزش پول ملی و به عبارتی دیگر تنزل ارزش اقتصادی پول، به یکی از معضلات و چالش‌های دامن‌گیر جامعه ایران در سال‌های اخیر تبدیل شده است. روندی که برای ارزش پول ملی طی یک دهه گذشته به‌ویژه بعد از شروع تحریم‌های هسته‌ای اتفاق افتاده روندی نزولی و نگران کننده بوده است. به طوری که قیمت دلار از سال 1390 تا سال 1401 رشد بیش از 45 برابری را ثبت کرد.
بعد از دوران دفاع مقدس حفظ ارزش پول ملی همواره یکی از شعارهایی بوده است که دولت‌ها در ایران به عنوان یکی از برنامه‌های اصلی خود مطرح کرده‌اند. دولت سیزدهم هم از این قاعده مستثنی نبوده و از ابتدا نزدیکان این دولت اعلام کردند که ریال ایران را تبدیل به قوی‌ترین پول منطقه خواهند کرد. اما برعکس ادعا روند نزولی ارزش ریال در دولت سیزدهم با روند شتابنده‌تری ادامه پیدا کرد. به طوری که قیمت دلار از 25 هزار تومان در ابتدای این دولت در حال حاضر در آستانه 45 هزار تومان قرار گرفته است. رشدی که در 15 ماهه اول یک دولت بی‌سابقه بوده است. این اتفاق یعنی کاهش شدید ارزش پول ملی بیش از هر عاملی معیشت مردم را به شدت تضعیف کرده و روز به روز قدرت خرید آن‌ها کم و کمتر شده و برخی مردم را به فقر مطلق دچار کرده است.
 علاوه بر نقشی که کاهش ارزش پول ملی در به فلاکت رساندن مردم دارد. همان‌گونه که رهبر انقلاب تصریح کردند، اعتبار یک ملت و کشوری را هم از بین می‌برد. ایشان روز گذشته در دیدار با تولیدکننده‌ها گفتند: در دنیای امروز ارتقاء جایگاه یک کشور به میزان زیادی مربوط به وضع اقتصادی آن کشور است. وقتی یک کشوری پولش ضعیف می‌شود، امکانات اقتصادی‌اش پایین می‌آید اعتبار و جایگاهش در دنیای امروز کاهش پیدا می‌کند.
بی‌تردید یکی از راهکارهای سرنوشت‌ساز افزایش ارزش پول ملی و اعتبار کشور بهبود روابط بین‌الملل است و بی‌توجهی به آن را می‌توان به‌عنوان مهم‌ترین عامل کاهش ارزش پول ملی در ایران دانست. دیروز نوشتیم که بهبود روابط بین‌الملل باید جدی گرفته شود. چند روز پیش هم مهندس باهنر گفته بود: ما در سال 84 مصوبه‌ای در مجمع تشخیص مصلحت نظام داشتیم به اسم چشم‌انداز که رهبری ابلاغ فرمودند که یک پاراگراف از این چشم‌انداز 20 ساله مضمونش این بود که تعامل سازنده با همه کشورهای دنیا به استثنای رژیم صهیونیستی داشته باشیم. تا نیمه دهه هشتاد ما حواسمان بود. متأسفانه از آن زمان به بعد حالا دولت وقت مسئله هولوکاست را مطرح کرد بعد هم رئیس دولت گفت که این قطعنامه‌ها کاغذ پاره است و از این مسئله غفلت کردیم. متأسفانه از دهه هشتاد به بعد بعضی وقت‌ها ما خودمان یعنی بعضی از مسئولان خودمان ایران هراسی را راه انداختیم. عوض اینکه آب بریزیم، بنزین روی آتش ریختیم.