یادداشت پایگاه خبری ۱۹ دی آنلاین با عنوان «نمک بر زخم مردم نپاشید» به قلم رضا صدرایی بدین شرح است:

در حالی که سخنگوی دولت در ۱۳ آذر از افزایش ۵۷ درصدی به عنوان یک دستاورد دولت تجلیل کرد، وزیر کار ۱۹ آذر این افزایش دستمزد را به ضرر کارگران و تورم زا دانست.
وی ا در اظهارنظری مدعی شدند: «افزایش ۵۷ درصدی دستمزد به‌نفع کارگران نبود» و «افزایش حقوق منجر به افزایش نقدینگی می‌شود و بالا رفتن حقوق باعث افزایش تورم به ۴۵ درصد در سال ۱۴۰۱ شد.»
برخلاف نظر وزیر محترم، معاون روابط کار وزارت کار بنا بر خبر خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران در روز دوشنبه ۳ مرداد ۱۴۰۱ در همایش «مسئولان بسیج کارگران و کارخانجات سراسر کشور» گفته بود «افزایش ۵۷ درصدی حقوق کارگران باوجود گذشت حدود چهار ماه از تصویب آن برخلاف اظهارات عده‌ای اثرات تورمی نداشته و باعث تعدیل نیروی انسانی از واحدهای تولیدی نشده است.»
از سوی دیگر وزیر کار اخیراً درباره حقوقشان سؤال شد، گفت: «بنده فقط ۵۰ میلیون تومان دریافتی حقوق دارم».
بنا بر اعتقاداتی که در حکومت و نظام اسلامی وجود دارد، مطابق روایات آمده است که «رئیسکم خادمکم». یعنی مسئولین ما خادمان ما هستند. با چنین توصیفی ایشان چگونه چنین عبارتی را به این شکل بیان کردند که ولی نعمتان‌شان با اضافه کار و همه مزایا هفت میلیون و اندی دریافت کنند و ایشان که خادم ملت است، «فقط» پنجاه میلیون تومان بگیرند؟!
در این ارتباط سمیه گلپور رئیس کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگری کشور تصریح کرد: وقتی ما با کارگرانی مواجه هستیم که ۵ میلیون تومان مزد دریافت می‌کنند و با حق مسکن و عائله‌مندی و… به ۷ میلیون و اندی تومان دریافتی می‌رسند، ایشان چگونه توانسته از عبارت «فقط ۵۰ میلیون تومان» صحبت کند؟ چگونه می‌شود در دولت موسوم به دولت محرومان، وزیری بگوید «فقط ۵۰ میلیون تومان دریافت می‌کنم» اما از سوی دیگر به کسانی که ۷ میلیون تومان دریافت می‌کنند، بگوید «مزد را نباید اضافه کنیم زیرا تورم‌زاست»؟ آیا بیان این عبارات در شرایط بد معیشتی مردم که بارها مقام معظم رهبری نسبت به اصلاح آن به جد به مسئولان تأکید کردند، نمک پاشیدن بر زخم مردم و کارگران نیست؟
  • نویسنده :
  • منبع :